• Back

저세상에서 투쟁. 이 땅으로 다시 육신을 입는 일.

이 땅의 삶을 어떻게 사용되는 지는 아주 중요하다. 왜냐하면 이 땅의 삶이 끝이나면, 이 땅의 존재에게 부여된 것과는 전혀 다른 높은 곳을 향한 투쟁이 시작되기 때문이다. 이 땅의 삶에서는 그에게 그가 원하는 대로 사용할 수 있는 힘이 계속 공급이 되는 반면에, 저세상에서 존재의 삶에서는 존재가 어느 정도 성숙해지 때, 비로소 힘을 받는 축복을 얻는다. 존재가 이런 수준의 성숙한 정도에 도달할 때까지는 완전히 무력한 상태가 혼의 운명이 된다. 이런 운명은 말할 수 없을 정도로 어려운 운명이고, 하나님의 은혜가 존재에게 빛을 비춰주는 방식으로 존재에게 은혜를 베풀지 않는다면, 존재 안에 빛을 향한 욕망을 깨우기 위해 깨달음의 순간에 도달하게 하는 일은 전적으로 불가능하다.

하나님은 존재에게 의지를 수행할 기회를 주기 위해 단지 존재의 의지를 변화시키려고 시도한다. 그러나 저세상에서 이를 위한 조건을 충족시키는 일이 훨씬 더 어렵다. 무기력한 존재는 또한 의지가 아주 약해서, 빛의 존재들이 존재가 스스로 의지를 실천하도록 움직이게 하기 위해 가장 큰 노력과 인내가 필요하다. 그러나 어두움의 단계에 있는 존재는 자신이 실패한 이 땅의 삶을 만회하도록, 다시 말해 실제 이 땅의 과제에 따라 이 땅의 삶을 살도록, 이땅으로 다시 돌아가는 요청을 절대로 받지 않을 것이다. 왜냐면 단지 그렇게 하려는 의지가 혼이 다시 한번 이 땅에 거하는 일을 가능하게 만들기 때문이다.

성숙하지 못한 혼의 의지는 단지 물질적인 이 땅의 삶에만 관심이 있고, 절대로 영적으로 높게 성장하는 일에 관심을 두지 않는다. 왜냐면 이런 의지가 그 안에서 한번 활성화가 되면, 혼이 단지 사랑으로 섬기는 일이 높이 성장하는 일에 도움이 된다는 것을 알고, 혼이 진실로 충분하게 저세상에서 섬길 기회를 받기 때문이다. 왜냐하면 지식의 형체로 혼에게 빛을 주려면, 큰 일을 해야만 하기 때문이다. 이 일은 이 땅의 사람들이 이해할 수 없는 일지만, 그러나 말할 수 없을 정도로 중요한 저세상의 일이다.

이 땅에서 소홀히했던 일은 저세상에 보완되어야만 하고, 이 땅에서 이웃 사람에게 영적인 도움을 주는 일이 사랑의 역사인 것처럼, 저세상에서 존재가 하는 일도 또한 사랑을 끊임 없이 행하는 일이고, 혼에게 부족한 것을 지속적으로 공급해주는 일이고, 어두움 속에 거하는 혼들에게 빛과 지식을 주는 일이다. 이런 일을 위해 이 땅에서처럼 자유의지가 필요하다. 존재는 스스로 섬길 준비가 되어 있어야만 한다. 그러면 그의 성장이 이뤄진다. 존재가 의지의 부족을 한번 극복하면, 존재는 열심을 드려 자신에 대한 작업을 한다. 그는 실제 깊은 회개를 하며 이 땅에서 사용하지 않은 시간을 기억하게 될 것이다. 그러나 그는 이제 스스로 자신의 모든 도우려는 의지가 요구되는 활동의 영역을 보게 된다.

혼이 이제 자신의 상태보다 주변의 고통받는 혼을 더 많이 생각하고, 이제 비로소 헌신하며 혼의 과제를 수행하고, 혼 자신의 상태가 점점 더 밝아진다. 왜냐면 혼이 이제 빛과 힘을 전해주기 위해 빛과 힘을 받기 때문이다. 그러나 혼이 한번 빛과 힘을 받게 되면, 빛의 존재가 이 땅으로 육신을 입는 일을 요구하는 과제를 이 땅에서 수행해야 하지 않는 한, 절대로 이 땅으로 돌아가기를 갈망하지 않는다. 어두움의 상태에서 혼이 이 땅에서 자신의 영적인 성장을 소홀히 했기 때문에, 혼에게 지식이 부족하다는 것을 항상 고려해야만 한다. 혼이 이를 깨달으면, 혼은 또한 저세상에서 자신의 성장을 보장하는 가능성들을 보게 된다.

