• Back

REINKARNACIJA IZ POSEBNIH RAZLOGA....

Svaki nekoć pali praduh mora se sam u slobodnoj volji usavršiti. A to zahtjeva beskrajno dugo vrijeme razvoja iz dubine u visinu. Taj razvojni proces je postupak koji zahtjeva Moju neprestanu pomoć, pošto je stvorenje početno tako slabo jer nije pri nikakvoj snazi, tako da Moja snaga mora pripomoći kako bi se omogućio uzlazni razvoj. Palim bićima morao Sam uvijek dostaviti toliko snage da bi mogla ispunjavati njima dodijeljeno određenje.... morala im je biti određena djelatnost služenja, i duhovno (biće, duhovni element) je neosporivo napredovalo. Uvijek iznova Sam vam objašnjavao zašto je ova djelatnost služenja morala biti izvršena i da su nezamislivo dugi vremenski periodi bili nužni za to da se palo prabiće moglo utjeloviti kao čovjek.... U tom zadnjem stadiju kao čovjek prabiće međutim posjeduje slobodnu volju koja može, postići završno savršenstvo, ali isto tako i prouzročiti otpad u dubinu. Dakle slobodna volja može težiti potpuno oslobađanje iz forme, a onda će čovjeku i priteći snaga kako bi sproveo usavršavanje. I on tada kao duh pun svjetla ide u vječnost, on ulazi u Moje područje svjetla i blaženosti i tada neprestano korača u vis, pošto stupanj savršenstva ne poznaje ograničenje, pošto stremljenje k Meni nikada ne prestaje, a isto tako i neizrecivo usrećuje.... Zakaže li čovjek na Zemlji na njegovom završnom ispitu volje, i pored toga je njegovo zemaljsko postojanje završeno njegovom tjelesnom smrću.... on prelazi u onostrano područje, međutim ne nalazi ulaz u svjetlosne sfere. Boravi u tami ili u sumraku, već s obzirom na stupanj zrelosti duše, ali uvijek u skladu sa njegovim životnim putem koji je čovjek na Zemlji vodio. Tako da tada duša mora snositi posljedice.... Ne može joj biti pruženo blaženstvo, pošto zakon vječnog reda zahtjeva i pravednost. Duše koje su bez ikakvog svjetla, kreću se najčešće još u sferi Zemlje, često su još vezane za Zemlju pa tako prianjaju uz ljude i trude se da im određuju, tako da ovi djeluju skroz po njihovoj volji i po njihovim nazorima, i time stvarno biće čovjeka.... njegove duše.... potiskuju, pa čak i zaposjedaju formu, i na određeni način vode drugi život na Zemlji bez ikakvog ovlaštenja.... I stvarna duša čovjeka nema snage biti uspješna i iz sebe protjera tog zloduha. Čovjek je mučen od patnji i bolova svakakve vrste koje taj zloduh nad njega donosi, sve dok toj duši ne uspije uspostaviti jaku vezu sa Mnom, koja onda Meni omogućava protjerati zloduha, koji tad isto spoznaje da više ne živi na Zemlji.... Takvim dušama, vezanim za Zemlju, dozvoliti ponovljeno vraćanje na Zemlju sasvim izvjesno bi za posljedicu imalo samo sigurni ponovni neuspjeh, pošto bi te duše bez ikakvog sjećanja, a uz posjed slobodne volje opet došle na Zemlju.... Takvu jednu reinkarnaciju dakle, vi ljudi nikada ne smijete prisvojiti.... Isto tako ne smijete vjerovati u vraćanje duše na Zemlju sa svrhom njezinog usavršavanja, ako je ona na Zemlji zakazala ili nije postigla stupanj savršenstva pa vjeruje da će ga tad postići. Vi ljudi znajte da je mjera Moje milosti koju vam stavljam na raspolaganje neograničena.... Znajte i to da Sam za vas izvršio i djelo iskupljenja, da je svakoj pojedinačnoj duši moguće sa ove Zemlje otići spašena, i da tad takva jedna