• Indietro

La libertà di fede – La spiegazione naturale – Il lavoro gioioso dell’anima – Il rifiuto

La tua preghiera dev’essere libera, non costretta, allora unisciti nello spirito con il tuo Padre celeste, e lascia venire a te i pensieri, allora cadrà ogni esercizio meccanico e pregherai Dio nel cuore. Il Signore sente tutto, ogni pensiero ed ogni nostalgia di Lui, e perciò non servono delle parole. Invece sarà benedetto ogni vero buon pensare e volere. Questo collegamento con il mondo dell’aldilà è l’unica possibilità attraverso il Signore Si può annunciare nel modo, che agli uomini rimanga lasciata la loro libertà di fede. Una Comunicazione evidente dall’Alto li metterebbe in una condizione nella quale verrebbero spinti in una fede anche contro la loro volontà. Ed una fede così giudicata, una accettazione della Dottrina di Dio attraverso una certa costrizione è senza successo per l’anima. Perciò I Mandati da Dio devono essere trasmessi all’uomo in un modo, che non lo costringono in nessun modo a credere. Il Signore ha ben molti mezzi per procurarSi l’ascolto, ma finché l’uomo ne ha contemporaneamente una spiegazione puramente naturale, può decidersi totalmente libero di considerare qualcosa come l’agire della natura oppure come la Volontà di Dio che si manifesta apertamente e di conseguenza prenderne posizione verso l’eterna Divinità. E’ oltremodo difficile far sorgere di nuovo la fede per quegli uomini, che l’hanno lasciata cadere dopo un breve esame o falso giudizio, e ci vuole una indicibile pazienza e perseveranza di condurli sempre di nuovo su un campo, al quale stanno di fronte con più animosità e perciò rimane sempre un immenso compito, di insegnare a tali uomini caduti il profondo sapere sull’Amore di Dio. Questo richiede da un lato delle dimostrazioni estremamente forti, e dall’altra queste dimostrazioni devono sempre ancora essere nella cornice del possibile, perché altrimenti non si potrebbe più parlare di fede, ma l’uomo dovrebbe accettare ciò che gli verrebbe chiaramente sottoposto. L’anima ha un vasto campo di lavoro, dev’essere attiva senza sosta, dato che si tratta di utilizzare la vita terrena secondo lo scopo. Nella profonda fede e nella chiara conoscenza deve già impiegare tutta la Forza per raggiungere la sua meta. Ma se perde tempo, mentre trascura il suo compito sulla Terra per mancanza di conoscenza e la troverà più tardi, dovrà lottare con sempre maggior difficoltà. Per il suo vero compito le rimane troppo poco tempo, e solamente ad una volontà oltremodo forte di recuperare ciò che ha mancato di fare e di lavorare su di sé con maggior Forza. Così il Signore vuole ora venire in Aiuto costoro e dare loro indicazioni, affinché accettino facilmente la fede e tramite questa si conquistino dei mezzi d’Aiuto. (18.09.1938) Ma ci sono nuovamente così tanti pericoli, che minacciano una tale anima, quando intraprende il lavoro con malavoglia, che è rivolto unicamente alla sua promozione. Perché rimane nella costante lotta con poteri maligni finché non aspira gioiosa verso l’Alto. Solo quando è percettibile la forte spinta nel cuore di fare sempre soltanto ciò che compiace a Dio, le influenze dei poteri maligni diventeranno più deboli ed infine non potranno più infastidire il figlio terreno, perché allora questo potere è spezzato attraverso l’intimo desiderio per la Luce, che può venire unicamente dall’Alto. Se ora l’anima nel desiderio per Dio si rende conto della sua debolezza e chiede intimamente la Forza, allora viene per così dire portata in Alto dalla Forza spirituale. Ad un’anima che prega starà a disposizione tutto ciò che le serve per il progresso e se poi ha riconosciuto il suo compito, allora l’esegue gioiosa e con fervore. Ma il desiderio più forte può essere rivolto anche alla materia, e questo è la retrocessione o la morte dell’anima, ed il tempo terreno è totalmente inutile, dove soltanto il corpo ottiene il suo presunto diritto, ma l’anima langue e soffre. Allora nessun pensiero si rivolge allo spirituale, il rifiuto, la derisione ed il disprezzo verso tutti i temi spirituali ed un totale vuoto del cuore sono i segnali per tali anime erranti, che languono nelle catene della materia. Non riconoscono la grande Benignità del Signore e stanno troppo lontane dal Padre del Cosmo. Ed anche se la Divinità opera con evidenza, chiudono piuttosto i loro occhi e continuano a rimanere nell’oscurità spirituale. Tutti contempleranno i segni del Cielo, ma solo per pochi significheranno qualcosa che devono essere: dei Segnali d’Avvertimento dalla miseria più grande. Chi vi bada, non è in pericolo di venir totalmente inghiottito dal fiume devastante del fuoco, che si deve ora riversare sull’umanità.

