• Back

BOŽJE MILOSRĐE....

Svi vi iskušavate Božju dobrostivost i milosrđe, jer Njegova Ljubav je beskrajna i za sva je Njegova stvorenja koja su u bijedi, koja Mu se međutim još uvijek odupiru i zbog toga doista ne bi trebali imati nikakvo pravo na Njegovu Ljubav, stoga se milosrđe zauzima oko njihove nevolje. On se ne može razljutiti, već samo voljeti, željeti oprostiti i pomoći. Niti jedan grijeh nije toliko velik koliko bi Ljubav Njegova željela oprostiti, i samo Njegova pravednost mora zadržati jedan određen red, zbog kojega Bog ne može učiniti blagoslovljenima Svoja bića, dokle god Mu se otvoreno suprotstavljaju. Ali On čini sve kako bi raspršio njihov otpor, kako bi se zatim mogao dati u potpunosti.

Bog, stoga, ne kažnjava koliko god bila ispunjena mjera grijeha, već promatra prepun suosjećanja na grešnika i izlijeva na njega milost za milošću, sve dok se ne preobrati i svojevoljno okrene Njemu, kako bi onda također naišao na pun oprost od Njega. Jer Sâm Bog je Ljubav, a Ljubav se ne može rasrditi, već jedino gleda kako da usreći. Bog je milosrdni sudac svake duše, odnosno od Njega se može uvijek očekivati oprost, jer Njegova Ljubav je beskrajna. Samo kada se duša suprotstavlja, onda izaziva pravednost Božju, jer ona je zakon vječnoga reda, koju otpor Ljubav Božju čini nedjelotvornom i djelo milosrđa je također beskorisno.

I tako je Božja najveća briga uvijek samo za promjenom čovjekove volje, koja potom dozvoljava da bi Njegovo milosrđe moglo intervenirati, kada je duša pala i ne može se više sama podići. Onda joj je dana pomoć, koju ona ipak ne zaslužuje, ali niti ne odbija. Onda milošću može postati blažena, jer milosrdna Ljubav se naginje nad nesretnima. Ali suosjećajnost poznaje samo Onaj Koji poznaje beskrajnu bijedu onoga što vene u ponoru. I zato također i čovjek može osjetiti samilost, koji zna za sudbinu paloga, čak i kada ju ne može izmjeriti svojim čuvstvom. Ali spoznaja o nesreći paloga može probuditi u njemu jednu duboku suosjećajnost, i ako se onda posluži samilosnom Ljubavlju za te duše udaljene od Boga, ako onda zazove Boga za pomoć za te nesretne duše, onda njegovo samilosno zazivanje može slomiti otpor u tim dušama, jer osjećaju Ljubav molitelja i popustit će.

Samilosna Ljubav je veoma vrednovana od strane Boga, kako je ona znak najviše zrelosti duše, znak vjerodostojne Ljubavi u čovjeka, koja ne može nikada ostati bez učinka. Bog ima samilost za svaku dušu, i sve bi doista već bilo oslobođeno od ponora, kada bi Njegova samilosna Ljubav bila prihvaćena bez otpora. Ali ostaje neučinkovita, čim naiđe na otpor. Stoga svako stanje jada, svaka nesreća nije odaslana od Boga na biće, već vam je bila nanesena slobodnom voljom, protiv koje niti milost Božja ne može ništa poduzeti što uvijek samo djeluje u Ljubavi nad voljom bića da bi promjenio i oslobodio put milosrdne Ljubavi; da bi se biće prepustilo biti zahvaćeno i privućeno milosnom Ljubavlju. Svako iskupljujuće djelo je djelo milosrđa, jer je samoizazvana bijeda, od koje duša mora biti oslobođena, gdje pravda mora iskazati kaznu, ako se prije ne očituje milosrđe i ne učini posljednji pokušaj da slomije otpor.

Međutim, u otporu čak niti milosrđe ne može učiniti ništa, a onda pravda djeluje na biće u skladu sa otporom. Ljubav Božja nikada ne popušta i ta Ljubav gleda da spasi sve nesretne, i Njegova samilost će se prigibati uvijek nanonovo nad Zemljom i zahvatit će one koji joj se prepuste, a Njegovoj ogromnoj Ljubavi niti jedno biće ne može dugo odolijevati, jer je njezina snaga velika i pod tom Ljubavnom silom jednom će se otopiti i najtvrđe srce, i predat će se Njemu u slobodnoj volji, te biti vječno blaženo.

