• Indietro

Il Sole spirituale – La Parola di Dio

Quando, in tempi di schiavitù animica, l’Amore di Dio Si manifesta visibilmente ed Egli discende sulla Terra nella Parola, questo significa un irrompere del Sole spirituale attraverso oscure nuvole. L’Amore di Dio Stesso E’ il Sole che illumina raggiante il giorno, perché l’Amore di Dio vuole vincere l’oscurità dello spirito, vuole che cammini nella Luce del Sole spirituale chiunque lo desidera. Questo Sole illumina tutto, non tollera nessuna oscurità, non tollera delle ombre, irradia ovunque una chiara Luce ed è oltremodo benefica per il viandante terreno che prima si cercava la sua via nell’oscurità della notte. La Luce è Vita, l’oscurità è morte. La Luce è vigilanza, l’oscurità è sonno. Nella raggiante Luce del Sole si risveglierà alla vita tutto ciò che prima sonnecchiava nell’oscurità. E per tutto l’essenziale la Luce del Sole significa nostalgia esaudita, perché soffre nell’oscurità e desidera la Luce. E Colui il Quale in Sé E’ la Luce, compenetra l’oscurità e prende la Via verso la Terra; Si cerca un vaso che è idoneo per l’accoglienza della Luce, e quivi accende una fiamma, che deve risplendere lontana per la Benedizione dell’umanità. La Sapienza divina risplende come un Sole giù sulla Terra e vivifica con il Suo Raggio ciò che prima giaceva nel profondo sonno. Quanto indicibilmente l’eterno Amore gratifica l’umanità smarrita con la Grazia! Quanto essa dovrebbe giubilare per via della Luce che viene dal Cielo, e quanto grata farsi illuminare e riscaldare dai Raggi del Sole spirituale! Ma l’umanità è spiritualmente cieca, non bada alla Luce, non bada al benefico vivificante Raggio dell’Amore divino, chiude gli occhi e mantiene lo stato dell’oscurità, fugge il chiaro Bagliore, perché non può sopportare la Luce, non è matura per l’Agire divino, non sopporta il benefico calore del Sole, la sua raggiante Luce. Si sente bene nella buia notte, e così sulla Terra possono esistere contemporaneamente due mondi, una valle soleggiata, oltremodo amabile, dove l’Amore divino offre agli uomini tutto ciò che desiderano, ed una valle, dove l’oscurità, il deserto e l’infertilità offrono agli uomini un’esistenza magra e questo è da intendere nel modo puramente spirituale. Perché dove non splende il Sole dello Spirito, la Terra è senza Luce, non vi può crescere e prosperare nulla, cioè tutto l’essenziale è nella miseria. Ma dove Dio Stesso manda i Suoi Raggi sulla Terra, quivi sarà Luce e Sole, quivi sarà Vita e gioia, là l’anima si risveglierà alla Vita e maturerà nei Raggi del Sole d’Amore divino ad un delizioso frutto.

Amen

De geestelijke zon – Het woord van God

Wanneer in tijden van knechtschap van de ziel de liefde van de Heer zichtbaar tot uiting komt en Hij in het woord naar de aarde afdaalt, dan betekent dit een tevoorschijn komen van de geestelijke zon door de donkere wolken. De liefde van God Zelf is de zon, die de dag stralend helder verlicht, want Gods liefde wil de duisternis van de geest overwinnen. Ze wil dat iedereen, die daar maar naar verlangt, zich in het licht van de geestelijke waarheid bevindt. Deze zon verlicht alles. Ze staat geen duisternis toe. Ze gedoogt geen schaduw. Ze straalt overal helder licht uit en is buitengewoon weldadig voor de wandelaar op aarde, die voorheen moeizaam een weg zocht in de duisternis van de nacht.

Licht is leven, duisternis is dood. Licht is waakzaamheid, duisternis is slaap. In stralend zonlicht zal alles wat voorheen in de duisternis sluimerde tot leven ontwaken. En voor al het wezenlijke betekent het licht van de zon vervuld verlangen. Want in de duisternis lijdt het en verlangt het naar het licht. En Degene, Die in Zichzelf het licht is, doorbreekt de duisternis en Hij neemt de weg naar de aarde. Hij zoekt een vat, dat voor het opnemen van licht geschikt is en ontsteekt daarin een vlam, die tot in de wijde omtrek tot zegen van de mensheid schijnen zal.

Goddelijke wijsheid straalt als een zon op de aarde en wekt met haar schijnsel tot leven, wat voorheen in een diepe sluimer lag. Hoe onnoemelijk genaderijk bedenkt de eeuwige liefde de verdwaalde mensheid? Hoe zou ze moeten jubelen over het licht, dat uit de hemel komt en hoe dankbaar voor de stralen van de geestelijke zon, waar ze zich door laat verlichten en verwarmen?

Maar de mensheid is geestelijk blind. Ze slaat geen acht op het licht. Ze slaat geen acht op de weldadige, leven opwekkende stralen van de goddelijke liefde. Ze sluit de ogen en houdt de duistere toestand overeind. Ze vlucht voor het heldere schijnsel, omdat ze dat licht niet verdragen kan. Ze is niet rijp voor het goddelijke werkzaam zijn. Ze verdraagt de weldadige warmte van de zon niet, haar stralende licht niet. Ze voelt zich goed in de donkere nacht en zodoende kunnen er op aarde tegelijkertijd twee werelden bestaan. Een zonnige, buitengewoon lieflijke vallei, waar goddelijke liefde de mensen alles biedt, wat ze verlangen. En een vallei, waar duisternis, dorheid en onvruchtbaarheid de mensen een karig bestaan biedt en dit moet zuiver geestelijk begrepen worden.

Waar de zon van de geest niet schijnt, is de aarde zonder licht en er kan niets groeien of gedijen. Dat wil zeggen dat al het wezenlijke in nood is. Maar waar God Zelf Zijn stralen naar de aarde stuurt, daar zal licht en zon zijn, daar zal leven en vreugde zijn, daar zal de ziel tot leven ontwaken en in de stralen van de goddelijke liefdeszon tot een heerlijke vrucht rijpen.

Amen