• Back

AGONIJE OBNOVLJENOG PROGNANSTVA U KRUTU MATERIJU....

Nikakve rijeci vam ne mogu opisati agonije koje za duhove za sobom povlaci obnovljeno prognanstvo u krutu materiju, buduci je ovo stanje nezamislivo za ljudski um. Duhovna supstanca sebe percipira kao bice a ipak je nesposobna iskoristiti njezinu volju premda je ona svjesna nje kao dokaz njezina postojanja kao bice. Duhovna se supstanca drži zarobljenom i bila je izvorno stvorena kao nešto što je bilo sposobno biti slobodno aktivno, otud njezina bespomocnost i slabost u ogranicenom stanju rezultira u neopisivim agonijama koje ju obicno nagnaju da revoltira još više umjesto da postane podredena Božjoj volji. Covjecanstvo je u posjedu slobodne volje i približava se ovom vrlo bolnom stanju.... Ono bi i dalje imalo dovoljno vremena da odvrati ovu sudbinu od sebe ipak ono nije otvoreno za ikakvu prezentaciju od strane upucenih ljudi, i njemu potpuno nedostaje vjere u zasluženu kaznu, u dušin nastavak života naracun cega poduke nece biti u stanju postici ništa i time je nevolja duša mnogih ljudi izuzetno ozbiljna/kriticna.

Za sada je ljudsko bice i dalje gospodar stvaranja, on je ucinkovito odgovoran za njega [[(ili ‘vlada nad njime’)]] i sposoban je okoristiti se tvorevinama u skladu sa njegovom voljom.... ali jednog dana ce on sam opet biti djelo stvaranja, najprije beživotni, nepokretni predmet koji može biti iskorišten ali može ostati neiskorišten tijekom jednog nezamislivo dugog vremena.... jednog dana ce on biti jako daleko iza onog što je on sadašnjem trenutku i jedno beskonacno dugo vrijeme ce proci prije nego je on opet evolvirao u ljudsko bice, u bice koje je obdareno sa slobodnom voljom i snagom da koristi ovu volju. Medutim, mnogim ce stadijima on morati proci, bezbrojna mucenja ce on morati izdržati sa zavezanom voljom i aktivnosti koje ce morati ostvariti nisu shvatljive covjeku i prema tome je za njega teško povjerovati. A ipak on sam je odgovoran za sudbinu njegove duše nakon što njegovo tijelo umre. Za sada on i dalje ima snagu da bi vršio djela Ljubavi koja ce odvratiti ovu gorku sudbinu od njega, on i dalje ima mogucnost da bi obratio pažnju na Božju volju time što ce (po)slušati Božansku Rijec, i ako udovolji toj volji njegova ce se priroda promijeniti i steci pravo na stanje svjetla i slobode nakon njegove fizicke smrti. Za sada je on i dalje u stanju koristiti njegov intelekt, on može razmišljati o sebi, njegovom Stvoritelju i njegovoj svrsi života i, ako je to njegova volja, on ce takoder biti sposoban vjerovati.... Bog pristupa svakom covjeku sa Njegovom milošcu i daje im mali poticaj da se krecu u ispravnom pravcu, da odaberu ispravan put.

Ako mu se covjek ne protivi on ce dopustiti sebi da bude poguran na ispravan put i istinski cilj ce mu biti osiguran. Ipak Bog takoder obraca pažnju na opoziciju, to jest, On ne prisiljava osobu protivno njegovoj volji.... ali osoba takoder snosi odgovornost za njezinu dušu, ona osobno priprema njezinu sudbinu koja ce biti izuzetno bolna, i na njezino neizrezivo žaljenje ona ce morati krenuti stazom obnovljenog prognanstva, jer Božja milost ne smije biti odbacena s obzirom da ovo takoder znaci odbacivanje Njegove Ljubavi i time udaljavanje duše umjesto da Mu se približi, što je svrha i cilj zemaljskog života. Jedino nekolicina ljudi ce se zaputiti ispravnom stazom tijekom posljednjih dana, i stoga je nevolja golema i hitno potrebuje ispravno djelovanje. To je zašto Božje sluge na Zemlji trebaju spomenuti užasnu sudbinu koja ceka ljudsku dušu ako se ona ne promijeni tijekom posljednjih dana prije kraja. Opet i iznova ce im kraj biti opisan kako se neminovno približava u skoroj buducnosti, jer vrijeme leti i zahtjeva krajnju aktivnost kako bi se i dalje spasile one duše od propasti koje prihvacaju opominjanja i upozorenja i voljne su uciniti ono što je dobro. Jer dan ce doci neocekivano [[(1 Solunjanima 5:2, 4; 2 Petrova 3:10)]] i bezbrojne ce ljude baciti u ruinu, u smrt, to jest, u ograniceno stanje unutar materije iz kojeg ce oni biti jedino sposobni sebe osloboditi nakon beskonacno dugog vremena. Budite upozoreni, vi ljudi, jer to se tice vjecnosti, tice se vas samih, vaših duša, koje su u jako velikoj opasnosti a ipak mogu i dalje biti spašene ako ste vi dobre volje.

