• Indietro

Il significato di una vita d’amore

Gli Ammonimenti di Dio vanno sempre soltanto ad un cammino di vita nell’amore. A voi uomini è poco conosciuto appunto il significato di una vita nell’amore e ciononostante una vita d’amore è l’unico fattore che vi assicura la Beatitudine, una Vita eterna. Gli uomini non ci pensano e considerano tutto il resto di più che la loro predisposizione verso la cosa più importante nella vita sulla Terra, l’amore. Eseguono giorno per giorno i loro doveri terreni, ma fanno tutto più con l’intelletto che con il cuore. Soppesano tutti i pro e contro, cercano di agire vantaggiosamente e di creare e prestare il lavoro terreno secondo il dovere, ma non si danno nessuna giustificazione, quanto ne partecipi il cuore, quanto l’amore sia determinante nel loro agire. Ciononostante è inutile ogni opera che viene fatta senza amore. Persino i lavori quotidiani devono far riconoscere un grado d’amore per gli uomini, per i quali viene fatto. Ma di questo si rendono conto soltanto pochi uomini, e perciò per molti tutta la vita può essere una corsa a vuoto, se non si è svolto un lento cambiamento dell’essere umano, un cambiamento dall’amor proprio nell’amore per il prossimo, oppure anche: una ritrasformazione all’essere di una volta che era amore. Ogni azione viene compiuta quasi sempre soltanto per un certo vantaggio, ma l’agire nell’amore altruistico è raro, mentre soltanto questo è di valore per l’anima dell’uomo. Un giorno gli uomini dovranno giustificarsi di quel che non han fatto nell’amore altruistico. Sarà oltremodo poco perché predomina ancora troppo l’amore dell’io, altrimenti sulla Terra non potrebbe esserci un tale stato com’è però innegabile. Gli uomini dovrebbero anche rendersi conto, fin dove loro stessi sono ancora capaci d’amare, cioè come vengono toccati dalla sorte del prossimo e siano volonterosi di aiutarlo. Ogni uomo pensa soltanto alla sua propria sorte e cerca di migliorarla con ogni possibilità, ma nessuno pensa al suo prossimo che vive nella miseria. Così nessun uomo non deve nemmeno essere soddisfatto di sé stesso se compie soltanto il suo dovere. Il suo stato spirituale rimane sempre allo stesso livello, perché soltanto un atto d’amore può migliorarlo, soltanto l’agire nell’amore procura alla sua anima la maturità spirituale. A che cosa serve a voi uomini quindi, anche se vi procurate tutti gli agi della vita, se fate tutto il dovere, per conquistarvi un tale ben vivere, a che cosa vi servono tutte le fatiche e gli sforzi nella vita terrena, se sono fatti senza amore ed alla fine della vostra vita non siete progrediti nemmeno di un passo nel vostro sviluppo, se avete provveduto soltanto per il vostro bene terreno. L’anima poteva guarire e maturare solamente attraverso opere d’amore ed è l’anima che da sola rimane esistente, quando avete completato il vostro corso terreno. L’anima può arrivare alla sua figura originale soltanto tramite l’agire nell’amore, e voi trascurate proprio l’agire nell’amore nel modo più grossolano, aggiungete piuttosto ancora delle opere disamorevoli e perciò aggravate l’anima in modo straordinario. Con ciò rendete inutile il vostro percorso terreno, non vivete rispetto allo scopo ed una volta sentirete un amaro pentimento, se avete lasciato inutilizzato un Dono di Grazia e vi siete giocati con questo una magnifica sorte nell’Eternità. Ma voi uomini siete anche inaccessibili agli insegnamenti sul significato di una vita d’amore. Siete sprofondati già così in basso a causa del vostro amore dell’io, che il vostro spirito è oscurato e non riconoscete più la Luce che vi splende incontro, quando vi viene portata vicina la divina Dottrina dell’amore. L’amore è raffreddato fra gli uomini e questo significa anche l’inutilità della vita terrena per le anime, un misconoscere lo scopo della vita terrena e l’oscuramento dello stato spirituale degli uomini. Soltanto colui che si adopera per una vita d’amore, riconosce anche la sciagura che minaccia l’umanità che vive priva d’amore. Solo lui sa che poi anche il principe dell’oscurità ha potere su una umanità disamorevole, che gli è succube e si trova nel suo potere, dal quale si può liberare soltanto quando impiega l’arma dell’amore contro di lui, perché chi ha acceso in sé l’amore, viene evitato dall’avversario, perché vicino a Lui c’E’ Dio Stesso, il quale E’ l’Eterno Amore ed il Quale fugge colui che è privo d’amore.

