• Indietro

Gli infedeli – L’onore – La fama - La ricompensa terrena – Dèi

Guai agli infedeli, che Mi hanno riconosciuto e comunque di nuovo abbandonato. La loro sorte non sarà facile nell’aldilà. Hanno rigettato, benché avessero riconosciuto il giusto, ed ora danno testimonianza contro di Me, perché sono stimolati dal potere e favore terreno più che dalla corona che ho promesso ai Miei. E così la loro vita sulla Terra non lascerà nulla a desiderare in onore, fama e prestigio, ma portano a questi in sacrificio la loro anima e decedono miseri dal mondo. Chi si avvale per sé di fama ed onore, sarà senza la Mia Grazia, perché questa spetta solamente all’umile, tutto ciò che dà il tributo al mondo, deve ricevere la ricompensa anche dal mondo, e questa sarà scarsa per l’anima. Quando ti viene offerto il Cibo del Cielo, stai molto in alto al di sopra di costoro, perché prendi parti nella Grazia divina, dove quegli uomini sono avidi di riconoscimento. Non ci sono degli uomini così grandi davanti a Dio, che dovessero essere festeggiati come dèi. Tutto respira solo amor proprio, brama di dominio ed orgoglio. L’uomo libero lo percepisce e se ne distoglie, mentre si uniscono gli schiavi del mondo ed i loro regnanti e portano ai loro dèi il sacrificio della loro sottomissione. Così innumerevoli non considerano il tempo in arrivo come svolta spirituale rivoluzionaria, badano piuttosto solo al trambusto terreno e non rivolgono la loro attenzione alla Cosa più importante, come Dio Stesso si pone verso tutti gli avvenimenti terreni. Quanti pensieri si fanno gli uomini per problemi da nulla, e quanto insignificante sembra loro un problema, la questione, per quale scopo sono qui sulla Terra. Ed è certamente un tempo sconsolante, che dovrebbe rivolgere il loro sguardo alla loro vita interiore e vorrebbe rivolgere il loro pieno interesse ad ogni fenomeno del tempo, in quale collegamento questi stanno con l’eterna Divinità. L’unico compito della vita terrena è la salvezza dell’anima, è infinitamente più importante che sollevare continue questioni di contesa, che non hanno assolutamente nulla a che fare con il perfezionamento dell’anima. Oh, quale Forza sprecano in nullità questi uomini, e quanto miseramente gratificano la loro propria anima, che è piuttosto bisognosa d’aiuto nella miseria e nel bisogno. Vivete pacificamente uno accanto all’altro, voi che siete tutte le Mie creature, e non fate nessuna differenza del valore dei popoli. Non ho creato tutti Io e chi vuole arrogarsi, ad essere il più prezioso fra i suoi simili? Se aveste afferrato il vero senso della vita, allora nel vostro cuore dovrebbe predominare la nobile spinta, che si rivolge proteggendo gli oppressi ed evita aborrendo colui che opprime. Il tempo di vita sulla Terra vi insegnerà ancora molte cose. Ma prima che non diventiate umili e stendiate in Alto le vostre mani supplicando l’Aiuto, prima che non diate prima l’onore a Dio e riconosciate Cristo come Figlio di Dio, la sofferenza sulla Terra non si allontanerà da voi perché Lui, il Quale ha preso tutta la colpa su di Sé ed ha sofferto per voi uomini sulla Croce, Egli Era uno dei Minimi ed aveva ogni Potenza di elevarSi a Re del popolo, Egli rimase povero come i Suoi fratelli più poveri sulla Terra, Egli era un Amico e Salvatore di tutti i poveri, la Sua Redenzione era la morte oltraggiosa sulla Croce. Chi sulla Terra ha parte dell’onore mondano, sta molto lontano dal Signore Gesù Cristo. Costui deve scendere dal suo trono e piegare umilmente le sue ginocchia dinanzi a Lui, il Crocifisso, davanti al Regnante del Cosmo e di tutte le creature, affinché Costui lo elevi dalla polvere e lo attiri sù al Suo Cuore di Padre.

