• Back

VJEROVANJE U DUŠIN NASTAVAK ŽIVOTA....

Kada bi ljudi samo vjerovali da je njihova duša.... njihovo stvarno Ja.... besmrtna, ako bi oni samo vjerovali da duša kao ljudsko biće na ovoj Zemlji priprema njezinu vlastitu sudbinu u kraljevstvu onostranog kada napušta njezino zemaljsko tijelo.... Jednog dana ljudi će gorko zažaliti njihovu ravnodušnost spram njihove sudbine poslije, jer jednog dana oni će shvatiti što su bili zanemarili učiniti u njihovom zemaljskom životu, što su mogli postići da su vjerovali upozorenjima i opominjanjima koja su im bila neprestano davana na Zemlji. Ravnodušnost spram njihove buduće sudbine je veliko zlo koje prijeti povući mnoge ljude u bezdan.... I prema tome oni uvijek jedino trebaju biti obaviješteni o činjenici da postoji nastavak života nakon smrti, da oni ne mogu prestati postojati čak ako i moraju odbaciti njihovo zemaljsko tijelo.... njihove misli trebaju biti usmjerene spram ovog vremena koje će doći onako izvjesno kao što će jedan dan slijediti iza drugog.... Ako bi samo oni bili sposobni postići vjerovanje u nastavak života nakon smrti oni bi također živjeli više odgovorno. Ovo im, također, ne može biti dokazano, oni u njega jedino mogu vjerovati.... ali oni mogu steći uvjerenu vjeru ako razmišljaju o tome i pitaju se o njihovoj stvarnoj svrsi zemaljskog života.... Baš kao što bi duhovno usmjerena misao bila dovoljna za osobu da mentalno primi odgovor iz kraljevstva koje je dušin istinski dom.... Ipak takve upitne misli moraju biti odaslane od strane ljudskog bića njegovom vlastitom slobodnom voljom, jer on ne može biti prisilno nagnan na takvo duhovno razmišljanje. Ali najmanji impulsi su dovoljni za njega da sebe zapita, i to će definitivno jedino donijeti blagotvorne rezultate. Otud će ljudsko biće često morati otrpjeti teške gubitke koji mogu pogoditi sve što on voli.... zemaljska vlasništva ili čak ljude koji su mu dragi, gubitak kojih njega može motivirati na takvo razmišljanje.... I onda će čak grubi udarci sudbine postati blagoslov za njega ako uvedu osobu u duhovni slijed misli i tako omoguće duhovnim silama intervenirati, pokušavajući ga podučiti. I ako se osobu upita da li vjeruje u daljnji život duše nakon smrti, obično će u to sumnjati, čak iako je od strane crkve tome bio podučavan i još se nije javno (us)protivio. Ali njemu nedostaje unutarnjeg uvjerenja i ovo ga čini ravnodušnim u njegovom ponašanju, koje bi trebalo stremiti spram ovog života u duhovnom kraljevstvu. Ali opet i iznova ljudsko biće će se trebati suočiti sa doživljajima koji mogu i trebaju usmjeriti njegove misli do kraja koji je za njega izvjestan a ipak neće značiti kraj za njegovu dušu. I često će on također primiti poduke putem razgovora ili kao printani materijal, premda ih on može prihvatiti ili odbaciti njegovom vlastitom slobodnom voljom.... I čak gubitak zemaljskih dobara može dovesti do toga da se ljudsko biće zamisli i zapita da li posjedovanje ovih jeste stvarna svrha zemaljskog postojanja.... Onda je moguće da će on promijeniti njegov način razmišljanja; onda je moguće da on neće smatrati kako je nastavak života nakon smrti van pitanja i nakon toga će voditi s(a)vijestan način života, budući vjeruje da će jednog dana morati biti odgovoran za njega. I onda će izvjesnost da smrt njegovog tijela nije kraj postojano rasti, jer gdjegod postoji najmanja volja da se na Zemlji živi prikladno ljudsko će biće također primiti pomoć i on neće zalutati.

AMEN

Crença na sobrevivência da alma....

Se ao menos as pessoas acreditassem que a sua alma.... o seu verdadeiro eu.... é imperecível, se ao menos acreditassem que a alma como ser humano nesta terra prepara o seu próprio destino no reino do além quando deixa o seu corpo terreno.... Um dia as pessoas lamentarão amargamente a sua indiferença em relação ao seu destino futuro, pois um dia compreenderão o que perderam na vida terrena, o que poderiam ter alcançado se tivessem acreditado nos avisos e admoestações que lhes foram repetidamente dados na Terra. A indiferença em relação ao seu destino futuro é o grande mal que ameaça atrair muitas pessoas para o abismo.... E, por conseguinte, só devem ser alertados para o facto de que existe uma continuação da vida após a morte, que não podem perecer mesmo que tenham de se desfazer do seu corpo terreno.... os seus pensamentos devem ser dirigidos para este tempo que virá tão seguramente como amanhã.... Então também viveriam de forma mais responsável se apenas pudessem ganhar fé na continuação da vida após a morte. Isto também não lhes pode ser provado, eles só podem acreditar.... mas podem ganhar uma crença convicta se reflectirem e perguntarem sobre o seu verdadeiro propósito de vida terrestre.... Apenas um pensamento espiritualmente dirigido seria suficiente para lhe ser dada também uma resposta mental do reino que é o verdadeiro lar da alma.... Mas o ser humano tem de enviar estes pensamentos questionadores de sua livre vontade, pois não pode ser forçado a tal pensamento espiritual. Mas mesmo o menor impulso pode ser suficiente para ele se fazer esta pergunta, e certamente só terá boas consequências. É por isso que o ser humano tem frequentemente de ser atingido por perdas sensíveis que podem afectar tudo o que ama.... bens terrenos ou mesmo pessoas queridas cuja perda pode inspirá-lo a tais pensamentos.... E então até mesmo os golpes severos do destino se tornaram uma bênção para ele se dirigirem o pensamento da pessoa para caminhos espirituais e forças espirituais podem agora intervir que tentam instruí-lo. E se se perguntar a uma pessoa se ela acredita na sobrevivência da alma, ela geralmente duvidará, mesmo que lhe tenha sido ensinada pela igreja e ainda não a tenha contrariado abertamente. Mas falta-lhe a convicção interior, e isto também o torna indiferente no seu modo de vida, que deveria ser orientado para essa vida no reino espiritual. Mas, uma e outra vez, o ser humano é abordado por experiências que devem e podem orientar o seu pensamento para o fim que é certo para ele e que, no entanto, não significa um fim para a sua alma. E, uma e outra vez, receberá também instruções sob a forma de conversas ou escritos que poderá de facto aceitar ou rejeitar por sua livre vontade.... E a perda de bens terrenos também pode tornar o ser humano reflexivo para que ele se pergunte se a posse destes é o verdadeiro objectivo da existência terrestre.... E então também é possível que o seu pensamento mude; então é possível que ele não considere impossível uma continuação da vida após a morte e que agora conduza conscientemente o seu modo de vida porque sente que um dia terá de responder por ela. E a certeza de que não é o fim da sua morte física, pois onde houver apenas a mínima vontade de viver convenientemente na terra, o ser humano também será ajudado e não será perdido...._>Ámen