이 땅으로 다시 육신을 입는 일은, 단지 혼이 자신의 성숙하지 못한 상태를 완전하게 의식하고, 혼의 성장을 목적으로 다시 육신을 입기를 원할 때, 그러므로 자유의지가 높은 성장 상태에 도달하기 위해 이 땅의 삶을 다시 한번 살기를 원한다면, 혼에게 부여되게 된다. 그러나 이일은 이미 특정한 지식과 어느 정도의 성숙한 정도를 전제로 한다. 즉 혼이 저세상에서 구원의 역사에 참여하게 하는, 어느정도 사랑할 수 있는 능력을 전제로 한다. 왜냐하면 혼이 이 일을 위해 모든 힘이 필요한 것을 깨닫고, 혼이 이제 자신의 사랑으로 구속역사에 자원하여 섬기기 때문이다.

아멘

BORBA U ONOSTRANOM... PONOVLJENO UTJELOVLJENJE NA ZEMLJI?...

I zato je od velike važnosti kako će biti iskorišten zemaljski život, jer čim je ovaj zaključen, počinje sasvim drugačija borba oko uspona naviše, nego li je bila određena biću na Zemlji. Zemaljski život mu je stalno donosio snagu, koju je ono po volji moglo koristiti, dok je život bića u onostranom blagoslovljen snagom tek onda kada je biće u određenom stupnju zrelosti, no prethodno je sudbina duša jedno stanje potpuno lišeno snage (sasvim nemoćno stanje), dok one nisu postigle ovaj stupanj zrelosti. A posljednje je neizrecivo teško, i bilo bi također sasvim nemoguće, ako mu Božja milost ne bi onda također izašla u susret u obliku zračenja svjetla, koje mu nosi trenutke spoznaje (raspoznavanja), kako bi u biću probudila žudnju za svjetlom. Bog iznova jedino nastoji promijeniti volju bića, da bi mu potom također dao i mogućnost da volju sprovede. Jedino su uvjeti u onostranom mnogo teži za ispuniti. Biće bez snage je također tako slabe volje, da je potreban najveći napor i strpljenje od strane svjetlosnih bića, kako bi uvjerili (opredijelili) biće, da samo aktivira svoju volju. No, nikada se neće jedno biće u stanju tame željeti vratiti na Zemlju, kako bi popravilo svoj promašeni životni put na Zemlji, odnosno, iznova ga prevalilo u skladu sa svojim istinskim zemaljskim zadatkom. A, tek ova volja bi duši donijela ponovljeni boravak na Zemlji. No, volja nezrele duše odnosi se jedino na zemaljski materijalni život, a nikada na duhovni viši razvoj, jer ako se ovaj najprije jednom pokrenuo u njoj, onda ona također zna da jedino služenje u Ljubavi pomaže njen viši razvoj, a za to ona uistinu ima dovoljno prilika u onostranom. Jer, mora se obaviti ogromni rad, treba li dušama biti doneseno svjetlo u obliku znanja. To je aktivnost u onostranom, koju ljudi na Zemlji nisu u stanju pojmiti, a koja je međutim neizrecivo važna... Što je bilo propušteno na Zemlji, mora biti nadoknađeno u onostranom, i kao što je na Zemlji duhovna pomoć bližnjemu čin Ljubavi, tako je također i aktivnost bića u onostranom neprekidno Ljubavno djelovanje.... stalno razdjeljivanje onoga što nedostaje dušama.... razdjeljivanje svjetla i znanja dušama koje su u tami. Ova aktivnost zahtjeva slobodnu volju, baš kao na Zemlji. Biće mora biti spremno aktivirati se služeći, onda kroči naprijed u svome razvoju. Ako je jednom nadvladalo odsustvo volje, onda ono marljivo radi na sebi samome. Zasigurno će se takođe ru dubokom kajanju sjetiti neiskorištenog vremena na Zemlji, ali sada pred sobom vidi krug djelovanja, koje zahtjeva svu njegovu voljnost da pomogne.... Sada duša misli više na duše oko nje koje pate, nego na svoje vlastito stanje, i tek sada ona vrši svoj zadatak sa predanošću, a njeno vlastito stanje postaje sve osvjetljenije, jer ona sada prima svjetlo i snagu, kako bi to predala dalje. No, ako je ona jednom postala primatelj svjetla i snage, onda se više nikada neće željeti vratiti na Zemlju, osim ako treba biti izvršen neki zadatak na Zemlji, koji zahtjeva utjelovljenje jednog svjetlosnog bića na Zemlji... Treba uvijek uzeti u obzir, da u stanju tame duši također nedostaje spoznaja, budući je ona na Zemlji zanemarila svoj duhovni razvoj....No, ako ona to prepoznaje, onda ona također vidi i mogućnosti u onostranom, koje joj osiguravaju uspon. Ponovljeno utjelovljenje na Zemlji bi jedino onda bilo odobreno duši, ako bi ona to željela u potpunoj svjesnosti svog nezrelog stanja, i u svrhu sazrijevanja duše.... ako bi ju dakle, slobodna volja nagnala na ponovljeni zemaljski životni put, kako bi postigla više stanje zrelosti. Ali, to već pretpostavlja određeno znanje, a stoga i određeni stupanj zrelosti, odnosno sposobnost za Ljubav, što onda nagoni dušu da sudjeluje u otkupljujućem djelu u onostranom, jer ona prepoznaje da će također, za to biti potrebna sva snaga, te ona sada svoju Ljubav spremno stavlja u službu tom otkupljujućem djelu.

AMEN