• Indietro

Il peccato del disamore - (completamento al Nr. 1914)

Infrangere il Comandamento dell’amore per il prossimo è peccato, ma quello che l’essere commette solo nello stadio della libera volontà, come uomo, quindi non dev’essere confuso con il peccato di una volta, la ribellione contro Dio. Perché qui si tratta di un’assenza d’amore, che non è una cosciente ribellione contro Dio Stesso, perché l’uomo non riconosce né Dio né la sua vera posizione verso Dio e verso il prossimo. Lui ha bensì il sentimento per il bene e per il male, e dato che segue di più la spinta verso il male, ispessisce l’involucro della sua anima, aggiunge quindi all’ingiustizia di una volta un’ulteriore ingiustizia ed aggrava con ciò a sé stesso il diventare libero dalla grande colpa di peccato della sua ribellione di una volta. Quindi, l’uomo viene al mondo già in uno stato aggravato per diventarne libero, e può soltanto aumentare il suo peso attraverso i peccati, che vengono commessi nell’assenza d’amore. A causa di questo può formarsi in retrocessione, mentre lo scopo della vita terrena è, dopo un infinitamente lungo cammino attraverso la Creazione, di liberarsi delle ultime scorie del suo peccato di una volta contro Dio. Questo grande peccato è il motivo del suo cammino di vita terrena. Senza questo peccato manca ogni motivazione per l’esistenza di un essere in un mondo, che offre all’essere incorporato sofferenza e preoccupazione, afflizione e miseria. Tutto questo è semplicemente un mezzo allo scopo. Se però ora questo grande peccato viene rinnegato e non riconosciuto, ogni Opera di Creazione, anche l’uomo, sarebbe infondata, e la Creazione non rivelerebbe né Sapienza né Amore. Il peccato dell’assenza d’amore però sarebbe troppo minimo, per aver per conseguenza punizioni per l’Eternità; ma una vita compiacente a Dio non potrebbe mai procurare la ricompensa per l’Eternità, dato che ambedue non starebbero in rapporto verso il guadagno o verso il peccato dell’uomo sulla Terra. La caduta di una volta da Dio però è un avvenimento spirituale così significativo, che l’uomo non può afferrare, ma solo credendolo può risolvere il compito sulla Terra, ristabilire il giusto rapporto verso Dio, come era in principio.

Amen

De zonde van de liefdeloosheid – (Completering van nr. 1914)

In strijd te handelen met het gebod van de naastenliefde is eveneens een zonde, maar een zonde die het wezen pas in het stadium van de vrije wil, als mens, begaat. Deze mag dus niet met de vroegere zonde, het verzet tegen God, verward worden. Want het gaat hier om een liefdeloosheid, die geen verzet is tegen God Zelf, omdat de mens noch God juist herkent, noch zijn eigenlijk standpunt over God en de medemensen bepaald heeft. Hij wordt wel het goede en het kwade gewaar en omdat hij meer gedreven wordt door het kwaad, verdikt hij het omhulsel van zijn ziel. Hij voegt aan het vroegere onrecht meer onrecht toe en bemoeilijkt daardoor voor zichzelf het vrij komen van de grote zondenschuld van zijn vroegere verzet.

Zodoende komt de mens om hiervan bevrijd te worden al in een belaste toestand op de wereld en hij kan zijn belasting enkel nog vergroten door zonden, die in liefdeloosheid begaan worden. Hij kan daardoor een ontwikkeling doormaken waarin hij achteruit gaat, terwijl het doel van het aardse leven is om na een eindeloos lange gang door de schepping, zich van de laatste afvalstoffen van zijn vroegere fout tegen God te ontdoen.

Deze grote zonde is de aanleiding voor zijn gang over de aarde. Zonder deze zonde ontbreekt elke grondslag voor het bestaan van een wezen op een wereld, die het wezen leed en zorgen, ellende en nood biedt. En dit alles is enkel en alleen een middel tot het doel. Maar zodra nu deze grote zonde niet herkend of betwist wordt, zou elk scheppingswerk, ook de mens, ongegrond zijn en de schepping zou dan noch wijsheid, noch liefde verraden. Maar de zonde van de liefdeloosheid zou nog te gering zijn om een eeuwige straf tot gevolg te hebben, en een leven op een God welgevallige manier zou nooit een eeuwig loon op kunnen leveren, omdat beiden niet in verhouding zouden staan met de verdienste of de zonde van de mens op aarde.

Maar de vroegere afval van God is een zo veelbetekenende geestelijke gebeurtenis, die de mens ook niet begrijpen kan, maar hij ook alleen maar in het geloof daarin de opdracht op aarde vervullen kan, namelijk de juiste verhouding tot God weer tot stand te brengen, zoals het vanaf het begin af aan was.

Amen