Amen

Geloofsvrijheid - Natuurlijke verklaring - Vreugdevolle arbeid aan de ziel - Afwijzen

Je gebed moet ongedwongen blijven. Verbind je dus in de geest met je hemelse Vader en laat de gedachten op je afkomen, dan zal elke mechanische oefening wegvallen en je zult in je hart tot God bidden. De Heer verneemt alles, elke gedachte en elk verlangen naar Hem, en daar zijn geen woorden voor nodig.

In plaats daarvan zal al het oprecht goede denken en willen gezegend zijn. Deze verbinding met de wereld aan gene zijde is de enige mogelijkheid waardoor de Heer zich zodanig kan openbaren dat de geloofsvrijheid van de mensen behouden blijft. Een openlijk zichtbare mededeling van boven zou hen in een toestand plaatsen waar ze tot een geloof gedwongen zouden worden, ook tegen hun wil.

En zulk een opgelegd geloof, de aanname van Gods leer onder een bepaalde dwang, heeft voor de ziel geen resultaat. Daarom moeten de zendingen van God zo op de mensen overgedragen worden dat ze in geen enkel opzicht genoodzaakt worden te geloven.

De Heer heeft weliswaar vele middelen om zich gehoor te verschaffen, maar zolang de mens er tegelijkertijd een zuiver natuurlijke verklaring voor heeft, kan hij volledig vrij beslissen iets als het werk van de natuur te beschouwen of als een zichtbare uiting van Gods wil. En op basis daarvan kan hij dan stelling nemen ten opzichte van de eeuwige Godheid. Het is buitengewoon moeilijk het geloof opnieuw te laten opkomen bij mensen die het na een kort onderzoek en een onjuist oordeel lieten vallen. En er is onuitsprekelijk veel geduld en uithoudingsvermogen voor nodig hen steeds weer naar een gebied te leiden, waar ze eerder vijandig tegenover staan. En daarom blijft het steeds een enorme opgave zulke afvallige mensen het diepe weten over Gods liefde bij te brengen. Enerzijds zijn er uiterst sterke bewijzen nodig en anderzijds moeten deze bewijzen nog steeds binnen het kader van het mogelijke liggen. Want anders zou er van geloof geen sprake meer kunnen zijn, maar zou de mens moeten aannemen wat hem duidelijk voorgelegd werd.

De ziel heeft een groot arbeidsveld. Ze moet zonder pauze bezig zijn, want het gaat erom het aardse leven doelmatig te benutten.

In diep geloof en met helder inzicht moet ze al haar kracht aanwenden om haar doel te bereiken. Maar ze verliest tijd doordat ze op aarde haar werk verwaarloost uit gebrek aan inzicht. Ze zal steeds harder moeten vechten naarmate ze later tot besef is gekomen.

Er blijft haar te weinig tijd over voor haar eigenlijke werkzaamheid. En alleen met een uitermate sterke wil lukt het om het verzuimde in te halen en met versterkte kracht aan zichzelf te werken. Daarom wil de Heer hen nu te hulp komen en hun aanwijzingen geven zodat ze gemakkelijk het geloof kunnen aannemen en zich hierdoor hulpmiddelen kunnen verwerven. Maar er zijn wederom vele gevaren die zulk een ziel bedreigen wanneer ze het werk, dat uitsluitend voor haar vooruitgang zorgt, met tegenzin aanpakt. Want zolang ze niet vreugdevol opwaarts streeft, verkeert ze in een bestendige strijd met boze machten.

Pas wanneer de sterke drang in het hart voelbaar wordt, steeds alleen dat te doen wat voor God welgevallig is, zullen de invloeden van de boze machten zwakker worden en zullen ze ten slotte het mensenkind helemaal niet meer kunnen lastigvallen. Want dan is deze macht gebroken door het innerlijk verlangen naar licht, dat alleen maar van boven kan komen. Wanneer de ziel zich nu in het verlangen naar God bewust is van haar zwaktes en vurig om kracht bidt, dan wordt ze als het ware door geestelijke kracht naar boven gedragen.

Alles wat voor haar vooruitgang van nut is, zal voor een biddende ziel beschikbaar zijn. En wanneer haar dan inzicht in haar opgave gegeven is, komt ze die vreugdevol en ijverig na. Maar het verlangen kan ook sterker naar de materie uitgaan en dit betekent de achteruitgang of de dood van de ziel. En de tijd op aarde is volkomen nutteloos wanneer alleen het lichaam tot zijn vermeende recht komt, terwijl de ziel gebrek lijdt en smacht. En dan zal er geen gedachte naar geestelijke zaken uitgaan. Afwijzing, bespotting en verachting van alle geestelijke thema’s en een totale leegte van het hart zijn de kenmerken van zulke dwalende zielen die in de ketenen van de materie smachten. Ze zien de grote goedheid van de Heer niet en ze zijn te ver verwijderd van de Vader van het heelal.

En ook al werkt de Godheid op zichtbare wijze, dan sluiten ze toch liever hun ogen en blijven verder in geestelijke duisternis.

Iedereen zal de tekenen van de hemel zien, maar slechts voor weinigen zullen ze de betekenis hebben die ze moeten hebben: waarschuwingssignalen voor de grote nood.

Wie hierop let, is niet in gevaar totaal verslonden te worden door de verwoestende vuurstroom die zich nu over de mensheid zal uitstorten.

Onderbreking