• Indietro

Il motivo e lo scopo della Discesa di Gesù

Il nocciolo della Dottrina di Cristo è il Comandamento dell’amore, perché agli uomini manca l’amore e l’amore è la cosa più importante se il vostro sviluppo verso l’Alto deve procedere, se l’anima alla fine della vita terrena vuole trovare l’accesso nel Regno di Luce. Per questo Dio Stesso E’ venuto sulla Terra nell’Uomo Gesù, per mostrare loro intanto la via che riconduce a Lui, che forma l’essere di nuovo com’era una volta proceduto da Dio. L’Uomo Gesù insegnava l’amore e lo viveva Lui Stesso come esempio per gli uomini. L’Uomo Gesù ha dimostrato agli uomini anche con la Sua Vita d’Amore il raggiungimento della perfezione, Lui ha dimostrato loro che è possibile di giungere tramite l’amore in uno stato, che rende possibile l’unificazione con Dio e con ciò procura Luce e Forza in Pienezza, perché come Uomo Lui era uguale come ogni altro uomo. Quello che Lo ha condotto all’unione con Dio, quello che Gli procurava la Forza di operare Miracoli, ciò che Gli donava una luminosa conoscenza e la più profonda Sapienza, era soltanto l’Amore, che in Lui ardeva ultrapotente per Dio ed i Suoi prossimi. Lui voleva presentare agli uomini per la prima volta questo Amore come cosa più importante, che facessero come Lui, che Lo dovevano quindi seguire nel loro cammino di vita, per raggiungere la perfezione di un tempo, che avevano perduto tramite la loro caduta da Dio una volta nel mondo spirituale. Ma l’umanità era pesantemente aggravata appunto a causa di questa caduta di un tempo da Dio. Su di lei pesava una colpa di peccato, dalla quale l’Uomo Gesù era libero, una colpa di peccato, che attirava sempre di nuovo giù anche gli uomini più volonterosi, che dava anche ad un altro signore il diritto di impedire la risalita, un signore che stava contro Gesù, che era totalmente privo di qualsiasi amore e che perciò impediva gli uomini, che a causa della caduta nel peccato erano diventati la sua proprietà, nell’agire d’amore dove era sempre possibile. La Dottrina d’amore di Cristo avrebbe potuto bensì essere accettata, ma non vissuta fino in fondo dagli uomini, finché stavano ancora sotto il potere di colui che era colpevole della loro caduta. Quindi dapprima doveva essere spezzato il suo potere, dapprima dovevano essere liberati gli uomini da lui, a loro doveva essere reso possibile di percorrere la via verso l’Alto, Uno doveva aiutarli, perché da soli erano troppo deboli, persino se erano di buona volontà. Dagli uomini doveva essere tolto il peso che li teneva incatenati al loro carceriere. E questo peso, la colpa di peccato della ribellione di un tempo contro Dio, non la potevano rimettere o estinguere loro stessi, perché era immensamente grande ed avrebbe eternamente impedito la risalita a Dio. Per questo Gesù ha preso su di Sé questa Missione, per gli uomini, per i Suoi fratelli caduti, per estinguere la colpa, per espiarla e per liberare gli uomini dal potere dell’avversario, perché Gesù Era pure un Essere proceduto dall’Amore di Dio come Suo fratello Lucifero, ed Egli ha riconosciuto la grande miseria dello spirituale caduto come uno Spirito d’Angelo rimasto con Dio, e l’impossibilità di diventare libero da questa miseria con la propria forza, se non gli fosse stato portato l’Aiuto. Il Suo ultragrande Amore Si è offerto per questa prestazione d’Aiuto: Di incorporarSi sulla Terra come Uomo e servire all’Eterna Divinità come Involucro, all’eterno Amore, il quale voleva estinguere quella colpa di peccato attraverso un’Opera d’Espiazione, che portava all’esecuzione nell’Uomo Gesù. Solo dopo l’Opera di Redenzione era possibile per gli uomini, diventare liberi e di sollevarsi dall’oscurità, attraverso l’agire nell’amore, attraverso un vivere fino in fondo della Dottrina, che Gesù aveva predicato sulla Terra, perché prima gli uomini non ne sarebbero stati capaci, perché erano ancora incatenati, perché la loro volontà era talmente indebolita attraverso il peso del peccato, che sarebbero sempre di nuovo risprofondati tramite l’influenza dell’avversario. Le anime gli appartenevano, e liberamente non li avrebbe mai più lasciati, ma Gesù ha pagato la colpa tramite il Suo soffrire e morire sulla Croce. L’Amore divino, il Quale Si era incorporato nell’Uomo Gesù, ha estinto Lui Stesso la colpa, e gli uomini diventano liberi, appena riconoscoscono Gesù come il divino Redentore ed approfittano anche della Sua Opera di Misericordia, appena credono che Dio in Gesù Si è preso Cura degli uomini, per rendere loro possibile la via del ritorno a Lui, appena vivono ora anche nella successione di Gesù, appena conducono una vita nell’amore e si formano di nuovo in ciò che erano principio, esseri colmi di Luce e Forza, che si univano con Dio tramite l’amore.

