• Indietro

L’adempimento del dovere non è sufficiente

Non dovete credere di essere giustificati dinanzi a Me, se adempite la vostra vita terrena soltanto con dei doveri terreni, i quali vi sforzate, è vero, d’eseguire coscienziosamente, il cui adempimento però non procura nessuna benedizione alla vostra anima, perché tutto ciò che fate in modo terreno, ha per motivazione un certo amor proprio, quando viene fatto liberamente, oppure vi vengono anche poste delle pretese, i quali eseguite di nuovo per motivi egoistici, se non ne siete costretti. Tutti questi “adempimenti di doveri” non devono essere scambiati con il vero amore disinteressato per il prossimo, che non vuole nulla per sé stesso, ma vorrebbe sempre soltanto aiutare per rendere felice. L’adempimento del dovere è un certo istinto di conservazione, non importa, se l’uomo stesso ne trae l’utilità oppure i suoi parenti prossimi. Sarà sempre comunque soltanto un utile terreno, l’anima ne profitterà poco o nulla, a meno che anche delle opere d’obbligo vengano eseguite nell’amore altruistico, che l’uomo ha da adempiere quindi certi obblighi professionali, che esegue nell’amore disinteressato. Gli uomini possono cadere facilmente in un genere di autocompiacimento, quando credono di aver adempiuto fedelmente il loro dovere; ma nel loro sviluppo spirituale non procedono d’un solo passo, non vogliono quasi mai sapere nulla, che lo scopo della loro vita terrena è un altro, che soltanto crearsi una vita terrena regolata, benché nell’esteriore il modo di vivere dell’uomo sembra essere in ordine. Se soltanto vorreste riflettere una volta che già con il giorno successivo potreste essere privati di tutti i vostri doveri, ma che poi verrete valutati secondo la vostra maturità animica, non come vi siete formati la vostra vita terrena. Se vorreste riflettere, che ogni adempimento del dovere può essere prestato anche da altri uomini, ma che il lavoro sull’anima deve compiere ogni uomo per sé stesso e questo durante il tempo della sua vita terrena. Non può essere sospeso da questo lavoro. Quindi oltre all’adempimento del dovere deve esercitarsi nell’attività d’amore disinteressato, deve fare liberamente da sé di più ed a questo deve sempre spingerlo l’amore, solo allora utilizza bene la sua vita terrena, allora corrisponde alla Mia Volontà, trasforma sé stesso, cioè il suo essere, di nuovo nel suo essere primordiale. Lui non è quindi per niente un buono a nulla in questo mondo, perché la sua anima progredirà nel suo sviluppo. Solo allora utilizza bene la sua forza vitale, che è a sua disposizione durante la vita terrena, che però deve deporre nel momento della morte e passare nel Regno dell’aldilà totalmente senza forza, se non si è conquistato prima la Forza spirituale appunto attraverso un’agire nell’amore sulla Terra. Finché è ancora in possesso della forza vitale, non la stima in modo giusto, ma dover entrare nel Regno dell’aldilà in uno stato totalmente morto si renderà conto soltanto allora che cosa si è giocato e quanto misero è ora in confronto alla vita terrena, dove poteva creare ed agire con la sua forza vitale. Perciò deve prevalentemente impiegare la sua forza vitale per agire nell’amore, perché solo così si può aumentare la sua forza e può conquistarsi dei beni imperituri, mentre tutti i beni terreni sono perituri e l’uomo stesso non può nemmeno stabilire la durata di tempo in cui poter gioirne. Già nel giorno successivo gli può essere tolto tutto, ma tali pensieri e preoccupazione non se le deve mai porre l’uomo, che sfrutta la sua forza vitale per agire nell’amore. Lui può dare via la sua vita terrena ogni giorno, potrà comunque cominciare la vera Vita nel Regno spirituale riccamente benedetto e pieno di Forza, non avrà perduto niente, ma otterrà solamente un alto guadagno. Perciò un uomo non si deve mai vantare dell’adempimento del suo dovere, perché può anche essere una dimostrazione di un amore orientato male, può guidare l’uomo anche nel falso pensare, in modo che sia soddisfatto di sé stesso e non ritiene più necessario fare altro. Io pretendo $$di$$ $$più$$ da voi, se volete una volta entrare nella Vita, che non potete più perdere. Dovete cambiarvi irrevocabilmente nell’amore, e perciò la vostra vita sulla Terra deve comunicare un agire d’amore disinteressato, solo allora camminate nella Mia Volontà, soltanto allora vi conquistate dei beni che sono imperituri.