AMEN

Agonias de um Novo Banimento em Matéria Sólida....

As palavras não podem descrever-vos o tormento que um novo banimento em matéria sólida significa para o espiritual, pois é um estado incompreensível para a compreensão humana. O espiritual sente-se essencial e no entanto não pode usar a sua vontade que, no entanto, está consciente como prova da sua essencialidade. O espiritual está ligado e foi originalmente criado como algo capaz de trabalhar livremente, por isso a sua impotência e falta de força e o seu estado ligado causam-lhe agonias indescritíveis, que na sua maioria ainda o revoltam em vez de o tornarem submisso e submissos à vontade de Deus. A humanidade está na posse do livre arbítrio e vai contra este estado agonizante..... Ainda teria tempo suficiente para evitar este destino de si mesmo, mas não é acessível a qualquer ideia de pessoas conhecedoras, e falta-lhe completamente a fé numa retribuição, numa sobrevivência da alma, razão pela qual nada pode ser alcançado com ensinamentos e, por conseguinte, as dificuldades em que a maioria das almas das pessoas se encontra é inexprimivelmente grande. O ser humano ainda é o mestre da criação, ele está, por assim dizer, acima dela e pode fazer uso das criações de acordo com a sua vontade.... Um dia ele próprio será novamente uma obra de criação, um objecto morto e imóvel no início, que pode ser usado ou permanecer sem uso durante um tempo infinitamente longo.... um dia estará muito, muito atrás do que está agora, e passará um tempo infinitamente longo até se tornar novamente num ser humano, no ser que é dotado de livre arbítrio e possui a força para usar essa vontade. Mas quantas fases tem de passar, quantos tormentos tem de suportar e que actividades tem de levar a cabo em vontade vinculada, isso não é compreensível para o ser humano e, portanto, inacreditável para ele. No entanto, ele próprio tem a responsabilidade pelo destino da sua alma após a sua morte. Ele ainda tem a força para realizar obras de amor que lhe evitam este amargo destino, ele ainda tem a oportunidade de tomar nota da vontade de Deus, ouvindo a Palavra divina, e se ele cumprir esta vontade a sua natureza muda e ganha o direito a um estado de luz e liberdade após a sua morte física. Ele ainda pode usar o seu intelecto, pode pensar em si próprio, no seu Criador e no seu propósito de vida terrena, e se quiser, também poderá acreditar.... Deus aproxima-se de todas as pessoas com a Sua graça e dá-lhes um pequeno empurrão para caminharem na direcção certa, para escolherem o caminho certo. Se o ser humano não oferecer qualquer resistência, então deixa-se empurrar para o caminho certo e o objectivo certo é garantido para ele. Mas Deus também respeita a resistência, ou seja, Ele não força o ser humano contra a sua vontade.... mas o ser humano também tem responsabilidade para com a sua alma, ele próprio prepara o destino da sua alma, que é extremamente agonizante, e tem de tomar o caminho do novo desterro à sua tristeza indescritível, pois a graça de Deus não pode ser rejeitada, porque isto também significa uma rejeição do Seu amor e, portanto, a distância do espírito de Deus em vez de se aproximar d'Ele, que é o propósito e o objectivo da vida terrena. No final, apenas alguns tomam o caminho certo, e por isso as dificuldades são imensas e requerem medidas de remediação urgentes. Por esta razão, os servos de Deus na terra mencionarão o terrível destino que aguarda a alma humana se ela não mudar nos últimos dias antes do fim. Uma e outra vez o fim ser-lhes-á apresentado como iminente, pois o tempo é apressado e a máxima actividade é necessária para salvar ainda da ruína as almas que aceitam as admoestações e advertências e têm a vontade de bem. Pois o dia virá inesperadamente e inúmeras pessoas cairão na ruína, na morte, ou seja, no estado vinculado na matéria do qual só se poderão libertar num tempo infinitamente longo. Vós, humanos, deixai-vos advertir, pois diz respeito à eternidade, diz respeito a vós próprios, às vossas almas, que estão em maior perigo e que ainda podem ser salvas se forem de boa vontade...._>Ámen