• Indietro

Separarsi dalla materia – L’arroganza - Rendersi conto della debolezza

E’ di un incomparabile vantaggio, quando viene soffocato ogni attaccamento alla materia nell’uomo, quando lo spirito se ne può liberare e fare così senza impedimento il volo nell’Infinito. Il mondo tiene l’anima sulla Terra con catene ferree, e solo ad una forte volontà riesce dissolvere tali catene, e se ora per il tempo dell’esistenza terrena manca la Forza e l’uomo si lascia sospingere senza volontà dalla tempesta della passione, si scatena il trambusto del mondo. Allora lo spirito non potrà mai lanciarsi liberamente ed elevarsi al di sopra della sfera terrena, viene piuttosto trattenuto, solo il corpo ottiene il suo diritto nel suo desiderio per l’esaudimento mondano, ma l’anima viene malamente provveduta, langue e soffre indicibilmente perché non può svilupparsi per poter eseguire la sua liberazione dalla materia. Alla soglia della morte all’uomo cadono sovente come scaglie dagli occhi, e riconosce la grandezza della sua colpa, che ha per conseguenza indicibili tormenti nell’aldilà. L’anima da Dio rimane sempre uguale nel suo essere, è soltanto caduta dalla via della conoscenza, è per così dire caduta vittima ad un’arroganza e solo nel modo contrario può di nuovo giungere in Alto, attraverso il riconoscimento della sua debolezza ed il forte desiderio di essere di nuovo accolta nell’Amore da Dio. Come essere terreno debole sulla Terra questo si raggiunge prima, perché la consapevolezza della sua debolezza ed insufficienza la fa avvicinare al Creatore umile e pregando. Ma quando l’esistenza terrena produce invece di nuovo un essere arrogante, che non vuole sottomettersi umilmente al suo Creatore, allora nell’aldilà dev’essere compiuta l’oltremodo difficile trasformazione dell’anima e là le sofferenze allo scopo della purificazione saranno molto più dolorose che sulla Terra, e prima che una tale anima sia liberata dalle scorie di tutto l’impuro, passa sovente un tempo molto lungo e perciò a qualche anima rimane risparmiata una grande sofferenza, se sulla Terra si prende a cuore di raggiungere la condizione di maturità.

Amen

Loskomen van de materie – Verwaandheid – Besef van zwakheid

Het is van een onuitsprekelijk voordeel, wanneer alle hang naar de materie in de mens onderdrukt wordt, wanneer de geest zich hiervan vrij kan maken en ze ongehinderd de vlucht in het oneindige kan nemen.

De wereld houdt de ziel met ijzeren boeien op de aarde en het lukt alleen een sterke wil om zulke boeien los te maken. En wanneer nu tijdens het aardse bestaan elke kracht ontbreekt en de mens zich willoos laat voortstuwen door de storm van hartstocht, ontketent zich het gewoel van de wereld. Dan zal de geest nooit vrij opwaarts kunnen zweven en zich boven de aardse sfeer verheffen. Hij wordt veeleer gevangen gehouden.

Alleen het lichaam met zijn verlangen naar wereldse vervulling komt tot zijn recht, maar de ziel wordt slecht bedeeld. Ze ervaart gebrek en lijdt onuitsprekelijk omdat ze zich niet kan ontplooien en ze zich niet aan haar bevrijding uit de materie kan wijden. Op de drempel van de dood vallen de mens vaak de schellen van de ogen en hij beseft de grootte van zijn schuld, die onuitsprekelijke kwellingen in het hiernamaals tot gevolg heeft.

De ziel uit God blijft in haar wezen steeds dezelfde. Ze is enkel van de weg van het inzicht afgeweken. Ze is als het ware ten prooi gevallen aan verwaandheid en kan alleen maar op de tegenovergestelde manier weer opwaarts gaan. Door het besef van haar zwakheid en het sterke verlangen weer door God in liefde opgenomen te worden. Dit is op aarde als zwak aards schepsel het snelst te bereiken, want het besef van haar zwakheid en onvolmaaktheid laat haar deemoedig en smekend dichter bij de Schepper komen.

Maar wanneer het aardse bestaan in plaats hiervan weer een verwaand wezen oplevert, dat zich niet deemoedig aan zijn Schepper wil onderwerpen, dan moet nu in het hiernamaals de buitengewoon moeilijke verandering van deze ziel tot stand gebracht worden en daarom zal daar het lijden, met loutering als doel, verreweg smartelijker zijn dan op aarde en er gaat vaak een zeer lange tijd voorbij, voordat zo'n ziel van al het onreine ontdaan is en zo menige ziel blijft zo groot leed bespaard, wanneer ze zich er op aarde aan gelegen laat liggen om de staat van rijpheid te bereiken.

Amen