• Back

VJEROVANJE U DUŠIN NASTAVAK ŽIVOTA....

Kada bi ljudi samo vjerovali da je njihova duša.... njihovo stvarno Ja.... besmrtna, ako bi oni samo vjerovali da duša kao ljudsko biće na ovoj Zemlji priprema njezinu vlastitu sudbinu u kraljevstvu onostranog kada napušta njezino zemaljsko tijelo.... Jednog dana ljudi će gorko zažaliti njihovu ravnodušnost spram njihove sudbine poslije, jer jednog dana oni će shvatiti što su bili zanemarili učiniti u njihovom zemaljskom životu, što su mogli postići da su vjerovali upozorenjima i opominjanjima koja su im bila neprestano davana na Zemlji. Ravnodušnost spram njihove buduće sudbine je veliko zlo koje prijeti povući mnoge ljude u bezdan.... I prema tome oni uvijek jedino trebaju biti obaviješteni o činjenici da postoji nastavak života nakon smrti, da oni ne mogu prestati postojati čak ako i moraju odbaciti njihovo zemaljsko tijelo.... njihove misli trebaju biti usmjerene spram ovog vremena koje će doći onako izvjesno kao što će jedan dan slijediti iza drugog.... Ako bi samo oni bili sposobni postići vjerovanje u nastavak života nakon smrti oni bi također živjeli više odgovorno. Ovo im, također, ne može biti dokazano, oni u njega jedino mogu vjerovati.... ali oni mogu steći uvjerenu vjeru ako razmišljaju o tome i pitaju se o njihovoj stvarnoj svrsi zemaljskog života.... Baš kao što bi duhovno usmjerena misao bila dovoljna za osobu da mentalno primi odgovor iz kraljevstva koje je dušin istinski dom.... Ipak takve upitne misli moraju biti odaslane od strane ljudskog bića njegovom vlastitom slobodnom voljom, jer on ne može biti prisilno nagnan na takvo duhovno razmišljanje. Ali najmanji impulsi su dovoljni za njega da sebe zapita, i to će definitivno jedino donijeti blagotvorne rezultate. Otud će ljudsko biće često morati otrpjeti teške gubitke koji mogu pogoditi sve što on voli.... zemaljska vlasništva ili čak ljude koji su mu dragi, gubitak kojih njega može motivirati na takvo razmišljanje.... I onda će čak grubi udarci sudbine postati blagoslov za njega ako uvedu osobu u duhovni slijed misli i tako omoguće duhovnim silama intervenirati, pokušavajući ga podučiti. I ako se osobu upita da li vjeruje u daljnji život duše nakon smrti, obično će u to sumnjati, čak iako je od strane crkve tome bio podučavan i još se nije javno (us)protivio. Ali njemu nedostaje unutarnjeg uvjerenja i ovo ga čini ravnodušnim u njegovom ponašanju, koje bi trebalo stremiti spram ovog života u duhovnom kraljevstvu. Ali opet i iznova ljudsko biće će se trebati suočiti sa doživljajima koji mogu i trebaju usmjeriti njegove misli do kraja koji je za njega izvjestan a ipak neće značiti kraj za njegovu dušu. I često će on također primiti poduke putem razgovora ili kao printani materijal, premda ih on može prihvatiti ili odbaciti njegovom vlastitom slobodnom voljom.... I čak gubitak zemaljskih dobara može dovesti do toga da se ljudsko biće zamisli i zapita da li posjedovanje ovih jeste stvarna svrha zemaljskog postojanja.... Onda je moguće da će on promijeniti njegov način razmišljanja; onda je moguće da on neće smatrati kako je nastavak života nakon smrti van pitanja i nakon toga će voditi s(a)vijestan način života, budući vjeruje da će jednog dana morati biti odgovoran za njega. I onda će izvjesnost da smrt njegovog tijela nije kraj postojano rasti, jer gdjegod postoji najmanja volja da se na Zemlji živi prikladno ljudsko će biće također primiti pomoć i on neće zalutati.

AMEN

La creencia en la supervivencia del alma....

Si la gente creyera que su alma.... su verdadero yo.... es imperecedero, si sólo creyeran que el alma como ser humano en esta tierra prepara su propio destino en el reino del más allá cuando deja su cuerpo terrenal.... Un día la gente lamentará amargamente su indiferencia hacia su destino futuro, pues un día se dará cuenta de lo que se perdió en la vida terrenal, de lo que podría haber logrado si hubiera creído las advertencias y amonestaciones que se le dieron repetidamente en la tierra. La indiferencia hacia su destino futuro es el gran mal que amenaza con arrastrar a muchas personas al abismo.... Y, por eso, siempre debe serles señalado el hecho de que hay una continuación de la vida después de la muerte, que no pueden perecer aunque tengan que desprenderse de su cuerpo terrenal.... sus pensamientos deben ser dirigidos a ese tiempo que vendrá tan seguro como el día de mañana.... Entonces, también vivirían de forma más responsable, si tan sólo consiguieran tener fe en la continuación de la vida después de la muerte. Esto tampoco les puede ser demostrado, sólo pueden creerlo.... pero pueden llegar a una creencia convencida si reflexionan y se preguntan sobre el verdadero propósito de su vida terrenal.... Sólo un pensamiento dirigido espiritualmente bastaría para recibir también una respuesta mental del reino que es el verdadero hogar del alma.... Pero el ser humano tiene que enviar estos pensamientos inquisitivos por su propia voluntad, ya que no se le puede obligar a tener ese pensamiento espiritual. Pero incluso el más mínimo impulso puede ser suficiente para que se haga esta pregunta a sí mismo, pregunta que sin duda sólo tendrá buenas consecuencias. Por ello, el ser humano tiene que verse golpeado a menudo por pérdidas sensibles que pueden afectar a todo lo que ama.... posesiones terrenales o incluso personas queridas cuya pérdida puede inspirarle tales pensamientos.... Y entonces incluso los golpes severos del destino se habrán convertido en una bendición para él si dirigen el pensamiento de la persona hacia caminos espirituales de manera que ahora puedan intervenir fuerzas espirituales que tratan de instruirle. Y si a una persona se le pregunta si cree firmemente en la supervivencia del alma, normalmente lo dudará, aunque la iglesia le haya enseñado sobre ello y no lo haya contradicho abiertamente. Pero le falta la convicción interior, y esto también le hace indiferente en su forma de vida, que debería estar orientada hacia esa vida en el reino espiritual. Pero una y otra vez el ser humano es abordado por experiencias que deben y pueden orientar su pensamiento hacia el fin que es seguro para él y que sin embargo no significa un fin para su alma. Y una y otra vez recibirá también instrucciones en forma de conversaciones o escritos que sin embargo puede aceptar o rechazar por su propia voluntad.... Y la pérdida de los bienes terrenales también puede hacer reflexionar al ser humano para que se pregunte si la posesión de éstos es el verdadero objetivo de la existencia terrenal.... Y entonces también es posible que su pensamiento cambie; entonces es posible que considere que la continuación de la vida después de la muerte no es imposible y que ahora lleve conscientemente su forma de vida porque siente que un día tendrá que responder por ella. Y entonces también crecerá en él la certeza de que su muerte física no es el fin, pues allí donde exista la más mínima voluntad de vivir adecuadamente en la tierra el ser humano también será ayudado y él no se perderá....

Amén