• Indietro

Uomini antecedenti?

Dovete soltanto rivolgervi a Me con la preghiera, di donarvi la chiarificazione, ed Io non indugerò a darvela. Voi non sapete che l’Atto di Creazione ha impiegato dei tempi infiniti, perché voi misurate con il vostro concetto di tempo, mentre l’Atto di Creazione ha richiesto delle Eternità, che voi non potete immaginarvi intellettualmente. E perciò siete anche orientati nel modo giusto, quando accettate la vita dei pre-adamitici tanto tempo prima dell’uomo, che è stato riconosciuto come vero uomo mediante la consapevolezza dell’io, dell’intelletto e della libera volontà. Ma questo non esclude, che questi uomini abbiano saputo degli uomini antecedenti, che quindi sapevano della loro esistenza, lo hanno soltanto designato come molto tempo prima. Ma questo è stato soltanto dopo il caso del peccato, quando dall’Alto ho mandato degli esseri di Luce fra gli uomini, che li hanno anche istruiti sul percorso antecedente attraverso tutte le Creazioni. Ma prima ogni sapere su questo era loro estraneo, e quindi non avevano nessuna conoscenza antecedente di questi esseri simili all’uomo, dato che, ovunque venivano creati degli uomini, anche questi esseri si erano estinti. Ma dato che la popolazione umana procedeva soltanto lentamente, rispetto agli spiriti primordiali maturati, il processo di Creazione si estendeva su tempi infiniti. E così la Terra non era popolata ovunque nello stesso tempo, invece i pre-adamitici si estinguevano soltanto quando si manifestava l’Opera di Creazione “uomo”. Gli uomini antecedenti non hanno quindi vissuto nello stesso tempo con gli uomini insieme, ma l’uomo è stato creato soltanto in un tempo diverso, perché anche la Terra era formata in modo diverso, ed aveva anche bisogno di questa differenziazione, perché anche gli spiriti primordiali si erano sviluppati differentemente, cosa che a voi uomini non è ancora ben comprensibile. Non è che gli uomini sulla Terra siano stati creati in un solo colpo, ma tutto si è svolto in un modo, che si può parlare di una Creazione periodica. Ogni periodo aveva prodotto tali esseri, prima che poi come ultima Opera di Creazione fosse comparso l’uomo nella vita con la consapevolezza dell’io, l’intelletto e la libera volontà. Se ora Io uso l’espressione: “allo stesso tempo”, voglio dire con ciò nello stesso Periodo di Creazione, che però è così lungo, che non può essere confermato con delle cifre, che però quegli uomini antecedenti sono preceduti ai veri uomini, perché per Me non esiste nessun concetto di tempo e davanti a Me mille anni sono come un giorno. L’intero Atto di Creazione ha richiesto un tempo così lungo, che gli uomini non possono più documentare nessuna determinazione di tempo, ma una cosa non può essere negata, che tutto si è sviluppato cominciando dalla materia, attraverso il mondo minerale e vegetale, attraverso il Regno animale fino all’uomo, ma che Io ho sempre di nuovo creato anche una nuova forma esteriore per le particelle animiche in via di sviluppo. L’espressione: “Si sono sviluppati verso l’essere successivo”, riguarda quindi solo lo sviluppo animico, ma ogni forma esteriore era una Nuova Creazione, che scompariva sempre quando aveva adempiuto definitivamente al suo scopo, per cui anche molti esseri sono di nuovo scomparsi; quando poi gli uomini sono entrati nella vita, in modo che anche loro stessi potevano creare e formare secondo la loro volontà. Quindi, gli uomini non hanno vissuto nello stesso tempo insieme agli uomini antecedenti, che però non esclude, che allo stesso tempo hanno vivificato la Terra, soltanto nei luoghi che erano molto distanti reciprocamente, che non sapevano niente di loro, perché là non era ancora arrivato il tempo, che l’uomo avesse trovato le giuste condizioni di vita di cui ha bisogno. Soltanto una cosa deve essere chiarita, che la Terra non venne vivificata allo stesso tempo con uomini pienamente responsabili, ma questi sono venuti soltanto molto tempo dopo, mentre esistevano ancora gli uomini antecedenti, là dove lo sviluppo della Terra non era ancora