• Indietro

L’Amore divino – L’anodo – Il contatto

Il Mare dell’Amore divino si riversa del continuo su tutte le creature. E chi crede di essere solo, non bada a questo Amore che gli sostituisce migliaia di volte ciò a cui rinuncia o di cui fa a meno. Perché nell’Amore di Dio è incluso tutto, Protezione e Provvidenza e costante Accompagnamento su tutte le vie. Coloro che gioiscono dell’Amore divino, non possono mai sentirsi soli, perché nel collegamento con il Signore, che ognuno può stabilire per sé stesso, il figlio d’uomo è già sospeso dalla solitudine, e trovare ora una costante Protezione e Custodia soppesa ogni felicità terrena, perché l’Amore divino irradia migliaia di volte ogni fasto terreno con il suo eterno Fuoco, dato che dall’Amore procede una Luce che rende incomparabilmente felice colui che sta in questa Luce. La viva presa di contatto con il divino Signore è come una conduttura ininterrotta all’Anodo, e l’uomo rimane in costante godimento dell’Amore divino finché lui stesso mantiene stabile questo contatto. Perciò nessun uomo sulla Terra è da compiangere malgrado diverse afflizioni, perché ha sempre quella facilitazione, di poter procurare da sé consolazione, aiuto, felicità e gioia attraverso il collegamento con il divino Salvatore, il Quale nel Suo infinito Amore provvede ad ogni essere, meritatamente o no, ma dando sempre Amore in una tale pienezza, che la ricchezza d’Amore potrebbe dare al figlio terreno già sulla Terra illimitata Beatitudine, se ricevesse coscientemente. Ma l’uomo non sospetta la Forza del divino Amore, gli manca qualsiasi comprensione per l’Onniamore del divino Creatore che abbraccia tutto, conosce solo il concetto “amore” nel senso temporale, che però desidera sopra tutto ed è raramente un amore donante. E così il sentimento della felicità è sviluppato nell’uomo più nell’amore del possesso che nella rinuncia e nel dare. Ma chi vuole imparare a conoscere il vero amore nella sua più profonda felicità, deve dapprima liberarsi da ogni amore per il possesso, solo allora può percepire il divino Amore come la Cosa più deliziosa che un cuore può sentire. Esercitare sé stesso nell’amore è il primo ed ultimo Comandamento, e l’uomo si libera attraverso l’amore, che il Salvatore Stesso gli dona, che è delizioso ed illimitato, che cela in sé tutte le delizie del Cielo, che è più puro che l’oro e che trasporta ogni creatura nell’estasi più chiara, che non può essere sostituita in nessun luogo e da nulla, che è la Cosa più alta, l’eterna Beatitudine, ed è comunque a disposizione di ognuno che desidera solo l’Amore del Salvatore.

Amen

Goddelijke liefde – Anode – Contact

De zee van goddelijke liefde stroomt voortdurend over alle schepselen. En degene, die dan gelooft vereenzaamd te zijn, slaat geen acht op deze liefde, die hem duizendvoudig vergoedt, wat hij opgeeft of ontbeert. Want in de liefde van God is alles inbegrepen. Bescherming en steun en voortdurende begeleiding op alle wegen.

Degenen, die zich in de goddelijke liefde verblijden, kunnen zich nooit vereenzaamd voelen, want in de verbinding met de Heer, welke iedereen in staat is tot stand te brengen, is het mensenkind al van de eenzaamheid bevrijd. En nu een voortdurende bescherming en toevluchtsoord te vinden, weegt tegen al het aardse geluk op, want de goddelijke liefde met haar eeuwige vuur doet alle aardse glans duizendvoudig verbleken. Er gaat immers van deze liefde een licht uit, die degenen, die in dit licht staan, onvergelijkelijk gelukkig maakt. Het levende contact met de goddelijk Heer is zoals een ononderbroken leiding, dienend als anode, en de goddelijke liefde blijft voortdurend tot nut van de mens, zolang hij zelf het contact in stand houdt.

Ondanks allerlei nood is er daarom geen mens op aarde beklagenswaardig, want hij heeft steeds dat ene voorrecht zichzelf troost en hulp, geluk en vreugde te kunnen verschaffen door de verbinding met de goddelijke Heiland, Die in Zijn eindeloze liefde aan elk wezen denkt, verdiend en onverdiend, maar steeds in zo’n overvloed liefde gevend, dat de rijkdom aan liefde reeds op aarde al grenzeloze zaligheid aan het mensenkind zou kunnen geven, als hij bewust zou willen ontvangen.

Maar de mens heeft geen vermoeden van de kracht van de goddelijke liefde. Hem ontbreekt elk begrip voor de alles omvattende liefde van de goddelijke Schepper. Hij kent alleen maar het begrip ‘liefde’ in de tijdelijke betekenis, die echter overwegend een verlangende, en zelden een alleen gevende liefde is. En zo is ook het geluksgevoel van de mensen veel meer ontwikkeld in de liefde voor bezit, dan in afstand doen en geven. Maar degene, die de ware liefde wil leren kennen op haar diepste gelukkig makende manier, moet eerst van alle liefde voor bezit afzien. Pas dan kan hij de goddelijke liefde gewaarworden als het kostelijkste wat zijn hart ontvangen kan.

Zichzelf in de liefde te oefenen, is het eerste en laatste gebod. En de mens verlost zichzelf door de liefde. Hij wordt vrij en ervaart nu de gelukzaligheid van de liefde, die de Heiland Zelf hem schenkt. Die kostelijk en onbeperkt is, die alle gelukzaligheden van de hemel in zich bergt. Die zuiver is als goud en elk schepsel de hoogste verrukking brengt. Die nergens en door niets vervangen kan worden. Die het hoogste is, de eeuwige gelukzaligheid. En die immers iedereen, die alleen naar de liefde van de Heiland verlangt, weer ter beschikking staat._>Amen