• Indietro

Differenti manifestazioni della volontà di vita

La volontà di vita dell’uomo si manifesta in modo del tutto diverso. L’uomo sovente deve combattere contro la malavoglia ed ostacoli di ogni genere e questo schiaccia fortemente la sua volontà di vivere, pure così altri sono di nuovo afferrati da una volontà di vita così forte, e questo si mostra in lietezza e gioia della vita. Non è necessario che siano sempre determinati cattivi rapporti per una manifestazione così diversa della volontà di vivere, ma questi sono quasi sempre dei moti dell’anima, che si adegua alla vita terrena meno bene oppure anche meglio, ma all’interno della sua situazione di costrizione sulla Terra, percepisce più o meno il suo stato e questo si manifesta quindi nella volontà o non-volontà per la vita. Per questo motivo qualche anima deve combattere una lotta molto dura prima che sia liberata, anche se tende a vivere secondo la Volontà di Dio. A volte ha da sopportare la sofferenza, che esteriormente non è riconoscibile come tale, è esposta a straordinari tristi umori, deve impiegare tutta la sua forza di volontà per diventare padrone di questi umori opprimenti. Mentre altri uomini hanno nuovamente da soffrire sotto depressioni animiche e sono di umore opprimente solamente, quando si avvicinano a loro delle vere sofferenze e preoccupazioni. Ma vincono queste anche rapidamente e sempre affermando la vita. Queste anime si sentono bene sulla Terra, ma si lasciano anche catturare dai fascini di questo mondo e sovente si trovano in pericolo di caderne vittima. Lo stato di maturità animica ora gioca qui un grande ruolo. Un uomo di una maturità superiore non trova nessuna edificazione sulla Terra, la sua anima ha nostalgia della sua vera Patria. Non si rende bensì conto della sua nostalgia, ma la vita sulla Terra è per lei uno stato di tormento, e la non-libertà grava molto su di lei. Ed un tale figlio terreno deve rifugiarsi sovente nella preghiera, altrimenti può sopportare con molta difficoltà la vita sulla Terra. Deve sempre e sempre di nuovo chiedere la Forza per il percorso attraverso la valle terrena, e deve prendere anche su di sé ogni gravità in profonda fede per amore per il Salvatore; gli uomini devono tendere inarrestabilmente allo spirituale, allora si adegueranno pazienti in ogni destino dall’Alto e guardano con nostalgia incontro alla liberazione dalle catene del corpo, e l’uscita dell’anima dall’involucro del corpo sarà per l’anima una liberazione da ogni miseria.

Amen

Verschillende uitingen van de wil om te leven

De wil van mensen om te leven komt op heel verschillende manieren tot uiting. De mens heeft vaak te kampen met onvrede en allerlei soorten belemmeringen en dit zet zijn wil om te leven sterk onder druk. Evengoed worden anderen weer door een sterke wil om te leven gegrepen en dit toont zich in blijmoedigheid en vreugde in het leven.

Niet altijd hoeven goede of slechte omstandigheden bepalend te zijn voor zulke diverse uitingen van de wil om te leven, maar dit zijn meestal de opwellingen van de ziel, die zich beter of minder goed aan het aardse leven aanpast, maar in haar innerlijk haar dwangpositie op aarde, haar onvrije toestand in meer of mindere mate ervaart en dit komt dus in de wil of onwil om te leven tot uitdrukking.

Daarom moet zo menige ziel een heel harde strijd leveren, voordat ze verlost is, hoewel ze ernaar streeft om overeenkomstig de wil van God te leven. Ze moet zo nu en dan leed dragen, dat uiterlijk niet als zodanig herkenbaar is. Ze is aan buitengewoon sombere stemmingen blootgesteld, ze moet haar hele wilskracht inzetten om deze bedrukte stemmingen meester te worden.

Terwijl andere mensen weer weinig te lijden hebben van depressies van de ziel en alleen dan in een bedrukte stemming verkeren, wanneer ze met werkelijk leed en zorgen geconfronteerd worden. Maar ook zulke stemmingen overwinnen ze snel en ze zijn steeds optimistisch. Deze zielen voelen zich goed op de aarde. Maar ze laten zich ook gevangennemen door de bekoringen van deze wereld en verkeren vaak in het gevaar om hieraan ten offer te vallen.

De rijpheid van de ziel speelt hier nu ook een grote rol. Een mens met een grotere rijpheid vindt op aarde geen verheffing. Zijn ziel verlangt ernaar om weg te gaan, haar ware Vaderland tegemoet. Ze is zich weliswaar van haar vurige verlangen niet goed bewust, maar het leven op aarde is voor haar een kwelling en de onvrijheid drukt zwaar op haar. Zo’n mensenkind moet heel vaak de toevlucht nemen tot het gebed, omdat ze anders haar leven op aarde slecht verdragen kan.

Het moet steeds weer om kracht vragen voor de gang door het aardse dal en het moet in diep geloof ook al het moeilijke op zich nemen uit liefde voor de Heiland. De mensen moeten vastberaden het geestelijke nastreven, dan zal het aardse leven makkelijker voor hen te dragen zijn. Ze zullen zich geduldig schikken in elke beschikking van boven en het moment van de verlossing uit de boeien van het lichaam vurig verlangend tegemoet zien en de uittreding van de ziel uit het lichamelijke omhulsel zal een bevrijding zijn uit alle nood.

Amen