Amen

Het belang van een leven in liefde

De aanmaningen van God zullen steeds alleen neerkomen op een levenswandel in liefde. Juist het belang van een leven in liefde is u mensen minder bekend. En toch is een leven in liefde de enige factor die u de gelukzaligheid, een eeuwig leven, verzekert. En daar denken de mensen niet aan. En ze houden met al het andere meer rekening dan met hun eigen houding tegenover het voornaamste in het leven op aarde, tegenover de liefde. Ze dragen dag in dag uit zorg voor hun aardse plichten, maar ze doen alles meer met hun verstand dan met het hart. Ze overwegen al het voor en tegen, ze trachten voordelig te werken en tot stand te brengen en plichtmatig hun aardse arbeid te verrichten, maar ze geven zich er geen rekenschap van in hoeverre het hart daarbij betrokken is, in hoeverre liefde bepalend is bij hun doen. En toch is elk werk dat zonder liefde wordt uitgevoerd, nutteloos. En zelfs de dagelijkse bezigheden moeten een graad van liefde laten zien aan de mensen voor wie ze worden gedaan.

Maar hiervan zijn zich maar weinig mensen bewust. En daarom kan voor velen het hele leven een nutteloze bezigheid zijn, wanneer er niet een langzame verandering van het menselijk wezen is begonnen. Een verandering vanuit de eigenliefde naar de liefde voor de naaste, of ook: een ommekeer naar het vroegere wezen dat liefde was. Meestal wordt elke daad alleen volbracht ter wille van een zeker voordeel. Onbaatzuchtig werkzaam zijn is echter zeldzaam en alleen dit laatste heeft waarde voor de ziel van de mens.

En de mensen zouden zich eens rekenschap moeten geven van datgene, wat ze des daags in volledige onbaatzuchtige liefde hebben gedaan. Het zal buitengewoon weinig zijn, want de eigenliefde is nog te sterk overheersend, daar het anders op aarde niet zo’n toestand zou kunnen zijn - zoals die echter ontegenzeglijk bestaat. De mensen zouden zich ook rekenschap moeten geven in hoeverre ze zelf nog in staat zijn liefde te geven, dat wil zeggen: hoe ze door het lot van de medemens worden geraakt en bereidwillig zijn hem te helpen. Ieder mens denkt alleen maar aan zijn eigen lot en probeert dit naar mogelijkheid te verbeteren, maar niemand denkt aan zijn in nood levende medemens. En zo mag ook geen mens zelfvoldaan zijn, wanneer hij alleen maar zijn plicht vervult. Zijn geestelijke toestand blijft steeds op hetzelfde niveau, want alleen een daad uit liefde zal hem verbeteren. Alleen werkzaam zijn in liefde levert zijn ziel geestelijke rijpheid op.

Wat baat het u mensen dus wanneer u zich ook alle genoegens van het leven verschaft, wanneer u plichtmatig alles doet om zulk welzijn te verwerven? Wat baten u alle moeiten en inspanningen in het leven op aarde wanneer ze zonder liefde worden verricht en u op het einde van uw leven geen stap verder bent gekomen in uw ontwikkeling, wanneer u alleen voor uw welzijn op deze aarde hebt gezorgd? De ziel kon alleen door werken van liefde gezond en rijp worden. En het is alleen de ziel die blijft bestaan wanneer u uw aardse bestaan hebt voltooid. De ziel kan alleen haar oorspronkelijke vorm terugkrijgen door werken van liefde. En u verwaarloost juist het werkzaam zijn in liefde op de meest schromelijke manier. U voegt er eerder nog liefdeloze werken aan toe en belast daarom de ziel uitermate. En u maakt daardoor uw aardse bestaan geheel nutteloos. U leeft niet doelmatig en zult eens bitter berouw voelen dat u een genadegave onbenut liet en u daardoor een heerlijk lot in de eeuwigheid verspeelde.

Maar u mensen bent ook niet toegankelijk voor de onderrichtingen over het belang van een leven in liefde. U bent al zo diep gezonken door uw eigenliefde, dat uw geest verduisterd is en u het licht niet meer ziet dat u tegemoet straalt wanneer de goddelijke liefdesleer u wordt bijgebracht. De liefde onder de mensen is bekoeld en dat betekent ook nutteloosheid van het aardse bestaan voor de ziel, een miskennen van het doel van het leven op aarde en verduistering van de geestelijke toestand van de mensen. En alleen degene die zelf zijn best doet om een leven in liefde te leiden, ziet ook het onheil in dat de mensheid bedreigt die zonder liefde leeft. Alleen hij weet, dat dan ook de vorst der duisternis macht heeft over een liefdeloze mensheid, dat deze hem horig is en zich in zijn macht bevindt, waaruit ze zich alleen kan bevrijden wanneer ze de wapens van de liefde tegen hem gebruikt. Want wie de liefde in zich ontsteekt, wordt door de tegenstander gemeden omdat in diens nabijheid God zelf is Die de eeuwige Liefde is en Die diegene ontvlucht die zonder enige liefde is.

Amen