• Indietro

Il vuoto interiore di colui che percorre la via errata

Quanto raramente viene riconosciuta l’importanza di Istruzioni divine! E’ come se gli uomini considerassero ogni Agire ultraterreno come stoltezza, e considerano una seria riflessione su ciò una debolezza umana oppure mancanza di carattere. Per loro è accettabile il Divino, al contrario però non temono di approvare nuovi ordinamenti umani e di sostenerli. In altro modo non si possono avvicinare. Tutti i tentativi di muoverli alla riflessione falliscono e per le loro anime il tempo è perduto in modo irrecuperabile. Quello che vive sulla Terra, deve percorrere il cammino dello sviluppo verso l’Alto, e percorre anche la via finché la Volontà divina domina l’essere. Ma quando la propria volontà è attiva nell’incorporazione come uomo, è a rischio il percorso dello sviluppo verso l’Alto, perché l’essere si ribella. Vuole caparbiamente percorrere la sua via e rifiuta ogni Indicazione, ogni Consiglio di Dio. Ma senza questo consiglio cammina nella direzione sbagliata, e perciò l’unica possibilità è di illuminare questa via sbagliata in modo che riconosca il destino di coloro che rimangono per via, che indeboliscono e si accasciano senza forza, perché la via era infinita e non faceva vedere nessuna meta. Questi sono degli uomini che camminano bensì nel godimento della vita, che però riconoscono la loro inutilità e non possono trovare nessuna vera soddisfazione della loro vita, che ora terminano amareggiati la via della loro vita, che non hanno più nessun motivo di vita. Non credono che la vita debba continuare dopo la morte, quindi non vedono nessuna meta e vivono il resto della loro esistenza terrena nella totale letargia dello spirito. Possono bensì ancora svolgere terrenamente il loro lavoro, ma questo avviene soltanto in modo puramente meccanico, senza che ne trovano un senso e scopo. Hanno rinunciato ad ogni lotta, perché non sanno per che cosa devono combattere, e tali uomini devono servire come esempio ammonitore per coloro che non si sono ancora decisi definitivamente per il rifiuto della fede, che quindi si trovano ancora davanti alla decisione di condurre la vita con o senza Dio. A costoro dev’essere tenuto davanti la sconsolazione di una tale vita, che non ha portato nulla all’uomo che scoraggiamento ed un totale vuoto, perché hanno vissuto la vita senza Dio e perciò erano privi di qualsiasi Sua Irradiazione di Forza e perciò la loro via non poteva mai guidarli in Alto.

Amen

Innerlijke leegte van degenen, die op de verkeerde weg zitten

Hoe zelden wordt het belang van goddelijk onderricht beseft? Het is alsof de mensen elk bovenaards werkzaam zijn als onzin beschouwen en een ernstig daarover nadenken, houden ze voor menselijke zwakte of een gebrek aan karakter. Het goddelijke is voor hen onaannemelijk, maar omgekeerd schuwen ze er niet voor om menselijke herschikkingen goed te keuren en te ondersteunen. En ze zijn niet op een andere manier te bereiken. Alle pogingen om hen tot nadenken te bewegen, falen en de tijd gaat onherroepelijk voor hun ziel verloren.

Wat op aarde leeft, moet zich opwaarts ontwikkelen en het legt ook die weg af, zolang de goddelijke wil het wezen beheerst. Maar als de eigen wil tijdens de belichaming als mens werkzaam is, verkeert het opwaartse ontwikkelingsproces in gevaar, want het wezen verzet zich. Het wil eigenmachtig zijn gang gaan en staat afwijzend tegenover elke aanwijzing en elke raadgeving. Maar zonder deze aanwijzingen en raadgevingen neemt het wezen de verkeerde richting en de enige mogelijkheid is daarom om deze verkeerde weg zo te verlichten, dat ze het noodlot herkennen van degenen, die langs de weg blijven liggen, die afgemat en krachteloos neerzinken, omdat de weg eindeloos lang was en geen doel liet zien.

Dit zijn de mensen die wel gericht zijn op levensgenot, maar die toch hun onwaardigheid herkennen en geen goede bevrediging in hun leven kunnen vinden. Die nu lusteloos en verbitterd hun levensweg naar het einde zien gaan. Ze geloven er niet in, dat het leven na de dood voortgezet moet worden. Ze maken daar dus op uit dat ze geen doel hebben en leven er voor de rest van hun aardse bestaan in volledige lethargie van de geest op los. Ze kunnen aards hun werk nog wel verrichten, maar dit gebeurt alleen maar puur mechanisch, zonder dat ze hier een zin of doel bij vinden.

Ze hebben iedere strijd opgegeven, omdat ze niet weten, waar ze voor moeten strijden en zulke mensen moeten als een waarschuwend voorbeeld dienen voor degenen, die nog niet definitief tot het afwijzen van het geloof besloten hebben. Die nog voor de beslissing staan om het leven met of zonder God te leiden. Hen moet het troosteloze van zo’n leven, dat de mens niets gebracht heeft dan ontmoediging en een totale leegte, voorgehouden worden, omdat ze het leven zonder God leefden en daarom gespeend waren van elke krachtuitstraling uit Hem en hun weg hen daarom niet opwaarts kon doen gaan.

Amen