• Back

저세상의 영역에 대한 통찰력. 영적으로 보고 설명하는 일.

모든 세상적인 것의 밖에 존재하기 때문에 일반적으로 사람에게 닫혀 있는 나라에 관한 통찰력을 얻는 일은 사람의 의지에 달려 있다. 그 자신이 마찬가지로 이 땅 밖의 세계에 맞는 자세를 가져야만 한다. 그는 자신 안에 있는 초자연적인, 하나님이 자신의 일부로서 그의 심장 안에 넣어 준, 영의 불씨를 자신의 진정한 본향으로 보내야만 한다. 그 안에 있는 영적인 존재는 이 땅의 밖의 영적인 존재를 향해 나아간다. 이런 영적인 존재가 그를 지도하여, 영원한 영광으로 인도한다.

그러므로 사람 안의 영은 모든 것을 볼 수 있고, 그에게 숨겨진 것은 아무것도 없다. 그러나 영이 본 것을 인간의 혼에게 접근할 수 있게 해주는 일이 항상 가능한 일은 아니다. 혼이 먼저 주어진 것을 받을 수 있는 방식으로 자신의 감각을 발달시켜야만 한다. 혼은 세상을 존중하기 전에 먼저 영적인 존재를 갈망해야만 한다. 이를 위해 사람에게 강한 의지와 영적인 인상을 얻으려는 깊은 갈망이 필요하다. 그러나 두 가지가 다 존재한다면, 그 사람에게 제한이 없다. 그는 자신의 시선이 그의 영광을 상상할 수 없는 저제상을 다니게 할 수 있다.

모든 이 땅의 개념인 강요와 제한과 온전하지 못함은 사라진다. 영적으로 보는 사람의 눈에 제시되는 것은 가장 완벽한 조화와, 가장 고상한 선의 처리와, 설명할 수 없는 색조와 가볍고, 날아다니며, 이 땅의 삶의 좁은 한계에 묶여 있지 않다. 모든 것이 빛나고, 밝고, 어떤 조화롭지 못한 것도 우아한 그림을 방해하지 않는다. 이는 조화로운 평화이고, 죽음이 없다. 모든 생명과 사랑이 호흡을 하고, 비교할 수 없게 아름답다. 하나님으로부터 온 영이 그의 혼에 전하고 싶어하는 것은 최고로 다양한 인상들이다. 그러나 인간의 감각으로는 이해할 수 없다. 그러므로 본 것을 재현해내는 일은 극히 어렵다. 왜냐하면 인간의 상상력이 너무 작아, 진리에 합당하게 본 것을 묘사할 수 없기 때문이다. 그러나 영이 한번 본 것은 그 안에 남아 있는다. 그는 항상 또 다시 새로운 인상을 수집하기 위해 그 영역을 찾는다. 실제 때때로 혼에게 이런 인상을 전달하려는 소원이 사람 안에서 강하게 되면, 혼에게 전해주는 일은 성공을 하고, 그는 이 땅을 전적으로 잊는다. 그러면 육체의 사슬로부터 분리가 쉽게 일어나고, 영적인 형상에 대한 수용력은 더 커진다. 이는 인간의 눈으로는 결코 볼 수 없는 상상할 수 없는 영광스러운 것들이다. 왜냐하면 화려함과 웅장함이 눈을 부시게 하고, 단지 매우 높은 성장정도가 의식적으로 볼 수 있게 해주기 때문이다.

인간은 이 땅과의 모든 연결을 잃었음에 틀림없다. 그러면 그는 이 땅에서 이미 이런 영역을 볼 수 있게 된다. 그러나 사람들에게 이런 영광에 대해 약간의 통찰력을 주기 위해, 하나님은 자신의 일꾼을 통해 몇몇 사람들의 상상력을 깨우게 하여, 그들이 영적으로 보고 혼에게 전달한 것을 대략적인 방식으로 재현할 수 있게 한다. 이로써 이런 영광을 향한 욕망이 깨어나고 증가되게 한다.

그러나 형태의 아름다움과 화려한 색상과 창조의 기적의 다양성은 재현할 수 없다. 왜냐하면 가장 세심한 환상도 그런 영광에 가장 적게라도 가까워질 수 없기 때문이다. 이처럼 이 땅의 자녀들에게 알려주는 일은 제한된 범위에서만 가능하다. 단지 가장 긴밀한 갈망이, 존재가 아직 이 땅에 속해 있는 한, 모든 것을 덥고 있는 천을 제거한다. 그러나 진지하게 추구하는 사람에게는 이런 천을 거두는 일이, 의식적으로 저세상을 보는 일이 가능하다. 그러나 그러면 그가 이 땅을 떠날 날이 더 이상 멀리에 있지 않다.

