• Back

Other translations:

PROCES RAZVOJA.... ZAKON PRISILE.... ETAPA SLOBODNE VOLJE

Ništa nije bez svrhe i cilja.... Sve što postoji stvorio je Bog i donio u život da [[bi]] ispuni[[lo]] svrhu. Posljedično tome, sve također ima svoju funkciju/sudbinu.... mora služiti na ovaj ili onaj način kako bi ispunilo svoju svrhu. Čak najmanje djelo stvaranja, najmanje živo biće, ima svoju funkciju/zadatak kojeg mora ispuniti i, do određene mjere, je prisiljeno na to, pošto su sva bića subjekti/podložna prirodnom zakonu i stoga ne mogu djelovati protiv tog zakona.

Usprkos tome, što je izvršeno na ovaj zakonski način je također služenje, pošto će uvijek koristiti jednom ili drugom djelu stvaranja. Ovo je nužno za održavanje tvorevina. I tako, ništa u cijelom svemiru nije bez svrhe, ili je bilo stvoreno bez razloga.

Konačna svrha i sudbina, međutim, je oslobađanje duhovne supstance [[ili ‘svega duhovnog’]], čemu cijelo stvaranje doprinosi u skladu sa Božjim mudrim Vječnim Planom. Cijelo stvaranje je jedino došlo u postojanje u svrhu oslobađanja duhovne supstance, i svako pojedinačno djelo stvaranja ispunjava svoju sudbinu pod zakonom [[ili ‘u stanju’]] prisile.

Ljudsko biće je međutim iznimka [[ili ‘puno je drugačija stvar čovjeka što se tiče’]] jer, iako je uistinu Božje stvaralačko djelo, on ipak, njegovog razmišljanja, volje i djelovanja što se tiče, nije predmetom zakona prisile. Izvanjski čovjekov dio, tijelo, je i dalje predmetom zakona prisile, pošto se sastoji [[ili ‘je izgrađeno’]] od duhovnih supstanci koje su na početku razvoja. Njegova duša, međutim, uživa određenu količinu slobode u tome što je sposobna razviti se u skladu sa svojom vlastitom slobodnom voljom i nije predmetom Bogom-danog zakona. Time je u svojoj zrelosti, ona oslobođena od ograničenja zemaljske materije. Materija(l) služi čovjekovoj slobodnoj volji, pošto je služenje stvarna svrha zemaljskog života.... A pošto čovjek nije prisiljen služiti, Ljubav, koja je uobičajeni motiv služenja, mora biti razvijena.

Ono što se pojavilo za vrijeme [[beskonačno dugog]] perioda prisile i bilo je kompletirano/ostvareno, će sada doživjeti svoju kulminaciju/okrunjenje kao čovjek, ali sve u slobodnoj volji. Čovjek mora služiti u Ljubavi da bi se konačno oslobodio od vezanosti na koju duša gleda kao na [[ili ‘koje duhovna supstance gleda kao na’]] ograničenje i sputavanje svog izvornog preobilja snage i svjetla.... Čovjek može postići ovaj cilj na Zemlji pošto mu je Bog dao slobodnu volju tako da se može odlučiti za Boga ili Njegovog neprijatelja, koji ga je učinio neslobodnim, i od koga se mora osloboditi. Služenje u ljubavi je ključ oslobađanja od ovog beskonačno dugog zarobljeništva.... Ono što je duhovno biće, u skladu sa Božjom voljom, bilo prisiljeno učiniti tijekom dugog p(rop)ut(ovanj)a kroz svo stvaranje, to sada u završnoj etapi treba učiniti u slobodnoj volji.... treba služiti u Ljubavi.... Na taj način demonstrira [[ili ‘u tome dokazuje’]] svoje Božansko porijeklo. Ljubav je karakterizirala Božansko biće, i čovjek sebe ponovno oblikuje u svoju izvornu prirodu [[ili ‘u ono što je ranije bilo’]], ponovno prihvaća što je u slobodnoj volji odbacio u oholosti. Čim čovjek služi u Ljubavi njegova uvreda protiv Boga je otkazana/otklonjena, on je iskupljen od grijeha i nalazi svoj put nazad k Bogu, od Kojeg se udaljio.... On prepoznaje svoje sinovstvo i žudi ući u ispravan odnos sa Ocem i postati, kroz svoju ljubav, istinsko Božje dijete....

Ali sve se to mora dogoditi u slobodnoj volji. Ovo su probe/kušnje zemaljskog života koje on apsolutno/bezuvjetno mora proći. Čovjek može dosegnuti svoj cilj pošto od Boga prima pomoć na svaki mogući način. Međutim, on može također putovati dugačkim putem razvoja uzalud ako u etapi ljudskog bića teži radije na-dolje nego na-gore. Onda on ponovno zloupotrebljava svoju slobodnu volju.... on ne koristi mnoge mogućnosti koje su mu na raspolaganju da ostvari cilj/svoju sudbinu, i onda će također morati prihvatiti posljedice ponovnog put(ovanj)a kroz cijelo stvaranje.