Amen

Plichtsvervulling is niet voldoende

U zult niet mogen geloven, gerechtvaardigd te zijn voor Mij, wanneer u uw aardse leven alleen met aardse plichten vult, welke u weliswaar gewetensvol tracht na te komen, maar waarvan de vervulling uw ziel geen enkele zegen oplevert. Want alles wat u aards doet heeft een zekere eigenliefde als reden, wanneer het vrijwillig wordt gedaan, ofwel, er worden eisen aan u gesteld, die u weer uit egoïstische beweegredenen vervult, wanneer u er niet toe wordt gedwongen. Al deze “plichtsvervullingen” mogen niet worden verwisseld met ware onbaatzuchtige naastenliefde, die niets voor zichzelf wil, maar steeds alleen zou willen helpen en gelukkig maken. Plichtsvervulling is een zekere drang tot zelfbehoud, het doet er niet toe of de mens zelf of zijn naaste verwanten er hun voordeel mee doen. Maar het zal steeds alleen maar een aards voordeel zijn, de ziel zal er weinig of niet van profiteren, tenzij verplichtingen ook belangeloos worden uitgevoerd, dat dus de mens wel beroepsmatig zekere plichten heeft te vervullen, die hij in ontbaatzuchtige liefde nakomt. De mensen kunnen makkelijk in een soort zelfingenomenheid terecht komen, wanneer ze geloven hun plichten trouw te hebben vervuld. Maar in hun geestelijke ontwikkeling komen ze geen stap verder; willen meestal ook niets ervan weten, dat het doel van hun aardse leven een andere is, dan zich alleen maar een geregeld leven op aarde te verschaffen, ofschoon naar buiten toe de manier van leven van de mens in orde lijkt te zijn.

Als u er maar eens aan zou willen denken, dat u al de volgende dag van al uw plichten vrij kunt zijn, maar dat u dan beoordeeld zult worden naar de rijpheid van uw ziel, niet naar hoe u zich uw aardse leven vorm hebt gegeven. Wanneer u eraan zou willen denken, dat elke plichtsvervulling ook door andere mensen verricht kan worden, maar dat het werk aan de ziel ieder mens voor zichzelf moet verrichten en wel gedurende de tijd van zijn leven aarde. Van deze arbeid kan hij niet worden ontslagen. Dus moet hij naast de plichtsvervulling zich oefenen in onbaatzuchtige werkzaamheid uit liefde, hij moet vrij uit zichzelf meer doen en steeds moet de liefde hem daartoe aanzetten, dan pas benut hij het aardse leven ten volle. Dan beantwoordt het aan Mijn Wil. Hij vormt zichzelf - dat wil zeggen zijn wezen - weer om tot zijn oerwezen. Hij is dus geenszins een mislukkeling in deze wereld, want zijn ziel zal voortgaan in haar ontwikkeling. Dan pas benut hij ten volle de levenskracht, die hem tijdens het leven op aarde ter beschikking staat, maar waarvan hij op het ogenblik van de dood afstand moet doen en hij geheel krachteloos overgaat in het rijk hierna, wanneer hij zich niet tevoren geestelijke kracht heeft verworven, door een werkzaam zijn in liefde op aarde. Zolang hij nog in het bezit is van levenskracht, waardeert hij deze niet echt. Maar in volledig dode toestand in het rijk hierna te moeten binnengaan, zal hem pas bewust doen worden van wat hij heeft verspeeld en hoe armzalig hij nu is in vergelijking met het aardse leven, waarin hij kon scheppen en werken met zijn levenskracht.

En daarom moet hij zijn levenskracht voornamelijk gebruiken om werkzaam te zijn in liefde, omdat hij alleen daardoor voor zichzelf zijn kracht vergroot en hij zich onvergankelijke goederen kan verwerven, terwijl alle aardse goederen vergankelijk zijn en de mens zelf niet eenmaal de tijdsduur kan bepalen, waarin hij er zich in mag verheugen. De volgende dag al kan hem alles afnemen, maar nooit hoeft de mens, die zijn levenskracht gebruikt om te werken in liefde, zich ongerust of zorgen te maken. Hij kan elke dag zijn aardse leven kwijt raken, toch zal hij rijk gezegend en vol kracht het eigenlijke leven beginnen in het geestelijke rijk, hij zal niets hebben verloren, integendeel, hij zal een grote winst boeken.

Daarom moet een mens zich nooit beroemen op zijn plichtsvervulling, want die kan ook een bewijs zijn van een verkeerd gerichte liefde. Ze kan de mens ook verkeerd laten denken, zodat hij met zichzelf tevreden is en nóg meer doen niet meer nodig acht. Ik verlang meer van u, als u eenmaal het leven wilt binnengaan, dat u niet meer kunt verliezen. U zult u onherroepelijk moeten veranderen in liefde en daarom moet uw leven op aarde blijk geven van een onbaatzuchtig werkzaam zijn in liefde. Dan pas leeft u naar Mijn Wil en dan pas verwerft u zich goederen, die onvergankelijk zijn.

Amen