아멘

Inkijk in het rijk aan gene zijde – Geestelijk schouwen en beschrijven

Het ligt aan de wil van de mens om te zorgen voor een inkijk in het rijk, dat anders gesloten voor hem is, omdat het buiten al het aardse bestaat. Hij moet enkel zichzelf eveneens buitenaards instellen. Hij moet dat, wat buitenaards in hem is, de geestelijke vonk, die God hem, als deeltje van Zichzelf, in het hart gelegd heeft, daarheen sturen, waar zijn eigenlijke vaderland is. Het geestelijke in hem streeft het geestelijke buiten de aarde tegemoet en dit geestelijke leidt het en voert het de eeuwige heerlijkheid binnen.

De geest in de mens kan dus alles bekijken en niets blijft voor hem verborgen. Maar het is niet altijd mogelijk om hetgeen de geest gezien heeft voor de ziel van de mens toegankelijk te maken. De ziel moet eerst haar denken als het ware zo ontwikkeld hebben, dat ze in staat is om hetgeen haar aangeboden is op te nemen. Ze moet eerst naar het geestelijke verlangen, voordat ze acht slaat op het aardse.

En daar hoort een sterke wil van de mens bij en een diep verlangen naar geestelijke indrukken. Maar als beide beschikbaar zijn, dan bestaan er voor de mens geen grenzen. Hij kan zijn blik in dit land, dat onvoorstelbaar is in zijn heerlijkheid, laten zwerven. Alle aardse begrippen, zoals dwang, begrenzing en onvolmaaktheid vallen weg.

Wat zich aan de ogen van degene, die geestelijk schouwt, aanbiedt, is in de meest volledige harmonie, de voortreffelijkste lijnen, onbeschrijflijk in zijn kleurschakeringen, licht en zwierig en niet aan de nauwe grenzen van het aardse leven gebonden. Alles is licht en helder en niets onharmonisch verstoort het bekoorlijke tafereel. Het is een harmonische vrede en toch niets doods. Alles ademt leven en liefde. Het is van een onvergelijkbare schoonheid en het zijn de meest afwisselende indrukken, die de geest uit God aan zijn ziel zou willen geven, maar die met menselijke zinnen niet bevat kunnen worden.

Daarom is het buitengewoon moeilijk om het geziene te beschrijven, want het voorstellingsvermogen van de mens is te gering om zich overeenkomstig de waarheid een beeld te kunnen vormen. Maar wat de geest eenmaal gezien heeft, blijft in hem en hij bezoekt steeds weer nieuwe streken om nieuwe indrukken te verzamelen. Het lukt hem af en toe wel om dit op de ziel over te brengen. En dit steeds dan, wanneer het verlangen ernaar in de mens zo sterk geworden is, dat hij de aarde volledig vergeet. Dan is het scheiden van de lichamelijke boeien gemakkelijker en de bekwaamheid om geestelijke beelden op te nemen, groter.

Het zijn onvoorstelbare heerlijkheden, die het menselijke oog nooit zou kunnen zien, omdat glans en pracht het zouden verblinden en alleen een zeer hoge rijpheidsgraad laat een bewust schouwen verdragen. De mens moet elke binding met de aarde verloren hebben, dan is het voor hem mogelijk om al tijdens het bestaan op aarde een blik in deze sferen te werpen.

Maar om de mensen een inkijkje te kunnen geven in deze heerlijkheden, geeft God Zijn boden opdracht om het voorstellingsvermogen in enige mensen op te wekken om het door hen geestelijke geziene en hetgeen aan de ziel overgedragen is bij benadering beeldend te kunnen beschrijven, opdat het verlangen naar deze heerlijkheden opgewekt en vergroot wordt. De schoonheid van de vormen, de lichtende kleurenpracht, de veelzijdigheid van het scheppingswonder zijn echter niet te beschrijven, want de gewaagdste fantasieën kunnen in de verste verte niet met deze heerlijkheden wedijveren.

En dus is het slechts beperkt mogelijk om dit aan de mensenkinderen bekend te maken. En alleen het diepste verlangen ernaar verwijdert de sluier, die over alles uitgespreid is, zolang het wezen nog aan de aarde toebehoort. Maar voor degene die ernstig streeft, is het mogelijk om ook deze sluier op te lichten en bewust in het rijk aan gene zijde te kijken. Maar dan is zijn heengaan van deze wereld ook niet ver meer weg.

Amen