• Indietro

La rinascita spirituale - Il mediatore - Il compito

Il momento della rinascita spirituale eleva enormemente l’anima e comunque solo poco percettibilmente per il corpo, perché la rinascita spirituale è una unificazione dell’anima con lo spirito in sé e significa separazione dal corpo. Il corpo ha poca parte in questo atto di unificazione e perciò è sovente molto difficile, finché il corpo non è diventato calmo, cioè finché oppone ancora all’anima una certa resistenza, quando vuole entrare in questa unificazione con lo spirito. E malgrado ciò, l’intima preghiera dà all’anima la Forza per eseguire la sua volontà. E perciò la preghiera dev’essere usata come mezzo di contrasto, quando il desiderio del corpo è troppo forte e l’anima minaccia di diventare debole. Pure lo spirito nell’uomo lotta per l’anima e vorrebbe procurarle le delizie dell’unificazione, e se poi l’anima non cede alla sua spinta, il corpo conquista il predominio, ed il suo desiderio viene esaudito. Lo spirito nell’uomo non può costringere l’anima, precisamente come il corpo non può esercitare su di lei nessuna costrizione. L’anima è libera per che cosa si decide. Ma la decisione per lo spirito procura all’anima una ricompensa spirituale, mentre all’anima spetta solo una ricompensa terrena se si decide per il corpo. La ricompensa spirituale è una totale trasformazione del suo pensare, eterna Verità ed il sapere, quindi Luce. La ricompensa terrena sono i beni di questo mondo, che sono incostanti e perituri con la morte corporea dell’uomo. L’uomo, che è rinato nello spirito, non deve più temere nessuna morte terrena, perché la sua vita dura in eterno, e depone il corpo terreno solamente per entrare nell’eterna Vita senza qualsiasi involucro esterno. Quindi è rinato ad una nuova Vita, nella quale non esiste più nessuna morte. La rinascita dello spirito però esclude gioie terrene e godimento mondano, perché non può essere provveduto contemporaneamente allo spirito ed al corpo. L’anima si può decidere solo per uno dei due. Quindi chi è di mentalità solo mondana, non potrà mai parlare della rinascita dello spirito. Deve evitare tutto il mondano e separarsene totalmente nel cuore, solo allora l’anima può entrare in collegamento con lo spirito e la totale fusione di ambedue ha per conseguenza la rinascita che rende inimmaginabilmente beati, perché rende l’uomo degno di ricevere le Sapienze di Dio, perché fa di lui il portatore di Luce e quindi un anello di congiunzione fra Dio e gli uomini. Poter essere un mediatore che può annunciare ai prossimi la Volontà divina, è una Grazia della massima importanza ed è unita con un compito il cui esaudimento garantisce di nuovo la più sublime maturità dell’anima, e nuovamente solo pochi uomini si rendono degni di questa Grazia, e solo pochi uomini si offrono in servizio a Dio e Gli chiedono un compito terreno per il bene dei prossimi. Ma questi pochi vengono provveduti da Dio con il Suo Amore e Grazia in ultramisura, e possono chiedere in ogni tempo questa Grazia e l’Amore. Dio darà sempre ascolto alle loro richieste e li provvederà con la Forza, affinché siano in grado di adempiere il loro compito, affinché agisca in loro la Forza dello spirito per la Benedizione dell’umanità.

Amen

Geestelijke wedergeboorte – Bemiddelaar – Opdracht

Het moment van de geestelijke wedergeboorte is buitengewoon verheffend en voor het lichaam toch maar weinig voelbaar, omdat de geestelijke wedergeboorte een vereniging van de ziel met de geest in zich is en een scheiden van het lichaam betekent. Het lichaam heeft weinig aandeel in deze daad van vereniging en daarom is dit ook vaak heel moeilijk, zolang het lichaam nog niet stil geworden is. Zolang hij nog een bepaald verzet tegen de ziel biedt, als ze deze vereniging met de geest aan wil vangen.

En toch geeft een innig gebed de ziel de kracht om haar wil tot uitvoering te brengen. En het gebed moet daarom als tegengif gebruikt worden als het verlangen van het lichaam te sterk is en de ziel zwak dreigt te worden. De geest in de mens worstelt eveneens om de ziel en zou haar graag de gelukzaligheid van de vereniging bezorgen en als de ziel dan zijn aandrang niet tegemoetkomt, krijgt het lichaam de overhand en dan wordt zijn verlangen vervuld.

De geest in de mens kan de ziel niet dwingen, precies zoals het lichaam geen dwang op de ziel uit kan oefenen. De ziel is er vrij in om te kiezen waar ze voor kiezen wil. Maar de keuze voor de geest levert de ziel geestelijk loon op, terwijl de ziel enkel een aards loon in het vooruitzicht heeft als ze voor het lichaam kiest. Het geestelijke loon is een totale hervorming van zijn denken, eeuwige waarheid en kennis, dus licht. Het aards loon bestaat uit de goederen van deze wereld, die onbestendig zijn en vergankelijk met de lichamelijke dood van de mens.

De mens, die wedergeboren is in de geest, hoeft geen aardse dood meer te vrezen, want zijn leven duurt eeuwig en hij legt het aardse lichaam alleen maar af om het eeuwige leven binnen te gaan zonder deze uiterlijke omhulling. Hij is dus wedergeboren tot een nieuw leven, waarin geen dood meer bestaat. De wedergeboorte van de geest sluit echter aardse vreugden en wereldse genietingen uit, want er kan niet tegelijkertijd aan de geest en het lichaam gedacht worden. De ziel kan slechts voor één van de twee kiezen.

Wie dus alleen maar wereldsgezind is, zal nooit van de wedergeboorte van de geest kunnen spreken. Hij moet al het wereldse mijden en zich daar in het hart volledig van scheiden. Pas dan kan de ziel de verbinding met de geest aangaan. En het volledig versmelten van beiden heeft de wedergeboorte tot gevolg, die onvoorstelbaar zaligmakend is, omdat ze de mens waardig maakt om de wijsheden uit God te ontvangen, omdat ze hem tot lichtdrager maakt en bijgevolg tot een schakel tussen God en de mensen.

Een bemiddelaar te kunnen zijn, die de medemensen de goddelijke wil bekend mag maken, is een genade van de grootste betekenis en verbonden met een opdracht, waarvan de vervulling weer de hoogste rijpheid van de ziel garandeert. En weer maken maar weinig mensen zich deze genade waardig en maar weinig mensen bieden zich aan God ten dienste aan en vragen Hem om een taak op aarde tot het welzijn van de medemensen. Maar deze weinigen worden door God in overvloed met Zijn liefde en genade bedacht en ze mogen op elk moment om deze genade en liefde vragen. Steeds zal God hun verzoeken gehoor schenken en hen met kracht bedenken, opdat ze in staat zijn om hun taak te vervullen, opdat de kracht van de geest in hen werkt tot zegen van de mensheid.

Amen