• Indietro

La redenzione di Lucifero – Resistenza alla prova di volontà

Il mondo con tutte le sue creazioni cela in sé dello Spirituale che si trova in differente grado di sviluppo, che ora determina anche la costituzione delle differenti Creazioni. Lo Spirituale maturato che si trova nella Luce, non ha più bisogno di Creazioni materiali, mentre lo Spirituale immaturo necessita di Creazioni materiali per il suo soggiorno, per maturarvi. E così si può ben parlare del fatto che le Creazioni visibili sono il regno del Mio avversario, perché celano in sé proprio quello spirituale che gli appartiene ancora secondo la volontà. Ciononostante egli non può costringerlo ad agire secondo la $$sua$$ volontà, perché gli è stato sottratto il potere sullo spirituale legato nelle Creazioni. E per questo è anche possibile, che nelle Opere della Creazioni si svolge uno sviluppo verso l’alto dello spirituale, senza che questo possa venire impedito dal Mio avversario, e che una volta verrà il tempo in cui per lo spirituale in possesso della libera volontà potrà di nuovo decidersi a $$chi$$ vuole appartenere, a Me oppure al Mio $$avversario$$, cosa che non sarebbe però mai possibile, se questo avesse illimitata influenza prima sullo spirituale nello stato della volontà legata. E così risulta da questo che il potere del Mio avversario è già spezzato e si estende soltanto sull’uomo, perciò è veramente soltanto $$l’uomo$$ il possesso dell’avversario, se egli non si fa aiutare da Me. La Creazione era soltanto la $$conseguenza$$ dei sentimenti dell’essere primo creato, era la conseguenza dell’abuso della sua volontà. Perché Io Mi Sono occupato di tutte le creature da lui travagliate ed ho preparato una via che conduceva dall’abisso in alto. Le ho sottratte al suo potere e le ho legate nelle Creazioni, ma gli devo lasciare l’influenza sugli uomini, perché si tratta di una libera $$decisione$$ per Me o il Mio avversario e perché gli appartiene ciò che rimane con lui nella libera volontà. Inoltre il primo essere era proceduto dal Mio Amore, Io l’avevo esternato come Mia Immagine da essere libero, e non potrei mai contestargli il suo diritto. Non contenderò nemmeno all’entità proceduta da Me nella stessa Perfezione lo stesso diritto di decidersi liberamente. E per questo lo dovevo sottrarre alla sua influenza fino al momento in cui esso stesso è in grado della libera decisione di volontà. E per questo Io feci sorgere la Creazione. Similmente ho trasformato lo spirituale caduto; dato che non ha adempiuto la sua iniziale destinazione, Io attivai diversamente la Forza defluita all’essere un tempo creato, in Creazioni apparentemente morte e manifestando la vita che ora $$dovevano$$ adempiere la loro destinazione secondo la $$Mia$$ Volontà, la volontà del Mio avversario era dunque totalmente esclusa, finché la Forza si è di nuovo raccolta ed un poco alla volta è diventata di nuovo l’essere un tempo proceduto da Me. Questo essere doveva però avere ora di nuovo la piena libertà di decisione ed essere esposto ugualmente anche all’influenza del Mio avversario come alla Mia ed indirizzarsi in libera volontà verso la sua meta. Ora il Mio avversario regna di nuovo nel $$suo$$ mondo, perché l’essere gli appartiene ancora fintanto che non si distoglie volontariamente da lui e tende verso Me. L’avversità tra Me e l’essere primo creato esiste sin dalla caduta da Me e resterà finché ha ancora il suo seguito che un tempo fece sorgere in lui le brame di dominio. Questo seguito deve essere liberato prima che possa ritornare da Me il Mio avversario, cioè finché non Mi sta più di fronte come nemico. Perché se il Mio avversario si dovesse decidere al ritorno, sarebbe anche garantito il ritorno di tutto lo spirituale, perché nello stadio della libera volontà non sarebbe più esposto all’influenza del Mio avversario ed il grado di maturità raggiunto nello stato dell’obbligo garantirebbe anche un ulteriore tendere verso Me. Ma una divinazione dell’essere può avvenire però soltanto nella libera volontà, la divinazione premette una resistenza che deve venire superata nella libera volontà. Ed il Mio avversario Mi oppone questa resistenza nella massima misura ed egli Mi offre questa resistenza ancora per tempi infiniti. E fino allora esisteranno anche delle Creazioni terrene, fino allora un’epoca di salvezza seguirà all’altra, perché la sua caduta nell’abisso era così infinita che necessita di tempi eterni, per giungere in alto insieme al suo sesguito. L’Opera di Creazione era un Atto di Grazia e di Misericordia per lo spirituale caduto, alla quale avrebbe potuto sottomettersi anche lo spirito primo creato se avesse rinunciato alla sua volontà e si sarebbe fatto tirare ugualmente da Me in alto. Ma Io non ho legato la sua volontà, perché era libero ed esternato da Me come la Mia Immagine, ed Io gli lasciai questa libertà, mentre l’entità proceduta dalla sua volontà e la Mia Forza necessitava del Mio Aiuto, perché il Mio avversario aveva già posto in questa entità la volontà rivolta contro di Me, che per questo doveva essere legato finché l’essere si trovava di nuovo in un grado di maturità che si poteva decidere in totale $$libertà$$. Perché vi era una differenza tra l’essere primo creato e coloro che la Volontà d’Amore di noi $$due$$ ha fatto sorgere. Per questo motivo l’Atto del ritorno da Me è anche differente, ed il ritorno da parte del Mio avversario avverrà solamente, quando lui, totalmente privato della sua forza e potenza, giace al suolo inerme e debole ed egli poi rinuncia ad ogni resistenza contro di Me nel desiderio del Mio Amore, che egli un tempo ha rifiutato, che però gli affluirà di nuovo nella stessa misura, se egli si arrende volontariamente a Me. L’Atto di Salvezza dello (spirituale) caduto un tempo si svolge in un tempo infinitamente lungo secondo la Legge dell’eterno Ordine, con sicurezza sarà portato una volta alla fine, perché la $$divinizzazione$$ degli esseri $$creati$$ è e rimane la Mia Meta che Io perseguo e raggiungerò anche certamente. Ma passeranno ancora delle eternità finché il figlio perduto ritorni nella Casa Paterna, per delle eternità infurierà ancora la lotta tra Luce e tenebra, ma la Luce vincerà la tenebra e splenderà un giorno nella piena Forza.