AMEN

A misericórdia de Deus....

Todos vós experimentais a bondade e misericórdia de Deus, pois o Seu amor é infinito e aplica-se a todas as Suas criações vivas que estão na adversidade mas que ainda O resistem e que, por isso, não teriam realmente direito ao Seu amor.... e é por isso que a misericórdia de Deus se lembra da sua adversidade. Ele não pode estar zangado mas apenas quer amar, perdoar e ajudar..... Nenhum pecado é tão grande que o Seu amor não queira perdoá-lo, e apenas a Sua justiça deve também manter uma certa ordem, razão pela qual Deus não pode fazer as Suas criaturas felizes enquanto elas lhe resistirem abertamente.... Mas Ele faz tudo para quebrar a sua resistência de modo a poder entregar-se em abundância.... Deus, portanto, não condena, por mais completa que seja a medida do pecado, mas olha para o pecador cheio de misericórdia e derrama graça sobre ele para que se converta e se volte voluntariamente para Ele, a fim de agora também encontrar o perdão total com Ele. Pois o próprio Deus é amor, e o amor não pode estar zangado, mas apenas procurar agradar. Deus é um juiz misericordioso para com cada alma, ou seja, o perdão pode sempre ser esperado Dele.... porque o Seu amor é infinito. Só quando a alma resiste a si própria é que desafia a justiça de Deus.... porque esta é a lei da ordem eterna, essa resistência torna o amor de Deus ineficaz e toda a obra de misericórdia é também em vão. E assim a maior preocupação de Deus é apenas a mudança de vontade do ser humano, que então permite que a Sua misericórdia intervenha quando uma alma caiu e já não pode subir por si mesma.... Depois experimenta uma ajuda que não merece mas que também não rejeita.... Então pode tornar-se abençoado pela graça.... porque o amor misericordioso inclina-se para os infelizes. Mas a misericórdia só é conhecida por Ele Quem conhece a miséria sem limites de quem está a definhar nas profundezas.... E por isso a pessoa que conhece o destino dos caídos também pode sentir misericórdia, mesmo que não seja capaz de sentir por ela. Mas o conhecimento da infelicidade da pessoa caída pode também despertar nele um profundo sentimento de compaixão, e se depois se usar a si próprio em amor misericordioso por estas almas longe de Deus.... Se ele então pede ajuda a Deus para essas almas infelizes, então o seu misericordioso pedido de ajuda pode quebrar a resistência nessas almas porque elas sentem o amor do suplicante e tornam-se complacentes.... Pois o amor compassivo é altamente valorizado por Deus, afinal, é um sinal de maturidade crescente da alma, um sinal de amor humano genuíno que nunca pode ficar sem efeito. Deus tem piedade de cada alma, e tudo já seria verdadeiramente redimido do abismo se o Seu amor misericordioso fosse aceite sem resistência.... Mas permanece ineficaz assim que encontra resistência. Assim, cada estado de adversidade, cada miséria, não foi imposta ao ser por Deus, mas sim por vontade própria, enquanto que a misericórdia de Deus nada mais pode fazer senão influenciar amorosamente a vontade do ser para que ela mude e abra caminho ao amor misericordioso, para que o ser se deixe agarrar e puxar para cima pelo amor misericordioso. Cada obra de redenção é uma obra de misericórdia porque é uma adversidade auto-infligida da qual o ser deve ser redimido.... onde a justiça teria de impor uma punição se a misericórdia não se expressasse primeiro e fizesse uma tentativa final de quebrar a resistência.... No caso da resistência, porém, mesmo a misericórdia não tem qualquer utilidade, e a justiça considera agora a essência de acordo com a resistência.... O amor de Deus nunca cessa, e este amor procura salvar todas as pessoas miseráveis, e a Sua misericórdia descerá sempre à terra e reunirá aqueles que se deixam agarrar por ela, e nenhum ser poderá resistir permanentemente ao Seu amor esmagador, pois a sua força é grande, e um dia até o coração mais duro se derreterá sob esta força de amor, e a Ele se entregará de livre vontade e será eternamente feliz...._>Ámen