• Indietro

Pubblica dichiarazione del tendere spirituale

Vengono poste delle pretese così incredibilmente alte, quando si tratta del godimento mondano o beni terreni, che sono il tendere di ogni uomo per superare l’altro. Ma in vista spirituale questa spinta manca totalmente agli uomini, anzi è piuttosto il caso che si nasconde il tendere spirituale davanti ai prossimi e quindi una gara per il raggiungimento dello stato di perfezione è completamente fuori questione. E questo è indicativo per la retrocessione spirituale dell’umanità. Non si teme di dichiarare apertamente la tendenza per il bene terreno, ma si nasconde possibilmente tutto ciò che è rivoltp alla promozione dell’anima. E malgrado ciò l’uomo deve dapprima superare questo timore davanti al mondo, deve dichiararsi apertamente e coraggiosamente come creatura di Dio e quindi essere un figlio terreno che vuole servire Lui e riconoscere la Sua Potenza e Magnificenza. E se predispone il dovere verso Dio davanti all’attività terrena, potrà anche essere certo della Benedizione divina, ma il Padre nel Cielo non bada ad una creatura che non si dichiara apertamente per Lui. E così anche oggi solo pochi uomini hanno il sincero desiderio di darsi alla Volontà di Dio, percorrono tutti imperturbati la loro via terrena, senza domandarsi, se eseguono con tutte le Forze la Volontà di Colui, il Quale li ha creati. Per loro vale solo una cosa, di ingrandire il loro avere oppure di preservarlo dalla diminuzione. Ma se volessero pensare con altrettanto fervore alla loro anima, ed eseguire con lo stesso fervore il loro dovere spirituale, allora la vita terrena non li aggraverebbe più, perché l’adempimento di ciò che è necessario per la vita, lo assicura Dio il Signore a coloro che Lo amano e che osservano i Suoi Comandamenti. Ed una dichiarazione pubblica per i prossimi porterebbe dei frutti oltremodo belli, perché un uomo rincorre l’altro. L’uomo rivolge il suo senso su molte cose inutili, e quanto necessario è unicamente l’immergersi in questioni spirituali, per assicurare la sua sussistenza in tutta l’Eternità. L’uomo deve naturalmente poter prestare rinuncia nella pienissima contentezza ai beni terreni ed accontentarsi unicamente con quello che il Padre nel Cielo gli ha assegnato. Ma volontariamente rinuncia a tutto, quando soltanto lo spirito in lui lo istruisce e gli rende comprensibile l’assenza di valore del terreno. Quanto è poi rivolto il suo senso solo allo spirituale, e quanto vuoto gli appare ora la vita terrena, quanto scialbo, tutto ciò che ha desiderato prima! Ed il suo fervore diventerà sempre più grande, è superato il suo timore di dichiararsi, ed ora potrà agire per la Benedizione per sé e tutti coloro, ai quali trasmette gli stessi insegnamenti che gli vengono offerti attraverso l’infinito Amore del Signore così evidentemente e così magnificamente.

Amen

Openlijk tonen van het geestelijke streven

Er worden zo ongelofelijk hoge eisen gesteld, als het om werelds genot of aardse goederen gaat. En het is het streven van elk mens om de anderen te overtreffen. Maar in geestelijk opzicht ontbreekt het de mens volledig aan deze drijfveer. Ja, het is eerder het geval dat men het geestelijke streven voor de medemensen verbergt en dat dus de wedijver om het bereiken van de volmaakte toestand geheel niet aan de orde komt. En dit is kenmerkend voor de geestelijke teruggang van de mensheid. Men schrikt er niet voor terug om de hang naar aards goed openlijk te laten blijken, maar verzwijgt zo veel mogelijk alles, wat de bevordering van de ziel betreft.

En toch moet de mens eerst deze schroom voor de medemensen overwinnen. Hij moet zich openlijk en moedig belijden als een schepsel van God en dus als een mensenkind, dat Hem wil dienen en dat Zijn macht en heerlijkheid inziet. En als hij bij zijn aardse werkzaamheid de plicht tegenover God vooropstelt, zal hij ook van de goddelijke zegen zeker mogen zijn. Maar op een Hem niet openlijk belijdend schepsel slaat de Vader in de hemel geen acht.

En zo hebben er tegenwoordig maar weinig mensen het oprechte streven zich de wil van God eigen te maken. Ze vervolgen allen onverstoorbaar hun aardse weg, zonder zich af te vragen of ze de wil van Degene, Die hen geschapen heeft ook naar vermogen vervullen. Het gaat hen maar om één ding: have en goed te vergroten of tegen vermindering te beschermen.

Maar als ze net zo ijverig aan hun ziel zouden willen denken en met dezelfde ijver hun geestelijke plicht vervullen, dan zou het aardse leven hen niet meer belasten, want de vervulling van dat, wat voor het leven noodzakelijk is, belooft God de Heer aan degenen, die Hem liefhebben en Zijn geboden onderhouden. En een openlijk belijden voor de medemensen zou buitengewoon mooie vruchten afwerpen, want een mens volgt altijd de ander na.

Op hoe veel nutteloze dingen richt de mens zijn denken? En hoe noodzakelijk is alleen het zich verdiepen in geestelijke vragen om zijn bestaan tot in alle eeuwigheid te verzekeren? De mens moet evenwel met het grootste genoegen afstand kunnen doen van aardse goederen en zich alleen met dat tevredenstellen, wat de Vader in de hemel hem toegedacht heeft. Maar gewillig geeft hij alles op, als eerst de geest in hem, hem onderricht en de waardeloosheid van het aardse begrijpelijk voor hem maakt.

Hoe is dan zijn denken alleen naar het geestelijke toegekeerd? En hoe leeg lijkt hem nu het aardse leven, zoals hij nu nuchter kijkt naar alles wat hij voorheen verlangd heeft? En zijn ijver zal steeds groter worden. Zijn schroom om te belijden wordt overwonnen. En hij zal nu kunnen werken tot zegen voor zichzelf en voor allen, die hij dezelfde leringen, die hem door de eindeloze liefde van de Heer zo duidelijk en wonderbaarlijk geboden werden, doorgeeft._>Amen