Amen

De verlossing van Lucifer - Weerstand tegenover de wilsproef

De wereld met al haar scheppingen draagt het geestelijke in zich, dat in verschillende graden van ontwikkeling staat, die nu ook de geaardheid van de verschillende scheppingen bepaalt. Het geheel rijpe geestelijke, dat in het licht staat, heeft geen materiële scheppingen meer nodig, terwijl het onrijpe geestelijke materiële scheppingen nodig heeft als zijn verblijfplaats, om daarin tot volle ontwikkeling te komen. En zo zou je wel kunnen zeggen, dat de zichtbare scheppingen het rijk van Mijn tegenstander zijn, omdat ze juist dat geestelijke bevatten, dat hem nog naar hun wil toebehoort. Toch kan hij het niet overreden, naar zijn wil werkzaam te zijn, omdat de macht over het in de scheppingen gebonden geestelijke hem is onttrokken.

En daarom is het ook mogelijk, dat in de scheppingswerken een positieve ontwikkeling van het geestelijke plaats vindt, zonder door Mijn tegenstander te kunnen worden gehinderd, en dat eens voor het geestelijke het tijdstip komt, waarin het weer in het bezit van de vrije wil kan beslissen, wie het wil toebehoren: Mij of Mijn tegenstander, wat echter nooit mogelijk geweest zou zijn, wanneer deze tevoren onbeperkte invloed zou hebben op het geestelijke in de staat van de gebonden wil. En zo volgt daaruit, dat de macht van Mijn tegenstander al gebroken is en alleen op de mensen betrekking heeft, dus eigenlijk alleen de mens bezit is van de tegenstander, wanneer hij zich niet zal laten helpen door Mij. De schepping was pas het gevolg van de gezindheid van het eerstgeschapen wezen. Ze was het gevolg van het misbruiken van zijn wil. Want Ik ontfermde Me over alle door hem verleide schepselen en baande een weg, die uit de diepte terugvoerde naar omhoog. Ik onttrok hen aan zijn macht en kluisterde ze in de scheppingen, maar de invloed op de mensen moest Ik hem laten, omdat het om een vrije beslissing gaat voor Mij of Mijn tegenstander en omdat hem toebehoort, wat in vrije wil bij hem verblijft.

Bovendien was het eerste wezen uit Mijn Liefde voortgekomen. Ik heb het als Mijn evenbeeld buiten Mij geplaatst als vrij wezen en Ik zal nooit dit wezen zijn recht betwisten. Maar Ik zal ook nooit de in dezelfde volmaaktheid uit Mij voortgekomen wezens hetzelfde recht ontzeggen, vrij te beslissen. En daarom moest Ik het aan zijn invloed onttrekken, zolang, tot het zelf in staat is de vrije wilsbeslissing te nemen. En daarom liet Ik de schepping ontstaan.

