• Indietro

La Fonte del sapere - Delizioso sorso di refrigerio

La Fonte del sapere è inesauribile e di Forza inimmaginabile che ne defluisce. E se voi uomini volete solo attingervi, vi potrete anche ristorare a questa Fonte. Ma ne dovete aver sete, perché la Bevanda di ristoro è troppo deliziosa, che potesse affluire agli uomini senza essere desiderata. Quello che Dio Stesso vi offre, non può essere altro che delizioso. E perciò lo dovete desiderare dal più profondo del cuore, non dovete dare spazio ad altro desiderio e bramare soltanto il Dono divino. E molto presto desidererete essere nutriti solo ancora dal Cielo, perché non vi è nulla pari al Cibo ed alla Bevanda. E la nostalgia di questo la dovete cercare di rafforzare oltre degli ostacoli, ogni ostacolo vi deve spingere ad una accresciuta nostalgia. E perciò per voi che volete ricevere i Doni del Cielo, la vita non può passare monotona ed indisturbata. La via verso la Fonte che vi deve refrigerare, è faticosa, ma promette la ricompensa più meravigliosa, se non vi stancate e malgrado gli ostacoli, cercate di spingervi avanti. Non dovete mai dimenticare, che Dio Stesso vi dischiude questa Fonte, che E’ Lui il Quale vi vuole ristorare e fortificare sulla via attraverso la vita terrena; che il suo infinito Amore per voi tiene pronta la cosa più deliziosa che vuole rivolgere a voi e richiede soltanto la vostra volontà di riceverla, per poter provvedervi smisuratamente. L’uomo deve sacrificare per poter ricevere. Tutto ciò che desidera per l’esaudimento terreno, dev’essere combattuto, deve negarsi ogni gioia corporea, se vuole essere provveduto spiritualmente. Deve anche voler rinunciare a tutto per poter ricevere tutto, perché allora si stacca totalmente dalla materia ed ora può anche penetrare liberamente nel Regno spirituale, che adesso gli è d’esaudimento della sua nostalgia. Se l’uomo desidera il terreno, allora per via della sua anima gli deve sovente rimanere negato, se desidera però lo spirituale, il suo desiderio viene smisuratamente esaudito. Perché Dio non mette limiti, Egli dà sempre, quando il Suo Dono è desiderato. Ma per poter afferrare questo Dono in tutto il suo valore e percepire tutta la delizia è possibile solamente, quando ogni desiderio terreno viene soffocato, quando il senso dell’uomo si è rivolto del tutto allo spirituale e la sua anima si sia unita con lo spirito, perché dalla Fonte ora fluisce l’Acqua viva inarrestabilmente ed è ristoro e refrigerio per l’anima assetata.

Amen

Bron van kennis – Kostelijke drank ter lafenis

De bron van kennis is onuitputtelijk en de kracht, die hieruit stroomt, is onvoorstelbaar. En als jullie mensen maar willen putten, zullen jullie je ook aan deze bron mogen laven. Maar jullie moeten er ook naar dorsten, want de verfrissende drank is te kostbaar, dat het zonder ernaar te verlangen, naar de mensen toe zou kunnen vloeien.

Wat God Zelf jullie biedt, kan niet anders dan kostelijk zijn. En daarom moeten jullie er vanuit de diepste grond van het hart naar verlangen. Jullie moeten geen ander verlangen ruimte in je geven en alleen naar de goddelijke gave verlangen. En jullie zullen er heel spoedig alleen nog maar naar verlangen om door de hemel gevoed te worden, want niets evenaart de spijs en de drank van boven.

En jullie moeten het verlangen ernaar proberen te versterken door over hindernissen heen te gaan. Elke hindernis moet jullie verlangen doen toenemen. Daarom kan jullie leven, waarin jullie de gaven van de hemel in ontvangst willen nemen, niet eentonig en ongestoord voorbijgaan. De weg naar de bron, die jullie laven moet, is heel moeizaam, maar het belooft ook het heerlijkste loon, als jullie niet moe worden en als jullie proberen om, ondanks hindernissen, vooruit te komen.

Nooit mogen jullie vergeten, dat God Zelf deze bron voor jullie ontsluit. Dat Hij het is, Die jullie laven en versterken wil op de weg door het aardse leven. Dat Zijn eindeloze liefde voor jullie het kostelijkste klaar heeft staan en het jullie geven wil en alleen maar jullie bereidwilligheid om te ontvangen eist om jullie onbeperkt te kunnen bedenken.

De mens moet offers brengen om te kunnen ontvangen. Alles, wat in hem naar aardse vervulling verlangt, moet bestreden worden. Hij moet zich elke lichamelijke vreugde ontzeggen, als hij geestelijk bedacht wil worden. Hij moet alles op willen geven om alles te kunnen ontvangen, want pas dan bevrijdt hij zich geheel van de materie en hij kan nu ook ongehinderd binnendringen in het geestelijke rijk, dat voor hem nu de vervulling van zijn vurige verlangen is. Als de mens aardse verlangens heeft, dan moet het hem ter wille van zijn ziel vaak onthouden worden. Als hij echter geestelijke verlangens heeft, dan wordt zijn verlangen onbeperkt vervuld. Want God stelt geen grenzen. Hij geeft steeds zo, zoals er naar Zijn gaven verlangd wordt.

Maar deze gaven in hun gehele waarde te kunnen begrijpen en in alle kostelijkheid te kunnen ervaren, is pas dan mogelijk, wanneer elk aards verlangen onderdrukt is. Wanneer de menselijke gedachte geheel naar het geestelijke toegekeerd is en zijn ziel zich dus met de geest verenigd heeft, want nu stroomt het levende water onophoudelijk uit de bron en is het lafenis en verkwikking voor de dorstende ziel.

Amen