• Back

UDALJENOST OD BOGA I KRIVI STAV SPRAM NJEGA....

Udaljenost između ljudi i Boga sve je veća, i vrijeme ide sve bliže Kraju.... Vrlo su rijetki oni koji smanjuju tu udaljenost, a to su oni ljudi koji pripadaju crkvi Isusa Krista, koji su u živoj vjeri koja je u život probuđena putem djelovanja u Ljubavi. Rijetki su ljudi koji se ne pogube u svijetu nego žive svjesno, tj. trude se ispuniti Božju volju.... Oni Mu prilaze bliže i oni ne trebaju sa užasom misliti na nadolazeći Kraj, jer oni i znaju da Kraj mora doći i zašto mora doći, i da to za njih predstavlja samo početak jednog novog života.... u Onostranom ili pak u raju Nove Zemlje....

A udaljenost od Boga prvo mora biti smanjena, ako ne želimo da Kraj bude propast za dušu.... Jer udaljenost od Boga znači neizbježno stvrdnjavanje duhovne supstance, dakle preobrazbu u najtvrđu materiju.... Udaljenost od Boga znači nemoć, znači nesposobnost za aktivnost.... stanje koje tvrda materija očigledno predstavlja. Jer Božanska snaga Ljubavi ne može prožimati ono duhovno koje je u otporu prema njoj, i zato je ono potpuno bez snage, i u tom nemoćnom stanju ostaje vječna vremena, dok ne počne otpuštati otpor....

Kao ljudi vi se osjećate puni snage, i zato ne smatrate mogućim to da vas očekuje ta sudbina... i to držite za nemoguće pošto radi svoje udaljenosti od Boga ne znate apsolutno ništa glede toga koji cilj vi na Zemlji trebate postići i ponašate se potpuno suprotno vašem određenju.... Tako da za vas dakle ne može biti druge sudbine od novog progonstva u materiju, baš zato što se postavljate potpuno s onu stranu Boga.... zato što Ga ne priznajete, dok god ne živite u skladu s Njegovom voljom.... čak i kad Boga ispovijedate usnama.... A taj stav spram Boga odrazit će se izuzetno bolno na vas....

Koliko rijetko se čovjek prisjeća svoga Stvoritelja i Oca od vječnosti.... Svjetovnim mislima neprestano je ispunjen, sve djelovanje i razmišljanje usmjereno je na zemaljske stvari, dan se započinje i završava sa zemaljskim brigama i zemaljskom aktivnošću.... Za Onoga Koji im je dao život ne preostaje ništa vremena, a i ako misle na Njega onda je to bez ikakvog osjećaja odgovornosti spram Njega. Oni Ga isključuju i u rijetkim slučajevima zadovoljavaju se javnim satom “Bogoslužja”, budući da je to za njih postalo tradicija....

Nema više života u crkvama koje trebaju svjedočiti o Bogu; nema Duha u njima, a Duh u ljudima ne može biti zato što u njima više nema Ljubavi, pošto jedino Ljubav umanjuje udaljenost od Boga i bez Ljubavi jaz je gotovo nepremostiv.... A vjera u Boga uvijek je živa jedino tamo gdje su srca ispunjena Ljubavlju.... Tako da ćete po stupnju Ljubavi ljudi na Zemlji i sami moći prosuditi da je udaljenost od Boga sve veća i da je zato Kraj neizbježan.... pošto sami ljudi to privlače putem svog stava spram Boga....

Darove Milosti koji ljudima stoje na raspolaganju.... razum, slobodu volje i sposobnosti, oni ne koriste da bi prišli bliže Bogu, nego da bi se od Njega sve više udaljili, tako da će ti darovi Milosti biti izgubljeni.... Oni će opet biti neslobodni i nemoćni tokom beskrajno dugih vremena.... Potonuti će u depresiju (najniža točka), iz koje su se mukotrpno već bili iskobeljali.... No u slobodi volje opet su težili depresiji i time se dakle dobrovoljno udaljili od Boga, a ta volja uvjetuje njihovu sudbinu, jednom kad je došao Kraj ove Zemlje....