duša uistinu još u onostranome može koračati u vis i može postati beskrajno blažena.... Doduše i slobodna volja svake duše u duhovnom području je poštovana, i teži li duša tad nazad ka Zemlji, onda će joj ta težnja i biti ispunjena.... Ali ona na sebe uzima veliki rizik, da propadne u dubinu, pošto je opet slobodna volja u zemaljskom životu odlučujuća. Ali ona duša koja ima bar mali tračak svjetla u sebi, prepoznaje mogućnosti za sazrijevanje u onostranom, i ona se brani od toga da još jednom ponese materijalno tijelo.... A duši koja nema nikakvog svjetla nikada neće biti dozvoljen povratak na Zemlju, jer ona prvo mora dokazati promjenu svijesti, a tad niti ona sama više nije spremna prolaziti kroz ponovni hod preko Zemlje. No u vrijeme Kraja dopušteni su slučajevi reinkarnacije koji međutim imaju svoje posebno objašnjenje: s jedne strane u svrhu zadatka, gdje se svjetlosna bića upućuju na Zemlju radi velike duhovne potrebe.... ali čija reinkarnacija ljude ne bi smjela dovesti do vjerovanja da se svaka duša vraća na Zemlju u svrhu (postizanja) veće zrelosti.... No postoje duše, koje.... ako im svijetli mali tračak svjetlosti, spoznaju svoju veliku krivicu koju su si za zemaljskog života natovarili.... iznimni slučajevi, koji zahtijevaju veliko okajanje, koje bi doduše i u onostranom moglo biti otplaćeno, koje međutim dušu navodi na veliku zamolbu da ovaj dug otplati na Zemlji.... i koje su i spremne istovremeno ispuniti zadatak služenja.... No takvi slučajevi nikada se ne smiju generalizirati, pošto je to velika zabluda čije posljedice mogu biti samo štetne za ljude. I te duše morat će na sebe uzeti neobične udare sudbine, koji bi ljude mogli navesti na to da sumnjaju u Moju Ljubav, koji su međutim objašnjeni velikim dugom tih duša, koja je stvarno obrazloženje njihovog zemaljskog života. Duboka, živa vjera u Isusa Krista i Njegovo djelo spasenja jamstvo je za to da je svaka krivica otplaćena putem Njegove Krvi.... A te duše nisu pronašle iskupljenje kroz Isusa Krista u svom zemaljskom životu i stoga su veliki dug ponijele sa sobom u duhovno područje. No kako bi smjela ići ponovljenim zemaljskim putem, nužno je da je duša već dospjela do jednog određenog stupnja svjetla.... morala je u onostranom pronaći put do Isusa Krista, morala si je izmoliti oprost tog duga i tada u potpuno slobodnoj volji odlučiti se na djelo okajanja i to od Mene izmoliti.... inače joj je povratak na Zemlju uskraćen. Ja vam uvijek govorim kako je učenje o reinkarnaciji krivo učenje ako se ono primjenjuje na sve ljude koji su nesavršeni napustili ovu Zemlju. I uvijek Sam govorio o posebnim obrazloženjima koja opravdavaju (objašnjavaju) takvu jednu reinkarnaciju. Ne primiti ili ne iskoristiti Milost Moje Ljubavi ponovno je ogrješenje o Moju Ljubav, a taj grijeh se ne možete ukloniti proizvoljnim ponovljenim povratkom na Zemlju.... Imate mogućnost oprati se od sve krivice Isusovom Krvlju, sve dok boravite na Zemlji.... A Moja Ljubav prema vama uistinu čini sve kako bi vam pomogla do savršenstva. I tu Ljubav ne smijete odbijati, inače vas u onostranom očekuje mučna sudbina, u skladu s Mojom pravednošću, čak i ako je Moja Ljubav prevelika, a čak i onda će vam još pomoći da dospijete do svjetla. No i Moja Ljubav može djelovati samo u okviru Božanskog reda....