abbastanza progredito. E’ difficile di rappresentare a voi uomini un’immagine, su come si è svolto l’intero processo di Creazione, perché da un lato non potete immaginarvi né la spanna di tempo in cui quest’Opera avveniva, e d’altra parte non potete immaginarvi lo spazio incommensurabile, che doveva esser occupato con la vita, con le particelle delle anime degli spiriti primordiali caduti. E per questo c’era bisogno di una tale molteplicità, che soltanto il Mio Pensare faceva sorgere, che Io vidi tutto come una minuscola Opera di Creazione davanti a Me e la stessa sorse anche contemporaneamente come Opera compiuta, che le Creazioni assunsero delle forme sempre più grandi, nelle quali le particelle animiche dovevano maturare, che pullulava di Creazioni di specie diverse, delle quali ho posto ognuna là dove le venivano offerte delle possibilità di maturazione. E così l’uomo antecedente era una Creazione, che ho posto sempre là, dove doveva sorgere la futura razza umana, che doveva una volta prendere in possesso la Terra, per condurre alla fine il suo processo di maturazione. Che ora nel tempo la Terra doveva mostrare ovunque le stesse condizioni, si esclude nella Mia Volontà di formazione molteplice. Ancora oggi esistono ampi tratti di terra, dove non esiste nessun uomo, perché gli mancano le condizioni di vita, per cui ho anche il Mio Motivo. Ma una cosa è certa, che la forma esteriore dell’uomo è stata un’Opera del Mio Amore, che ho creato l’uomo come la Mia Immagine e che anche nella sua anima deve di nuovo diventare la Mia Immagine, cosa che però non è stato il caso in quegli uomini antecedenti, quindi loro non potevano nemmeno svilupparsi in quell’uomo, che è ora, non importa, se ha raggiunto la maturità dell’anima oppure no. E se ora vi prende il pensiero, che vi lascio andare nell’errore, allora dovete sempre ricordarvi, che intellettualmente vi fate una immagine sbagliata, perché l’intelletto può facilmente includersi, quando il legame con Me non è stabilito saldamente, ma che Mi sforzo anche sempre di dare delle spiegazioni sugli apparenti disaccordi, perché dovete essere istruiti in modo che corrisponda alla Verità. Il lento sviluppo perso l’Alto ha fatto giungere gli uomini sovente all’opinione, che questo sviluppo era da intendere puramente corporeo, cioè riguardante la forma esteriore. Ma era inteso sempre solo lo sviluppo dell’anima, la risalita delle sostanze animiche della singola Opera di Creazione. E così la Mia Opera di Creazione ha compreso innumerevoli forme esteriori, che in gruppi sono da considerare come le stesse Creazioni, ma anche allora erano fatte ancora di infinitamente tanti gruppi, nelle quali una deviava di nuovo dall’altra, ma si ripeteva sempre nella stessa specie, quindi di uno sviluppo progressivo non si poteva parlare. Ma con la crescente maturità delle sostanze animiche sorsero sempre altre nuove forme esteriori, che erano soltanto concluse con l’Opera di Creazione “uomo”, questi però hanno ora da assolvere sulla Terra l’ultimo compito, di spiritualizzare sé stessi, di modificarsi nella creatura che è stata in principio, per poi poter concludere il percorso terreno e di nuovo ritornare da Me, da dove ha avuto la sua origine. Che tutte quelle Creazioni antecedenti hanno dovuto contribuire a questo cambiamento, era per Me un processo che Mi rendeva oltremodo felice, che doveva anche una volta condurre alla fine. Ma mettere al corrente di questo un uomo, che è capace di pensare solo limitatamente, è possibile soltanto in misura limitata, benché lo possa comprendere d’un sol colpo nello stato di Luce, come tutto è connesso e quale scopo ha ogni forma esterna. Ma per la vita terrena è sufficiente, se riceve tanta Luce, per comprendere il processo del Rimpatrio soltanto in minima misura, affinché possa sviluppare ai suoi prossimi una pallida immagine del senso ed allo scopo della Creazione. Ed ora è decisiva la volontà di ogni singolo, quanto questo penetra nel Mio eterno Piano di Salvezza, che ha sempre per meta il divenire beato delle Mie creature.

