• Back

Other translations:

KRISTOVO ROĐENJE.... I.

Spasenje je došlo od gore.... Koliko puno usana to izgovara i koliko često je srce nedirnuto, utoliko što ljudsko biće čak ni jednom najozbiljnije ne reflektira o značenju silaska Isusa Krista na Zemlju.

Dijete je bilo rođeno, Čija se duša spustila iz kraljevstva svjetla pošto je Bog želio Sebe utjeloviti u tom djetešcetu. Djetešce Isus je bilo ljudsko biće, rođeno od Marije, djevice, koja Ga je začela kroz snagu duha.... Ljudsko biće Isus je započeo Svoj zemaljski kurs života kao i svatko drugi, pa ipak popratni efekti Njegovog rođenja nisu bili oni obične osobe već su naznačavali kako je jedan izvanredan pokrov također zaklanjao izvanrednog dječaka.... da On treba biti pokrov za Vječno Božanstvo Koje je Sebe jedino bilo u stanju manifestirati u čistom i bezgrešnom ljudskom biću, kakav je bio dječak Isus. Jer On je trebao ostvariti misiju takve izvanredne važnosti da su njezina potraživanja također trebala biti izuzetna. Bog Osobno se želio nastaniti u djetešcetu Isusu i odabrao je za Sebe bezgrešnu formu koja je također sklanjala/skrivala bezgrešnu dušu, u kojoj je Vječno Božanstvo moglo boraviti kako bi ostvarilo čin Spasenja za cijelu ljudsku rasu. Činjenica da je Bog Osobno sišao na Zemlju je bio čin ogromne samilosti/milosrđa, jer Zemlja je bila prekrivena vrlo dubokim mrakom i svi njezini stanovnici su, također, sebe zapleli u sve dublju tamu, više nisu pronalazili izlazak i vapili su za Spasiteljem da ih oslobodi. Bog je čuo njihov vapaj/plač i poslao je Svoga Sina na Zemlju.... Biće Koje je takođe proizašlo iz Njegove moći i ljubavi i koje je ostalo u Njegovom obilju svjetla kada su Njegova braća sebe potopila u tamu. Isusova duša je bila privržena Bogu sa bezgraničnom ljubavlju ali je također voljela svoju palu braću i željela im je pomoći vratiti se u Očevu kuću pošto je znala da su sreća i blaženstvo jedino mogući u Božjem prisustvu i da udaljenost od Njega znači patnju, agoniju i mrak.

Isus je znao da su Ga i uvjeti i Njegova ljubav prema mizernim bićima motivirali ponuditi Se(be) kao žrtvu kako bi otklonio krivnju grijeha koji je bio ogroman, i kojeg bića koja su postala grešna ne bi nikad bila sposobna sâma ispraviti. Ipak čista i nevina duša je sebe željela žrtvovati za njihove grijehe kako bi iskupila krivnju i zadovoljila Božju pravednost. Jer duša je bila ljubav.... a ta ljubav je bila Bog.... Bog ili ljubav je prožeo čovjeka Isusa, tako da je On želio izvršiti čin najveće patnje i agonije poradi te pale braće. I tako je Bog Osobno sišao na Zemlju u Isusu i ušao u ljudsku formu koja je korespondirala svim preduvjetima kako bi zaklonila Vječno Božanstvo Osobno bez da iščezne/zamre/potpuno nestane.... Djetešce Isus je bilo puno ljubavi i sva srca koja su bila obasjana Njegovim zrakama ljubavi [[u smislu, ‘ušla, tj. našla se u prostoru kojeg su obasjavale Njegove zrake ljubavi’]] su postala prožeta ljubavlju, pjevala su i zahvaljivala, jer jaslicama u kojima se nalazilo djetešce su jedino prišli oni ljudi čija su srca bila čista i privržena Bogu i koji su prema tome osjećali ljubav koju je zračilo djetešce i koji su došli zapaljeni gorućom ljubavlju prema djetetu Isusu.

Iako se događaji koji su okruživali Isusovo rođenje sada smatraju samo za mit, svatko tko je ispunjen duhom Božjim, čiji je duh probuđen, zna kako je sve ono što je bilo sačuvano kao znanje o Isusovom rođenju istina. Čudo za čudom se događao oko samog djeteta Isusa, u prirodi, na Nebu i na Zemlji, i svi su se anđeli poklonili na savijenim koljenima pred Onim Koji je Sebe utjelovio u detešcetu Isusu, baš kao što su životinje i ljudi bili zahvaćeni sa najsvetijim strahopoštovanjem i tišinom u trenutku kada se događalo najveće čudo, Božja ljudska manifestacija u Isusu. I srce svakoga tko je probuđenog duha će također uvjerljivo izgovarati riječi ‘Spasenje je sišlo od gore....’ Jer svjetlo ljubavi Spasitelja Isusa Krista također sjaji na njega, on pripada onima zbog kojih je Spasitelj došao na Zemlju da bi ih spasio, on pripada iskupljenima, za koje je čin samilosti na križu bio ostvaren, pošto je želio biti iskupljen od grijeha i smrti. I on rođenje Isusa neće samo častiti ispraznim riječima, on će sa svojim srcem misliti o svemu što se dogodilo tijekom te noći kada je svjetlo svijeta sišlo dolje na Zemlju, kada je djetešce Isus došlo na svijet. I pridružit će se pjevanju himne hvaljenja ‘Slava Bogu na visinama, i na zemlji mir svim ljudima dobre volje.... (Luka 2:14)’

AMEN

Translator

Nascimento de Cristo....