AMEN

Herbelichaming vanuit een bijzondere motivatie

Iedere eens gevallen oergeest moet zichzelf in vrije wil tot voltooiing brengen. En dat vraagt een eindeloos lange tijd van ontwikkeling uit de diepste diepte omhoog. Dit ontwikkelingsproces is een gebeuren, dat Mijn voortdurende hulp nodig heeft, omdat het wezen aanvankelijk zo zwak is, omdat het over geen enkele kracht beschikt, zodat Mijn kracht moet meehelpen, om deze positieve ontwikkeling mogelijk te maken. Ik moest de gevallen wezens steeds zoveel kracht doen toekomen, dat ze een aan hen toegewezen bestemming konden nakomen. Er moest voor hen een dienende bezigheid mogelijk worden gemaakt en het geestelijke ging onherroepelijk vooruit in zijn ontwikkeling. Steeds weer heb Ik u uitgelegd, waarom deze dienende bezigheid moest worden verricht en dat er ondenkbaar lange tijden voor nodig waren, tot het gevallen oerwezen zich als mens mocht belichamen. In dit laatste stadium als mens bezit het oerwezen echter de vrije wil, die zowel de laatste voltooiing tot stand kan brengen, alsook de hernieuwde afval in de diepte kan veroorzaken. De vrije wil kan dus de totale vrijwording uit de vorm nastreven en de mens zal dan ook de kracht worden toegestuurd, het werk van voltooiing uit te voeren. En zij gaat dan als Geest vol van licht de eeuwigheid binnen, ze betreedt Mijn rijk van licht en gelukzaligheid en gaat nu ook steeds verder omhoog, omdat de graad van volmaaktheid geen begrenzing kent, omdat het dichter bij Mij komen nooit ophoudt en toch onuitsprekelijk gelukkig stemt.

Faalt de mens op aarde in zijn laatste wilsproef, dan is desondanks zijn bestaan op aarde beëindigd met de dood van zijn lichaam. Hij gaat het rijk hierna binnen, maar wordt niet opgenomen in sferen vol van licht. Hij vertoeft in de duisternis of ook in de schemering, al naar gelang de graad van rijpheid van de ziel, maar steeds in overeenstemming met zijn levenswandel, die de mens op aarde heeft geleid. En nu dus moet de ziel de gevolgen dragen. Er kan haar geen gelukzaligheid worden verleend, omdat de wet van de eeuwige ordening ook rechtvaardigheid eist. De zielen, die zonder enig licht zijn, houden zich meestal nog op in aardse sferen. Ze zijn vaak nog aan de aarde gebonden, zodat ze zich aan mensen vastklampen en dezen nu ertoe trachten te brengen, geheel naar hun wil en hun opvattingen te handelen, zodat ze vaak het eigenlijke wezen van de mens - diens ziel - verdringen, dus zelf bezit nemen van de vorm en nu in zekere zin een tweede leven leiden op aarde, zonder enig recht. En de eigenlijke ziel van de mens heeft geen kracht om zich te handhaven en om deze destructieve geest uit zich te verdrijven. De mens wordt geplaagd door lijden en smarten van allerlei aard, die zo’n lage geest over hem brengt, tot het deze ziel lukt een sterke band met Mij tot stand te brengen, die het Mij dan mogelijk maakt, de verderfelijke geest uit te drijven, die nu ook inziet, dat hij niet meer op aarde leeft.

Zulke aan de aarde gebonden zielen nu nog eens een terugkeer naar de aarde toe te staan, zou alleen een stellig nieuw falen tot gevolg hebben, daar deze zielen zonder enige herinnering aan vroeger en toch weer in het bezit van de vrije wil naar de aarde zouden komen. Zo’n hernieuwde belichaming zult u, mensen, dus nooit mogen aannemen. U zult ook niet aan een terugplaatsing van de ziel naar de aarde mogen geloven, met het doel zich te vervolmaken, wanneer ze op aarde faalde of de graad van voleinding niet bereikte en deze nu meent te bereiken.