Amen

Reden en doel van de geboorte van Jezus

De kern van de leer van Christus is het gebod van de liefde, omdat de liefde de mensen ontbreekt en de liefde toch het belangrijkste is wanneer uw positieve ontwikkeling moet vorderen, wil de ziel aan het einde van haar aardse leven opgenomen worden in het lichtrijk. Daarom kwam God zelf naar de aarde in de mens Jezus om hun vooreerst de weg te tonen die terugvoert naar Hem die het wezen weer zo vorm zoals het eens uit God is voortgekomen.

De mens Jezus onderwees de liefde en leefde haar zelf voor aan de mensen. De mens Jezus bewees de mensen door Zijn leven in liefde ook het bereiken van de volmaaktheid. Hij bewees hun dat het mogelijk is door de liefde in een toestand te komen die de aaneensluiting met God mogelijk maakt en bijgevolg licht en kracht in overvloed oplevert. Want Hij was als mens hetzelfde als ieder ander mens. Wat Hem naar de vereniging met God voerde, wat Hem de kracht opleverde om wonderen te verrichten, wat Hem helder inzicht en diepste wijsheid schonk, was alleen de liefde die allesoverheersend in Hem brandde voor God en voor Zijn medemensen. En deze liefde wilde Hij de mensen voor het eerst als het belangrijkste voorstellen, dat zij deze beoefenen net als Hij, ze dus Hem zouden moeten navolgen in hun levenswandel om weer de vroegere volmaaktheid te bereiken die ze door hun afval van God eens in de geestelijke wereld hadden verloren.

Maar de mensheid was juist door deze vroegere afval van God zwaar belast. Er drukte een zondeschuld op haar waar de mens Jezus vrij van was. Een zondeschuld die ook de gewillige mensen steeds weer naar beneden trok, die ook een andere heer het recht gaf, de vooruitgang te verhinderen. Een heer die tegenover Jezus stond, die geheel zonder enige liefde was en die daarom de mensen die door de zondeval zijn eigendom waren geworden, het werkzaam zijn in liefde verhinderde waar het maar mogelijk was.

De liefdesleer van Christus zou wel door de mensen kunnen worden aangenomen, maar niet nageleefd zolang ze nog in de macht waren van diegene die eens de schuld had aan hun val. En dus moest eerst diens macht worden gebroken. De mensen moesten eerst van hem worden bevrijd, het moest hun mogelijk worden gemaakt de weg naar boven te gaan. Iemand moest hen helpen, omdat ze alleen te zwak waren, zelfs wanneer ze van goede wil waren. De last die de mensen geketend hield aan hun cipier, moest van hen worden afgenomen. En deze last, de zondeschuld van de vroegere opstand tegen God, konden ze zelf niet aflossen of tenietdoen, omdat die ontzaglijk groot was en eeuwig het opgaan tot God zou hebben verhinderd.

Daarom nam Jezus deze missie op zich om voor de mensen, voor Zijn gevallen broeders de schuld teniet te doen, voor ze te boeten en de mensen te verlossen uit de macht van de tegenstander. Want Jezus was eveneens een uit Gods liefde voortgekomen wezen, net als Zijn broeder Lucifer, en Hij erkende als een bij God gebleven Engelgeest de grote nood van het gevallene en de onmogelijkheid uit eigen kracht vrij te worden van deze nood, wanneer het geen hulp werd geboden. En Zijn overgrote liefde bood zich aan voor deze hulpverlening: zich op aarde in de mens Jezus te belichamen en de eeuwige Godheid als omhulling te dienen, de eeuwige Liefde Die deze zondeschuld teniet wilde doen door boetedoening die Ze in de mens Jezus realiseerde.

Pas na het werk van verlossing was het de mens mogelijk vrij te worden en uit de duisternis op te staan door werken van liefde, door het naleven van de leer die Jezus op aarde heeft gepredikt. Want voordien zouden de mensen daartoe niet in staat zijn geweest, omdat ze nog geketend waren, omdat hun wil door de zondelast zodanig was verzwakt dat ze telkens weer zouden zijn afgegleden door de invloed van de tegenstander. De zielen behoorden hem toe en vrijwillig zou hij ze nooit hebben afgestaan, maar Jezus betaalde de schuld door Zijn lijden en sterven aan het kruis.

De goddelijke Liefde Die zich in de mens Jezus belichaamd had, deed zelf de schuld teniet en de mensen werden vrij. Zodra ze Jezus als de goddelijke Verlosser erkennen en ook voor zich aanspraak maken op Zijn werk van barmhartigheid, zodra ze geloven dat God in Jezus zich om de mensen heeft bekommerd, om hun de weg van de terugkeer naar Hem mogelijk te maken. Zodra ze nu ook leven in de navolging van Jezus, zodra ze een leven leiden in liefde en zich weer vormen tot dat wat ze waren in het allereerste begin: wezens vol van licht en kracht, die zich door de liefde verenigden met God.

Amen