• Back

UMJERENOST.... POSNOST....

Vi bi već od vaših ranih godina trebali živjeti umjerenim/skromnim životom, pošto bi vam onda bilo lakše prevladati materiju, vi onda ne bi čeznuli za zemaljskim uživanjima i ne bi vam bilo teško suzdržavati se od njih poradi duhovnog dobitka. Ali što je više potpaljena pohlepa za zemaljskim užitkom to će se duša više morati boriti protiv nje, jer njezine žudnje će uvijek spriječiti njezino stremljenje za duhovnim vrijednostima pošto ona zarobljava njezina osjetila i ona sebe ne mogu lako otkinuti od materijalnih stvari koje jedino osiguravaju tijelo sa osjećajem blagostanja ali koje jesu i ostat će štetne za dušu. Prema tome, doista je preporučljivo predložiti ljudima određenu količinu ‘posta’, ali taj post se jedino sastoji u ograničavanju svega za čim osjetila lakomo žude. Ljudskom biću nije u potpunosti zabranjeno uživati stvari, radi se jedino o tome da kroz neumjereno uživanje [[ili ‘preobilje užitka’]] on može sebi nanijeti štetu time što će sâma ta osjetila učiniti neprikladnim za primanje duhovnog znanja, dok ‘pobjednik’, netko tko može kontrolirati sebe i zadovoljan je sa malo, može lako biti otvoren za vlasništva duhovne prirode, pošto on više nije ometan materijom već ju je podredio kroz svoju volju. Posnost nikad ne može biti štetna već uvijek može biti korisna.... dok je neumjerena količina uvijek štetna, i ni jedna osoba neće nikad doći u posjed duhovnih dobara koja jedino zadovoljava svoje tjelesne potrebe i ne može pronaći pravilnu mjeru.

Sve dok je čovjek u kontroli nad sobom samim od njega se također može očekivati da će sebe otvoriti za duhovni upliv, ako je, međutim, tijelu posvećena prevelika pažnja.... što znači ispunjavanje svih žudnji.... onda će čovjek sebe zatvoriti za duhovni upliv, pošto za obadvoje nema mogućnosti jer materija isključuje duh, jer dva različita carstva nude svoj udio i srce ne može reagirati na obadvoje istovremeno. Usprkos tome, ljudskom biću je bila podarena određena mjera, jer štogod tijelo treba za stalno postojanje čovjek može željeti i posjedovati.... Ipak, što se ova mjera manje koristi to će biti veći probitak duše, utoliko što će ona primiti izobilje vlasništva, koja jedina vrijede, pošto su vječna i biti će prenešena u kraljevstvo, koje je jedino stvarno i u kojeg će duša ući kada sebe odvoji od svojeg tijela i prijeđe u kraljevstvo onostranog.... Onda će ona primiti izobilno pošto je bila zadovoljna sa manje nego joj je bilo na raspolaganju na Zemlji.... Onda ona više neće sebe morati ograničavati, primit će štogod poželi i primit će puno zadovoljstva u vječnosti.

AMEN

Frugalidade....

Você já deve levar uma vida frugal desde a sua juventude e será mais fácil para você superar a matéria, você não desejará prazeres terrenos e não será difícil para você abster-se deles em prol do ganho espiritual. Mas quanto mais se desperta a cobiça pelos prazeres terrenos, tanto mais a alma terá de lutar contra ela, pois sempre será impedida pelos seus anseios de lutar pelo bem espiritual, porque os seus sentidos estão aprisionados e não conseguem desprender-se facilmente das coisas materiais que só criam conforto para o corpo, mas que são e continuarão a ser prejudiciais para a alma. Por esta razão é aconselhável recomendar um certo "jejum" às pessoas, mas esse jejum consiste apenas em limitar o que os sentidos desejam vividamente. O ser humano não está proibido da indulgência completa, apenas pode prejudicar-se a si mesmo através da moderação, tornando seus sentidos impróprios para receber o bem espiritual, enquanto que um "superveniente", uma pessoa que pode se controlar e se satisfaz com pouco, é facilmente receptivo aos bens de natureza espiritual, porque a matéria não mais o impede, mas ele mesmo o submete através de sua vontade. A frugalidade nunca pode prejudicar, mas pode sempre ser benéfica, enquanto o excesso é sempre prejudicial e uma pessoa que só satisfaz as necessidades do seu corpo e não encontra nele uma medida nunca entrará na posse de bens espirituais. Enquanto o ser humano estiver no controle de si mesmo, também se pode esperar que esteja aberto ao influxo espiritual; mas se o corpo estiver excessivamente preocupado, o que significa todo o cumprimento de desejos, então o ser humano se fecha ao influxo espiritual, porque não há possibilidade para ambos ao mesmo tempo, porque a matéria exclui o espiritual, porque são dois reinos diferentes que dão sua parte e ambos não podem encontrar ressonância no coração ao mesmo tempo. Mas uma certa medida foi concedida ao homem, para o que o corpo precisa existir, que o homem pode desejar e fazer a sua própria..... No entanto, quanto menos esta medida for tomada, mais vantagem a alma tira dela, ao ser abundantemente provida de bens que só por si são de valor, porque são imperecíveis e são levados para o reino que só por si é real, no qual a alma entrará quando se desligar do seu corpo e entrar no reino do além.... Então receberá abundância porque estava satisfeito com pouco quando tudo estava à sua disposição na terra.... Então ela não precisará mais se forçar, ela receberá o que deseja e será feliz por toda a eternidade...._>Amém