U, mensen, denk eraan, dat de mate van Mijn genade, die Ik u ter beschikking stel, onbegrensd is. Denk er ook aan, dat Ik voor u het verlossingswerk heb volbracht; dat het voor iedere ziel mogelijk is, verlost van deze aarde te scheiden en dat zo’n ziel nog waarlijk in het hiernamaals op kan klimmen en onmetelijk gelukkig kan worden. Nu wordt er ook wel aandacht geschonken aan de vrije wil van iedere ziel in het geestelijke rijk en verlangt nu de ziel terug naar de aarde te gaan, dan wordt haar het verlangen vervuld. Maar ze neemt een groot risico op zich, dat ze ook kan terugzinken in de diepte, omdat de vrije wil in het aardse leven weer bepalend is. Maar een ziel, die slechts een klein schijnsel licht kan laten zien, ziet de mogelijkheden om rijp te worden in het hiernamaals in en ze verzet zich ertegen, nog eens een vleselijk lichaam te dragen. En een ziel geheel zonder licht wordt de terugkeer naar de aarde nooit toegestaan, want ze moet eerst getuigen van een verandering van opvatting en dan is ze zelf ook niet meer bereid, de gang over de aarde opnieuw te gaan.

Doch in de eindtijd zijn gevallen van herbelichaming toegestaan, maar die hun bijzondere beweegreden hebben: een keer met het doel van een missie, waarbij zich lichtwezens naar de aarde begeven, vanwege de grote geestelijke nood, maar wier belichaming niet in de mens het geloof mag laten opkomen, dat zo’n ziel terugkeert naar de aarde, met het doel van een grotere rijpheid. Maar er zijn ook zielen, die - zodra hun een glimpje inzicht verlicht - hun grote schuld inzien, die ze in het leven op aarde op zich hebben geladen. Op zichzelf staande gevallen, die grote boetedoening eisen, die weliswaar ook in het hiernamaals zou kunnen worden afgelost, maar die zulke zielen aanzet het grote verzoek te doen, op aarde deze schuld te mogen aflossen en die ook bereid zijn, tegelijkertijd een dienende missie te vervullen. Maar nooit mogen zulke gevallen veralgemeend worden, omdat dit een grote misleiding is, die een noodlottige uitwerking op de mensen kan hebben. En deze zielen zullen ook ongewone lotgevallen met veel lijden op zich moeten nemen, die vaak de medemensen aan Mijn Liefde zouden kunnen laten twijfelen, maar die juist vanuit de grote schuld van die zielen zijn te verklaren, die de eigenlijke beweegreden van hun leven op aarde is. Het diepe levende geloof in Jezus Christus en Zijn werk van verlossing is er de garantie voor, dat elke schuld door Zijn Bloed is uitgewist. Maar die zielen werden in hun leven op aarde niet verlost door Jezus Christus en namen daarom de grote schuld mee over in het geestelijke rijk. Doch om zo’n hernieuwde gang over de aarde te mogen gaan, moet de ziel al tot een bepaalde graad van licht zijn gekomen. Ze moet de weg naar Jezus Christus in het hiernamaals hebben gevonden, ze moet vergeving van deze schuld hebben afgesmeekt en dan in geheel vrije wil besloten hebben het werk van verzoening te verrichten en dit van Mij hebben afgebeden, daar haar anders een terugkeer naar de aarde wordt geweigerd.

Steeds zeg IK, dat de leer van een herbelichaming een dwaalleer is, wanneer ze wordt aangewend voor alle mensen, die onvolmaakt van deze aarde zijn heengegaan. En steeds heb Ik van bijzondere beweegredenen gesproken, die zo’n hernieuwde belichaming rechtvaardigen. De genade van Mijn Liefde niet te hebben aangenomen of er geen gebruik van te hebben gemaakt, is een hernieuwd zondigen tegen Mijn Liefde en deze zonde zult u niet naar believen met een hernieuwde terugkeer naar de aarde kunnen afdoen. U hebt de mogelijkheid om u door Jezus’ Bloed schoon te wassen van alle schuld, zolang u op aarde vertoeft. En Mijn Liefde voor u doet waarlijk alles om u te helpen volmaakt te worden. En deze Liefde zult u niet mogen afwijzen, daar u anders in het hiernamaals een smartelijk lot wacht, zoals Mijn Rechtvaardigheid het verlangt, zelfs wanneer Mijn Liefde overgroot is en u ook dan nog helpen zal, dat u eens het licht bereikt. Want ook Mijn Liefde kan alleen in het kader van de goddelijke ordening werkzaam zijn.

Amen