Amen

Nog meer over de voormens

U hoeft u maar tot MIJ te wenden met het verzoek, u opheldering te verschaffen en IK zal niet aarzelen u deze te geven. U weet niet dat er voor de scheppingsdaad eindeloze tijden nodig waren, want u meet met uw huidig begrip van tijd, terwijl de scheppingsdaad eeuwigheden vereiste, die u zich verstandelijk niet voor kan stellen. En daarom bent u ook geïnformeerd als u het leven van de preadamieten aanneemt als ver vóór de mens zijnde, die als echt mens werd erkend door het ik-bewustzijn, het verstand en de vrije wil. Maar dat sluit niet uit dat deze mensen op de hoogte waren van de voormensen, dat ze dus van hun bestaan afwisten, maar dit als er lang aan voorafgaand aanduidden.

Maar dat was pas na de zondeval, toen IK lichtwezens van boven tussen de mensen zond, die hun ook opheldering gaven over de weg tevoren door alle scheppingen heen. Daarvóór echter was hun iedere kennis daarover vreemd en dus hadden ze ook geen voorkennis van die op mensen lijkende wezens, omdat - waar er ook maar mensen geschapen werden, deze wezens ook waren uitgestorven. Omdat echter het bevolken met mensen slechts langzaam in zijn werk ging, beantwoordend aan de voltooide oergeesten, strekte het scheppingsproces zich uit over eindeloze tijden. En zo was ook de aarde niet tegelijkertijd overal bevolkt door mensen, daarentegen stierven de preadamieten pas uit toen het scheppingswerk "mens" tevoorschijn trad. De voormensen hebben dus niet tegelijkertijd met de mens samen geleefd, maar pas op een ander tijdstip is de mens geschapen, want ook de aarde was heel verschillend gevormd en ze had dit anders zijn ook nodig omdat ook de oergeesten zich verschillend ontwikkeld hadden, wat voor u, mensen nog niet echt duidelijk is. Het is niet zo, dat er ineens mensen op de aarde geschapen werden, maar het is allemaal op zo'n manier gebeurd, dat men van een schepping in perioden kan spreken. En elke periode had zulke wezens voortgebracht, voordat als laatste scheppingswerk de mens met ik-bewustzijn, verstand en vrije wil in het leven trad.

Wanneer IK nu de uitdrukking "terzelfder tijd" gebruik, wil IK daarmee zeggen in dezelfde scheppingsperiode, die echter zo lang is dat ze niet met getallen is weer te geven, dat echter die voormensen de eigenlijke mensen zijn voorafgegaan omdat er bij MIJ geen tijdsbegrip is - en voor MIJ duizend jaar zijn als een dag. De hele scheppingsdaad heeft zo'n lange tijd gevergd, dat de mensen de tijdsduur niet meer bepalen kunnen, maar dat ene kan niet geloochend worden, dat zich alles van de materie af aan, door de stenen- en plantenwereld, door het dierenrijk tot aan de mens ontwikkeld heeft, dat IK echter steeds weer voor de zieledeeltjes die verder ontwikkeld waren, ook een nieuwe uiterlijke vorm geschapen heb. De uitdrukking: ze hebben zich ontwikkeld tot het volgende wezen, betreft dus alleen de ontwikkeling van de ziel, maar elke uiterlijke vorm was een nieuwe schepping, die steeds verging als ze aan haar doel geheel en al beantwoord had, om welke reden dus ook weer veel wezens verdwenen zijn, toen tenslotte de mensen het leven binnentraden die zelf scheppen en vormen konden volgens hun wil.

Derhalve, de mensen leefden niet in de zelfde tijd samen met de voormensen, wat echter niet uitsluit dat ze in dezelfde tijd op aarde leefden, alleen wat hun plaats betreft, waren ze zo ver uit elkaar, dat ze niets van hen afwisten, daar de tijd nog niet rijp was dat de mens er de juiste levensvoorwaarden aantrof die hij nodig had. Alleen dit ene moet duidelijk gemaakt worden, dat de aarde niet in dezelfde tijd bewoond werd door mensen met 'n volle verantwoordelijkheid, maar dezen pas lange tijd later kwamen, terwijl de voormensen daar voorkwamen waar de ontwikkeling van de aarde nog niet zo ver was voortgeschreden.

