• Terug

Wijzen van de oudheid

De grootste wijzen van de wereld leefden in de oudheid en toch waren de wetten van de schepping voor hen een boek met zeven zegels. Het was gesloten zoals een geheimschrift dat het nageslacht tot vlijtig denken aanzette en dat toch niet ontcijferd kon worden. Hoe veelzijdig hun denken ook was, het eeuwige probleem van God tegenover de mens was voor hen onoplosbaar. Er lag een raadselachtige sluier over alles wat naar het mystieke neigde.

Zelfs de wijze Socrates concludeerde uit de aanwezigheid van onloochenbare natuurkrachten volledig verkeerd dat ze vanuit zichzelf werkten, zonder invloed van één of andere macht die ze bepaalde. Volgens de mening van deze wijzen was de goddelijke werkzaamheid als zodanig en een bewust kunnen dienen van deze goddelijkheid iets dat helemaal niet bewezen was en moest daarom beslist afgewezen worden. Want in geen enkel tijdperk was de drang naar de waarheid sterker dan juist in deze tijd van de wijzen.

Ook toen al wekte God mensen op die met bepaalde tussenpozen een sprankje licht brachten onder hun gelijken en die zich als volgt uitten: dat de wereld met alles wat leeft en bestaat van de werkzaamheid van een God getuigt en dat deze Godheid zich in alle leven uit, van het kleinste schepsel tot aan de mens. Tegen deze wijsheden konden de tegenstanders niet op, wanneer ze overduidelijk kennis verkregen van de buitengewone kracht die in de mensen woonde die de waarheid verkondigden. Deze kracht werd steeds aangewend waar de mensen gevaar liepen onderworpen te worden aan een totale overheersing van de materie.

In tijden van geestelijke blindheid, wanneer de geestelijke nacht de mensen omsloot, brak steeds weer een lichtstraal door en de Heer vond hier en daar ingang in de mensenharten. Zo was de aardse nabijheid van de Heer in elk tijdperk te bespeuren, zowel voor alsook na het grote verlossingswerk van Christus. Maar in alle tijden blijven er slechts weinigen de goddelijke Heer en Meester zo toegenegen dat ze in staat zijn de stem van de Heer te horen. Maar ze zijn te allen tijde gezegend.

Wanneer de wil van het mensenkind zo’n bereidheid opbrengt die zich uit in het ontvangen van goddelijke berichten, dan moesten de waarheden van de eeuwige schepping ook in alle tijden aan de mensen op aarde toegankelijk gemaakt worden. En derhalve bleef de aarde van oudsher niet zonder toebedeling. Het was altijd en eeuwig hetzelfde. Er werd helderheid van geest gegeven aan degenen die diep in hun hart zochten en de eeuwige Godheid werd door hen ook steeds erkend, hoewel deze waarheid niet als leer verder gegeven kon worden, maar steeds weer door elke mens zelf moest worden aanvaard.

Zo heeft altijd een aantal wezens de geestelijke rijpheid bereikt, die nu de mensenkinderen steeds weer doorlopend onderrichten en die aansporingen aan hen laten toekomen om ook van hun kant te zoeken en in het hart te vorsen naar de eeuwig onveranderlijke Godheid die alles wijselijk regeert.

Amen

Los sabios de la antigüedad....

Los más grandes sabios del mundo albergaron en la antigüedad y, sin embargo, las leyes de la creación eran para ellos en un libro con siete sellos.... cerrado, como la escritura secreta que estimuló a la posterioridad a pensar con diligencia y, sin embargo, no pudo ser descifrada. Tan variado como era su conocimiento, el problema eterno de Dios, era irresoluble para ellos.... Un velo desconcertante cubría todo lo que llegaba hasta lo místico.... Incluso el sabio Sócrates concluyó erróneamente que había innegables fuerzas de la naturaleza que, sin embargo, obraron por sí mismos, sin la influencia de ningún poder que las determinara....

La obra divina como tal y la capacidad de servir conscientemente a esta divinidad era, en opinión de estos sabios, algo completamente no probado y por lo tanto tenía que ser absolutamente negado, porque en ninguna época el impulso de la verdad fue más fuerte que en este tiempo de los sabios. Incluso entonces Dios despertó a personas que en ciertos intervalos de tiempo trajeron un rayo de luz entre los de su propia especie y se expresaron de la siguiente manera: que el mundo con todo lo existe y vive testifica la obra de una deidad y que esta deidad se expresa en toda la vida.... Desde la criatura más pequeña hasta los humanos....

Los oponentes no podían argumentar contra tal sabiduría cuando solo recibieron un conocimiento demasiado claro de la extraordinaria fuerza inherente a los que predicaban la verdad. esta fuerza siempre se usó donde las personas estaban en peligro de sucumbir a una supremacía total de la materia.... En momentos de profunda ceguera, cuando la noche espiritual envolvió a los hombres espiritual, un rayo de luz siempre volvía a abrirse paso y el Señor encontró a veces su camino en los corazones humanos. Y así también cada época del tiempo ha sentido la cercanía del Señor a la tierra, tanto antes como también después de la gran Obra de Redención de Cristo....

En todo momento, solo unos pocos permanecen dedicados al Señor y Maestro de tal manera que pueden escuchar la voz del Señor. Sin embargo, estos siempre han sido bendecidos en todo momento. Si la voluntad del niño terrenal muestra tal disposición, que se expresa en la recepción de transmisiones divinas, entonces las verdades de la creación eterna tenían que estar al alcance de los hombres en la tierra en todo momento y, por lo tanto, por lo tanto, la tierra no fue desconsiderada desde la antigüedad.... Fue siempre y eternamente lo mismo.... Los que investigaron en lo más profundo del corazón se les dio la santidad del Espíritu, y la Deidad eterna siempre fue reconocido por ellos, aunque esta verdad no podía ser transmitido como enseñanza, sino que siempre tiene que ser reconocida por la persona misma.

Entonces en cualquier momento, varios seres han alcanzado la madurez espiritual, que ahora enseñan continuamente a los niños de la tierra y les animan a buscar e investigar por su parte en sus corazones la deidad gobernante inmutable y omnisciente.... Amén