Amen

Afvalligen - Eer - Roem - Aards loon - Goden

Wee de afvalligen die Mij erkenden en Mij toch weer verlaten hebben.

Hun lot in het hiernamaals zal niet gemakkelijk zijn.

Hoewel ze inzagen wat juist was, verwierpen ze het en leggen nu getuigenis af tegen Mij, want aardse macht en gratie bekoort hen meer dan de kroon die Ik de mijnen beloofd heb.

En zo zal hun leven op aarde weliswaar aan eer, roem en aanzien niets te wensen overlaten, maar ze offeren er hun ziel aan op en verlaten armzalig de wereld.

Wie roem en eer voor zichzelf opeist, zal zonder mijn genade zijn, want ze komt alleen de deemoedige toe. Voor alles wat men bijdraagt aan de wereld, moet van de wereld ook het loon in ontvangst worden genomen. En dit zal karig zijn voor de ziel. Als je de hemelse spijs geboden wordt, sta je hoog boven hen, want jij ontvangt goddelijke genade, terwijl zij naar de goedkeuring van de mensen verlangen. Er zijn geen mensen zo groot voor God dat ze zoals goden aanbeden zouden moeten worden.

Alles ademt slechts eigenliefde, heerszucht en trots.

De vrije mens voelt dit en wendt zich af. De slaven van de wereld en hun heersers verenigen zich daarentegen en brengen hun goden het offer van hun onderdanigheid.

Zo bekijken ontelbare mensen de komende tijd niet als een geestelijk revolutionaire wending. Ze letten eerder alleen maar op de aardse bedrijvigheid en ze vestigen hun aandacht niet op het belangrijkste, hoe God zelf zich tot alle aardse gebeurtenissen verhoudt.

Hoeveel zorgen maken mensen zich om nietige problemen en hoe onbelangrijk lijkt voor hen het ene probleem, de vraag met welk doel ze hier op aarde zijn.

En het is beslist zo een troosteloze tijd dat ze hun blik op hun innerlijk leven zouden moeten richten en te allen tijde met grote interesse op de verschijnselen zouden moeten letten om te zien in welke verhouding ze tot de eeuwige Godheid staan. De enige opdracht in het leven is de verlossing van de ziel. Het is oneindig veel belangrijker dan voortdurend strijdvragen op te werpen die met de vervolmaking van de ziel absoluut niets te maken hebben. Oh, welke kracht verspillen deze mensen aan nietigheden en hoe weinig denken ze aan hun eigen ziel, die in nood en ellende veel meer hulp nodig heeft. Leef in het vervolg vreedzaam samen, jullie, die toch allemaal mijn schepselen zijn en maak geen waardeverschil tussen de volkeren.

Heb ik hen niet allemaal geschapen, en wie wil zich aanmatigen de waardevolste te zijn onder zijn gelijken?

Als jullie de ware zin van het leven begrepen zouden hebben, dan zou de edele neiging in jullie hart moeten overheersen om je naar de mensen in nood toe te keren en hen te beschermen en om met afschuw de verdrukker te mijden.

De tijd van lijden op aarde zal jullie nog zoveel leren.

Maar zolang jullie niet deemoedig worden en jullie handen uitstrekken om hulp te vragen, zolang jullie God niet eerst de eer geven en Jezus Christus als Gods Zoon aanvaarden, zolang zal ook het lijden op aarde niet van jullie afgewend worden. Want Hij die alle schuld op zich nam en aan het kruis voor de mensen geleden heeft,

Hij was één van de geringste en had alle macht om zich te verheffen tot koning van het volk.

Hij bleef arm zoals Zijn armste broeders op aarde. Hij was een vriend en redder van alle armen en Zijn verlossing was de smadelijke dood aan het kruis.

Wie op aarde wereldlijk eerbetoon krijgt, staat ver achter bij de Heer Jezus Christus.

Hij moet eerst van zijn troon afdalen en deemoedig zijn knie buigen voor Hem, de Gekruisigde, voor de Heerser van het heelal en van alle schepselen, opdat Hij hem uit het stof verheft en hem aan Zijn vaderhart drukt.

Amen