• Indietro

Continuazione della miseria – Luoghi di pace

Gli uomini si danno a false speranze se si aspettano un miglioramento dal tempo in arrivo, perché questo sarà sopportabile soltanto per pochi uomini. Soltanto gli uomini che sono uniti con Me attraverso la preghiera e l’agire nell’amore, saranno meno aggravati; gli altri invece devono attraversare un tempo della rinuncia e della più dura lotta per la vita, per prepararsi all’ultima prova della vita terrena, per la lotta contro la fede. Dapprima la miseria e l’afflizione devono operare la condizione affinché Mi invochino, che imparino a riconoscerMi, che poi Mi rimangano fedeli ed entrino nella schiera dei Miei combattenti. Appena sono uniti con Me, la miseria e l’afflizione diminuiranno, grazie alla loro fede vinceranno tutte le debolezze, ed Io procurerò loro ogni facilitazione, quanto per via dei prossimi devono sopportare. E perciò in mezzo alla massima miseria può esserci un isola di pace; in mezzo ai diavoli umani ci possono anche vivere degli uomini uniti con Dio, ai quali questi primi non possono fare niente, perché sono circondati da un denso muro di Protezione che è formato da buoni esseri spirituali. Perciò esisteranno ovunque dei luoghi dove regnano il Mio Amore e la Mia Grazia in contrasto a coloro dove il Mio avversario sta imperversando e perciò non può sorgere nessuna pace e nessuna tranquillità. Ma Io Stesso Mi formo i luoghi di Pace, perché conosco i Miei e renderò sempre sopportabile la loro vita. E questi luoghi devono essere riconosciuti dai prossimi anche come luoghi di Pace, perché voglio che vi si rifugino nella miseria ed accolgano Parole di conforto e di fortificazione da coloro che vivono nella Pace e la possono ora anche diffondere, mentre portano oltre la Mia Parola, mentre risvegliano la fede nella Mia Sapienza, Amore ed Onnipotenza, perché questa fede contrassegna i luoghi di Pace. Sarà però poco rappresentata fra l’umanità e perciò potrà sorgere anche raramente un luogo di Pace, perché l’umanità non Mi riconosce più e Mi è lontana. E dove Io Stesso non posso dimorare, non vi è Pace, nessuna felicità e nessuna Luce. Ed il mondo continuerà ad essere nell’oscurità e miseria terrena, malgrado il cessare di una fase di lotta che ha portato un’amara miseria sugli uomini, perché loro stessi non sono volenterosi di accettare degli insegnamenti da parte di coloro che attingono continuamente della sapienza dall’unione con Me. E perciò il tempo di miseria non cessa così velocemente, benché la lotta terrena vada incontro alla sua fine. Perché soltanto chi tende verso di Me, lo posso ricompensare e creargli un’esistenza più facile. Per la maggior parte dell’umanità però la vita terrena continua ad essere una difficile lotta, finché non si adeguano a Me e fanno della Mia Volontà la loro.

Amen

Het verdere verloop van de nood - Oorden van vrede

De mensen geven zich over aan valse hoop als ze van de komende tijd verbetering verwachten, want deze zal slechts voor weinig mensen draaglijk zijn. Alleen de mensen die met Mij verbonden zijn door gebed en werken van liefde, zullen minder belast zijn. De anderen daarentegen moeten een tijd van onthechting en zwaarste strijd om het bestaan doormaken, om zich op de laatste beproeving in hun aardse leven voor te bereiden, op de strijd tegen het geloof. Nood en droefenis vooraf moet teweegbrengen dat ze tot Mij roepen, dat ze Mij leren erkennen, dat ze Mij dan trouw blijven en toetreden tot de schare van mijn strijders. Zodra ze met Mij zijn verbonden, worden nood en droefenis gelenigd. Ze zullen op grond van hun geloof alle zwakheden overwinnen en Ik zal hen elke verlichting verschaffen, wanneer ze ter wille van de medemensen al die ellende moeten verduren.

En daarom kan er te midden van de grootste nood ook een stil eiland van vrede zijn. Te midden van menselijke duivels kunnen er ook mensen leven, die met God zijn verbonden, die door de eersten niets kan worden aangedaan, want een dichte wand van bescherming die door goede geestelijke wezens is gevormd, omgeeft ze. En er zullen dus overal oorden zijn waar mijn liefde en genade heerst, in tegenstelling tot die plaatsen waar mijn tegenstander huishoudt en waar er daarom geen vrede en rust kan ontstaan. Maar Ik vorm zelf die oorden van vrede, omdat Ik de mijnen ken en hun te allen tijde het leven draaglijk zal maken.

En deze oorden moeten door de medemensen ook worden herkend als oorden van vrede, omdat Ik wil dat ze in de nood daarheen vluchten en woorden van troost en versterking in ontvangst nemen van diegenen die zelf in vrede leven en die woorden nu ook kunnen uitdelen doordat ze mijn woord doorgeven, doordat ze het geloof wekken aan mijn wijsheid, liefde en almacht. Want dit geloof kenmerkt de oorden van vrede. Het zal echter zeer weinig voorkomen onder de mensheid en daarom zal er ook slechts zelden een toevluchtsoord van vrede kunnen ontstaan, want de mensheid herkent Mij niet meer en ze is ver van Mij verwijderd. En waar Ik zelf niet kan vertoeven is geen vrede, geen geluk en geen licht.

En de wereld zal zich verder in duisternis en aardse nood bevinden, ondanks de beëindiging van een strijdfase die bitter leed over de mensen heeft gebracht. Want ze zijn zelf niet voornemens onderrichtingen aan te nemen van de kant van hen die in verbondenheid met Mij voortdurend wijsheid opdoen. En daarom is de tijd van nood niet zo vlug beëindigd, ofschoon de aardse strijd zijn einde tegemoet gaat. Want alleen aan wie op Mij aanstuurt kan Ik uitdelen en hem een gemakkelijker leven bezorgen. Maar voor het grootste deel der mensheid blijft het leven op aarde verder een zware strijd, tot ze zich naar Mij schikken en mijn wil tot hun wil maken.

Amen