Het is moeilijk u, mensen een beeld uiteen te zetten hoe het hele scheppingsproces zich heeft afgespeeld, want enerzijds kan u zich noch de tijdsduur voorstellen waarin dit werk plaatsvond en anderzijds kan u zich niet de onmetelijke ruimte voorstellen, die bevolkt moest worden met de zielepartikeltjes van de gevallen oergeesten. En daar was zo'n grote verscheidenheid voor nodig, die alleen Mijn denken tot stand bracht, zodat IK alles als kleinste scheppingswerk voor ME zag en het tegelijkertijd ook als een volbracht werk ontstond, dat de scheppingen steeds grotere vormen aannamen waarin de zielepartikeltjes rijper moesten worden, zodat het wemelde van scheppingen van allerlei aard - waarvan IK elke daar plaatste waar haar mogelijkheden om rijper te worden werden gegeven.

En zo was de voormens een schepping die IK steeds daar inzette waar het nog te komen menselijk geslacht te verwachten was, dat eens de aarde in bezit zou nemen om zijn voltooiingsproces te beëindigen. Dat nu de aarde wat de tijd betreft overal dezelfde omstandigheden kon aantonen, werd door Mijn veelzijdige Wil om te vormen terzijde geschoven. En er zijn ook nu nog uitgestrekte landstreken waar geen mens bestaan kan omdat hem de voorwaarden om in leven te blijven mankeren, waarvoor IK ook Mijn reden heb. Maar dit ene staat vast, dat de uiterlijke vorm van de mens een daad van Mijn Liefde is geweest, dat IK de mens als Mijn evenbeeld geschapen heb en dat hij ook naar zijn ziel tot Mijn evenbeeld moet worden, wat echter bij die voormensen niet het geval geweest is, zij zich dus ook niet tot die mens konden ontwikkelen die hij nu is - om het even of hij de rijpheid van ziel bereikt of niet.

Vervolg van 9022

En als nu de gedachte zich van u meester maakt, dat IK u in dwaling laat verdergaan, dan moet u steeds bedenken dat u zichzelf door uw verstand een verkeerde voorstelling maakt, en wel daarom: omdat het verstand makkelijk kan ingrijpen als de verbinding met MIJ niet vast tot stand is gebracht. IK echter probeer steeds ook schijnbare tegenstrijdigheden op te helderen, want u moet zo onderwezen worden zoals het met de waarheid overeenkomt.

De langzame positieve ontwikkeling gaf de mensen vaak het idee dat deze ontwikkeling puur lichamelijk - dus de uiterlijke vorm betreffend - te verstaan was. Toch was steeds alleen de ontwikkeling van de ziel bedoeld, het opstijgen van de zielesubstanties in elk apart scheppingswerk. En zo heeft Mijn scheppingswerk ontelbare uiterlijke vormen omvat, die wel groepsgewijs als dezelfde scheppingen waren te beschouwen, maar ook dan nog uit zo oneindig veel afdelingen bestonden, waarin elk weer van de ander afweek, maar zich steeds op dezelfde manier herhaalde, zodat van een verdere ontwikkeling vanuit zichzelf geen sprake kon zijn.

Doch met de toenemende rijpheid van de zielesubstanties ontstonden steeds weer nieuwe uiterlijke vormen, die pas met het scheppingswerk "mens" waren afgesloten, dit echter nu de laatste opgave op aarde te vervullen had, zichzelf te vergeestelijken - zich te vormen tot het schepsel dat het was in het allereerste begin - om dan de gang over de aarde af te kunnen sluiten en weer terug te keren naar MIJ van WIE het was uitgegaan. Dat al die eerdere scheppingen tot deze verandering moesten bijdragen, was voor MIJ een bovenmate gelukkig makend proces, dat eens tot succes moest leiden.

Maar een mens, die slechts in staat is te denken binnen zekere grenzen, daarvan in kennis te stellen, is alleen maar in beperkte mate mogelijk, ofschoon hij het in de staat van licht ineens begrijpen kan hoe alles samenhangt, welk doel elke uiterlijke vorm had. Maar voor het aardse leven is het voldoende als hij zoveel licht verkrijgt om het terugvoeringsproces slechts bij benadering te begrijpen, opdat hij ook zijn medemensen een zwak beeld uiteen kan zetten over de zin en het doel van de schepping. En de wil van ieder afzonderlijk is beslissend hoe deze zelf in Mijn eeuwige heilsplan binnendringt, dat steeds alleen het gelukzalig worden van Mijn schepselen tot doel heeft.

Amen