AMEN

El alejamiento de Dios y una opinión equivocada sobre Él....

La distancia entre los hombres y Dios se engrandece cada vez más, y el tiempo se acerca más y más al final.... Solo muy pocos reducen esta distancia, y estos son los hombres que pertenecen a la iglesia de Cristo, que viven una fe viva y que fueron despertados a la vida por actos de amor. Es la poca gente que no se pierde al mundo, sino que viven conscientemente, es decir, intentan cumplir a la voluntad de Dios.... Aquellos se acercan a Él, y no tienen que pensar con temor al fin aproximado, porque saben también, que y porque tiene que venir el final, y que solo significa el comienzo de una nueva vida para ellos.... en el reino del más allá o en el paraíso del nuevo mundo.... Y primero hay que reducir la distancia a Dios para que el final no lleve el alma a la perdición.... Porque la distancia a Dios significa automáticamente el endurecimiento de la sustancia espiritual, entonces la transformación en la materia más dura.... El alejamiento a Dios significa la falta de fuerza, más la incapacidad para trabajar.... un estado al que la materia dura representa obviamente. Porque la fuerza de amor divino no puede atravesar lo espiritual en contra suyo, y por esto se queda sin fuerza ninguna, y está atrapado en su estado sin fuerza tiempos eternos, hasta que empieza a reducir su rechazo.... Como hombres os encontráis llenos de fuerza, y por esto no lo veis factible, que os espera este destino.... y no lo veis posible, porque sois muy alejados del conocimiento por culpa de vuestro alejamiento a Dios, no sabéis de vuestro reto en la tierra y que os comportais completamente al contrario.... entonces no existe otro destino que un nuevo cautiverio en la materia, justamente porque estáis muy apartados de Dios.... porque no Le reconocéis mientras no estáis cumpliendo a Su voluntad.... aunque estáis reconociendo a Dios solo de boca.... Y “esta” motivación frente a Dios os saldrá con mucha pena.... Tan pocas veces un hombre piensa en su creador y padre de la eternidad.... Siempre está lleno de pensamientos terrenales, todas sus acciones y pensamientos valen a cosas terrestres, el día se comienza y se termina con preocupaciones terrenales y con trabajos terrestres.... Por Aquel, que dejó su vida para ellos, no queda tiempo, y cuando piensan en Él, sin ningúnos sentimientos de responsabilidad frente a Él. Le apagan y se conforman en pocos casos con una hora oficial de “misa”, porque lo viven como tradición.... Y no queda vida en las iglesias que hablan de Dios; no hay ningún espíritu en ellas, y por esto el espíritu no puede entrar en la gente, porque no queda ningún “amor” entre ellos, porque solamente el amor reduce la distancia con Dios y sin amor la grieta no se puede sobrepasar casi.... Y solo la creencia en Dios se mantiene viva, donde los corazones están llenos de amor.... y así podéis valorarlo vosotros mismos en el grado de amor entre la gente en la tierra, que la distancia con Dios se hace cada vez más grande y por esto un final es inevitable.... porque los hombres se lo atraen ellos mismos por su actitud ante Dios.... La gracia divina a disposición de los hombres.... El entendimiento, la voluntad libre y capacidades no lo aprovechan para “acercarse a Dios”, sino para distanciarse cada vez más de Él, y así pierden la donación de gracia.... van a ser no libres y sin fuerza a través de tiempos eternos.... van a caer hacia abajo en una profundidad, de la cual ya se había subido con muchas dificultades.... A pesar han vuelto a bajar otra vez a la profundidad “bajo voluntad libre” y se han alejado libremente de Dios, y esta voluntad determina a su destino en cuanto venga del final de esta tierra....

amén