A Salvação veio de cima.... Quantos lábios dizem isto e quantas vezes o coração não está envolvido, na medida em que o ser humano nem sequer considera seriamente o que significa a descida de Jesus Cristo à terra. Nasceu uma criança cuja alma desceu do reino da luz porque Deus quis personificar-se nesta criança. O menino Jesus era um ser humano, nascido de Maria, a Virgem, que o tinha concebido através do poder do espírito.... O ser humano Jesus começou Sua carreira terrena como qualquer outro ser humano, mas os fenômenos que acompanharam Seu nascimento não foram os de um ser humano comum, mas eles indicaram que uma cobertura extraordinária também abrigou um bebê.... extraordinário que se destinava a ser a cobertura da Deidade Eterna que só podia se manifestar num ser humano puro e sem pecado, como era o menino Jesus. Pois ele tinha que cumprir uma missão de tamanha importância que os pré-requisitos para ela também eram incomuns. O próprio Deus quis morar neste menino Jesus, e Ele escolheu uma forma imaculada e também imaculada de alma, na qual a Eterna Deidade podia agora morar para realizar a obra da redenção para toda a humanidade. Que o próprio Deus desceu à terra foi uma grande obra de misericórdia, pois a terra estava nas trevas mais profundas e todos os habitantes da terra do mesmo modo, foram governados e amordaçados pelo príncipe das trevas e enfraqueceram no pecado e no tormento sob a pressão da escravidão. E Deus sabia das dificuldades de Suas criaturas que uma vez se separaram voluntariamente dEle e, enredados em trevas cada vez mais profundas, não podiam mais encontrar uma saída e clamavam por um Salvador que as livraria. Deus ouviu o seu clamor e enviou-lhes o seu Filho à terra.... um ser que também saiu de Seu poder e amor, que permaneceu em Sua plenitude de luz quando Seus irmãos se lançaram nas trevas. A alma de Jesus era dedicada a Deus em imenso amor, mas também amava seus irmãos caídos e queria ajudá-los a voltar à casa do Pai, porque sabia que só na presença de Deus havia felicidade e bem-aventurança e na Sua distância havia adversidade, tormento e escuridão. Jesus conhecia ambas as condições e o Seu amor pelo infeliz levou-o a oferecer-se como sacrifício a Deus para pagar a culpa do pecado, o que era imensamente grande e nunca poderia ter sido expiado pelo próprio pecador. Mas uma alma pura e irrepreensível quis sacrificar-se pelos seus pecados para redimir a culpa e satisfazer a justiça de Deus. Pois a alma era amor.... O amor era Deus.... Deus ou amor encheu o homem Jesus para que Ele quisesse realizar uma obra de maior sofrimento e tormento em favor daqueles irmãos caídos. E assim o próprio Deus desceu à terra em Jesus e assumiu uma forma humana que preenchia todos os requisitos para abrigar a própria Deidade Eterna dentro de si sem ter que perecer.... O menino Jesus estava cheio de amor, e tudo o que entrava no Seu raio de amor estava cheio de amor, louvor e ação de graças em seu coração, pois somente as pessoas cujos corações eram puros e devotados a Deus vinham à manjedoura do menino e por isso também sentiam o amor que o menino irradiava e se inflamavam de ardente amor pelo menino Jesus. Embora os acontecimentos em torno do nascimento de Jesus sejam considerados apenas como lendas, qualquer um que esteja cheio do espírito de Deus, cujo espírito é despertado, também sabe que tudo o que sobreviveu como conhecimento entre as pessoas sobre o nascimento de Jesus é verdade. Milagres sobre milagres aconteceram ao redor do próprio Menino, na natureza, no céu e na terra, e todos os anjos no céu se ajoelharam diante d'Aquele que se encarnou no Menino Jesus, assim como o homem e a besta foram apanhados pelo mais santo temor e silêncio quando o maior milagre, a encarnação de Deus em Jesus, aconteceu. E cujo espírito é despertado, cujo coração também pronunciará com convicção as palavras: "A Salvação veio de cima....". Pois o certificado de amor do Salvador Jesus Cristo também brilha sobre ele, ele pertence àqueles para cuja salvação o Salvador veio à terra, ele pertence aos remidos para os quais a obra de misericórdia foi realizada na cruz, porque Ele queria que ele fosse redimido do pecado e da morte. E não só falará com os seus lábios do nascimento de Cristo, mas seguirá no seu coração tudo o que aconteceu naquela noite, quando a luz do mundo desceu à terra, quando o menino Jesus viu a luz do mundo. E ele se unirá ao hino de louvor: "Paz na terra e boa vontade para os homens de boa vontade"._>Amém

Translator