Jednog dana će on ostvariti svoj cilj, ali samo biće određuje koliko dugo će ostati u svom zarobljeništu/zavezano. Bog mu je dao priliku da postane savršen, ali će uvijek poštovati njegovu slobodnu volju.

AMEN

Translator

Curso de desenvolvimento.... Lei da coacção.... Estágio do livre arbítrio....

Nada é sem propósito e objectivo.... Tudo o que existe foi criado por Deus e trazido à existência para cumprir um propósito. Tudo, portanto, também tem o seu propósito, deve servir de alguma forma para cumprir o seu propósito. Mesmo a mais pequena obra de criação, o mais pequeno ser vivo, tem a sua tarefa, que deve cumprir e é obrigado a fazê-lo, por assim dizer, porque tudo criado está sujeito a uma lei natural e, portanto, não pode agir ilegalmente. No entanto, mesmo aquilo que é realizado ao abrigo da lei da compulsão permanece, por assim dizer, um serviço, pois é sempre em benefício de outra obra de criação, é necessário para a sua criação e manutenção. E por isso não há nada em todo o universo que não tenha um propósito, que por isso seria criado sem propósito. Mas o objectivo e destino final é a libertação do espiritual, para o qual todo o trabalho da criação contribui, portanto, de acordo com o plano divinamente sábio da eternidade. Toda a criação surgiu apenas com o propósito de redimir o espiritual, e cada obra individual da criação cumpre este propósito na lei da compulsão.

Mas é diferente com o ser humano, que é certamente também uma obra da criação de Deus, mas que não está sujeito à lei da compulsão no seu pensamento, vontade e acção. O ser humano exterior, a forma física, ainda está sujeito à lei da compulsão porque ainda é formado a partir do espiritual, que ainda se encontra no início do seu desenvolvimento. A sua alma, porém, tem uma certa liberdade, pode desenvolver-se de acordo com a sua própria vontade e, portanto, não está sujeita a esta lei por Deus. No entanto, o seu desenvolvimento, a sua libertação da escravidão da matéria terrestre, depende também da sua vontade de estar activo no serviço.... Assim, mais uma vez, o serviço é o verdadeiro objectivo da sua existência terrena. E como não é forçado a servir a actividade, o amor, que é o impulso mais seguro para servir a actividade, deve desenvolver-se nela. O que se passou e foi alcançado em tempo infinito na lei da compulsão, deve agora experimentar o seu auge como ser humano, mas em livre arbítrio. O ser humano deve servir no amor para assim se tornar completamente livre do estado vinculado, que o espírito sente como um grilhão e como uma restrição da sua plenitude original de força e luz. A alma do ser humano pode alcançar este objectivo na terra se tiver a vontade séria de o fazer, no entanto, não tem de o alcançar porque Deus lhe deu liberdade de vontade para que o possa escolher livremente a Ele ou ao Seu adversário, que o fez livre e do qual, portanto, tem de se libertar. O amor servente é a chave para se libertar de uma prisão interminável.... (6.5.1951) O que a disponibilidade teve de fazer de acordo com a vontade de Deus no longo curso de toda a criação, fará agora na última fase em livre arbítrio.... deve servir por amor.... Assim, prova a sua origem divina, pois o amor molda o ser divino, e volta a moldar-se naquilo que era desde o início, retoma aquilo de que tinha abdicado de livre vontade por arrogância. Assim que o ser humano serve com amor a sua ofensa contra Deus é levantada, ele emerge do estado de pecado e reencontra o seu caminho de volta a Deus, de Quem ele queria distanciar-se.... (tinha-se distanciado) reconheceu a sua filiação e deseja entrar na relação certa com o Pai, e através do amor ele torna-se um filho de Deus.... Mas tudo tem de acontecer de livre vontade, e esta é a sua prova de vida terrena que ele tem absolutamente de passar. O ser humano pode alcançar o objectivo porque é ajudado por Deus de todas as maneiras, mas também pode ter coberto em vão todo o longo curso do desenvolvimento em estado de compulsão se, em vez de progredir para cima no palco como ser humano, ficar parado ou mesmo regredir. Depois volta a abusar do seu livre arbítrio.... não faz uso das muitas oportunidades que lhe são dadas para alcançar o objectivo, e deve então suportar também as consequências.... uma caminhada renovada por toda a criação. Uma vez atingido o seu objectivo, mas o próprio ser determina a duração da sua vinculação, pois Deus deu-lhe livre arbítrio que Ele também respeita para que ele se torne perfeito...._>Ámen

Translator