Ik vormde als het ware het gevallen geestelijke om. Daar het zijn aanvankelijke bestemming niet nakwam, liet Ik de eens uitgestroomde Kracht voor het scheppen van de wezens op een andere wijze werkzaam worden in schijnbaar dode en in van leven getuigende scheppingen, die nu hun bestemming moesten nakomen naar Mijn Wil. Nu was de wil van Mijn tegenstander dus volledig uitgeschakeld, tot de Kracht weer bijeenkwam en geleidelijk weer tot het wezen werd, dat eens van Mij was uitgegaan. Maar dit wezen moet nu weer de volledige vrijheid om te beslissen hebben en daarom ook aan de invloed van Mijn tegenstander zijn blootgesteld, evenzo als aan de Mijne, en in vrije wil op zijn doel afgaan. Nu dus regeert Mijn tegenstander weer in zijn wereld, want het wezen behoort hem nog zolang toe, tot het zich vrijwillig van hem afkeert en op Mij aanstuurt.

De vijandschap tussen Mij en het eerstgeschapen wezen bestaat sinds zijn afval van Mij en zal zolang blijven bestaan als het nog zijn aanhang heeft, die in hem eens de begeerte om te heersen liet bovenkomen. Eerst moet deze aanhang verlost zijn, voordat ook Mijn tegenstander naar Mij terugkeert, dus hij niet meer als vijand tegenover Mij staat. Want zou Mijn tegenstander besluiten terug te keren, dan zou ook de terugkeer van al het geestelijke gewaarborgd zijn, omdat het dan in het stadium van de vrije wil niet meer aan de invloed van Mijn tegenstander zou zijn blootgesteld en de in “je moet” toestand bereikte graad van rijpheid ook een verder aansturen op Mij zou garanderen.

Maar een vergoddelijking van de wezens kan alleen een vrije wilsdaad tot stand brengen. De vergoddelijking stelt een weerstand voorop, die in vrije wil wordt overwonnen. En deze weerstand biedt in sterkste mate Mijn tegenstander en hij zal hem Mij nog eindeloze tijden bieden. En zolang zullen er ook aardse scheppingen bestaan. Zolang zal de ene verlossingsperiode de andere opvolgen, want zijn val in de diepte was zo eindeloos, dat hij eeuwige tijden nodig heeft om samen met zijn aanhang omhoog te komen.

Maar het scheppingswerk was een daad van genade en erbarming aan het gevallen geestelijke, waaraan ook de eerstgevallen geest zich zou hebben kunnen onderwerpen, wanneer hij zijn wil zou hebben opgegeven en zich eveneens door Mij omhoog hebben laten trekken. Doch zijn wil bond Ik niet in, want hij was vrij en als Mijn evenbeeld buiten Mij geplaatst. En deze vrijheid liet Ik hem, terwijl het uit zijn wil en Mijn Kracht voortgekomen wezenlijke Mijn hulp nodig had, omdat Mijn tegenstander in deze wezens al de van Mij afgekeerde wil had gelegd, die daarom zolang moest worden gekluisterd, tot het wezen weer een graad van rijpheid had, dat het geheel vrij kon kiezen. Want er was een verschil tussen het eerstgeschapen wezen en diegenen, die onze beider liefdewil liet ontstaan.

Daarom is ook de daad van de terugkeer naar Mij verschillend en van de zijde van Mijn tegenstander zal de terugkeer pas volgen, wanneer hij - totaal beroofd van zijn kracht en macht - hulpeloos en zwak op de grond ligt en hij dan elke weerstand tegen Mij zal opgeven, in het verlangen naar Mijn Liefde, Die hij eens afwees, Die hem echter in dezelfde mate weer zal toestromen, als hij zich vrijwillig aan Mij overgeeft.

De daad van verlossing van het eens gevallene speelt zich af in eindeloos lange tijd volgens de wet van eeuwige ordening. Hij zal met zekerheid eens ten einde zijn gebracht, want de vergoddelijking van de geschapen wezens is en blijft Mijn doel, dat Ik nastreef en ook zeker bereik. Doch eeuwigheden zullen nog voorbij gaan, tot de verloren Zoon terugkeert in zijn Vaderhuis. Eeuwigheden nog zal de strijd tussen licht en duisternis woeden, maar het licht zal de duisternis overwinnen en zal eens stralen in algeheel volle kracht.

Amen