• Back

AGONIJE OBNOVLJENOG PROGNANSTVA U KRUTU MATERIJU....

Nikakve rijeci vam ne mogu opisati agonije koje za duhove za sobom povlaci obnovljeno prognanstvo u krutu materiju, buduci je ovo stanje nezamislivo za ljudski um. Duhovna supstanca sebe percipira kao bice a ipak je nesposobna iskoristiti njezinu volju premda je ona svjesna nje kao dokaz njezina postojanja kao bice. Duhovna se supstanca drži zarobljenom i bila je izvorno stvorena kao nešto što je bilo sposobno biti slobodno aktivno, otud njezina bespomocnost i slabost u ogranicenom stanju rezultira u neopisivim agonijama koje ju obicno nagnaju da revoltira još više umjesto da postane podredena Božjoj volji. Covjecanstvo je u posjedu slobodne volje i približava se ovom vrlo bolnom stanju.... Ono bi i dalje imalo dovoljno vremena da odvrati ovu sudbinu od sebe ipak ono nije otvoreno za ikakvu prezentaciju od strane upucenih ljudi, i njemu potpuno nedostaje vjere u zasluženu kaznu, u dušin nastavak života naracun cega poduke nece biti u stanju postici ništa i time je nevolja duša mnogih ljudi izuzetno ozbiljna/kriticna.

Za sada je ljudsko bice i dalje gospodar stvaranja, on je ucinkovito odgovoran za njega [[(ili ‘vlada nad njime’)]] i sposoban je okoristiti se tvorevinama u skladu sa njegovom voljom.... ali jednog dana ce on sam opet biti djelo stvaranja, najprije beživotni, nepokretni predmet koji može biti iskorišten ali može ostati neiskorišten tijekom jednog nezamislivo dugog vremena.... jednog dana ce on biti jako daleko iza onog što je on sadašnjem trenutku i jedno beskonacno dugo vrijeme ce proci prije nego je on opet evolvirao u ljudsko bice, u bice koje je obdareno sa slobodnom voljom i snagom da koristi ovu volju. Medutim, mnogim ce stadijima on morati proci, bezbrojna mucenja ce on morati izdržati sa zavezanom voljom i aktivnosti koje ce morati ostvariti nisu shvatljive covjeku i prema tome je za njega teško povjerovati. A ipak on sam je odgovoran za sudbinu njegove duše nakon što njegovo tijelo umre. Za sada on i dalje ima snagu da bi vršio djela Ljubavi koja ce odvratiti ovu gorku sudbinu od njega, on i dalje ima mogucnost da bi obratio pažnju na Božju volju time što ce (po)slušati Božansku Rijec, i ako udovolji toj volji njegova ce se priroda promijeniti i steci pravo na stanje svjetla i slobode nakon njegove fizicke smrti. Za sada je on i dalje u stanju koristiti njegov intelekt, on može razmišljati o sebi, njegovom Stvoritelju i njegovoj svrsi života i, ako je to njegova volja, on ce takoder biti sposoban vjerovati.... Bog pristupa svakom covjeku sa Njegovom milošcu i daje im mali poticaj da se krecu u ispravnom pravcu, da odaberu ispravan put.

Ako mu se covjek ne protivi on ce dopustiti sebi da bude poguran na ispravan put i istinski cilj ce mu biti osiguran. Ipak Bog takoder obraca pažnju na opoziciju, to jest, On ne prisiljava osobu protivno njegovoj volji.... ali osoba takoder snosi odgovornost za njezinu dušu, ona osobno priprema njezinu sudbinu koja ce biti izuzetno bolna, i na njezino neizrezivo žaljenje ona ce morati krenuti stazom obnovljenog prognanstva, jer Božja milost ne smije biti odbacena s obzirom da ovo takoder znaci odbacivanje Njegove Ljubavi i time udaljavanje duše umjesto da Mu se približi, što je svrha i cilj zemaljskog života. Jedino nekolicina ljudi ce se zaputiti ispravnom stazom tijekom posljednjih dana, i stoga je nevolja golema i hitno potrebuje ispravno djelovanje. To je zašto Božje sluge na Zemlji trebaju spomenuti užasnu sudbinu koja ceka ljudsku dušu ako se ona ne promijeni tijekom posljednjih dana prije kraja. Opet i iznova ce im kraj biti opisan kako se neminovno približava u skoroj buducnosti, jer vrijeme leti i zahtjeva krajnju aktivnost kako bi se i dalje spasile one duše od propasti koje prihvacaju opominjanja i upozorenja i voljne su uciniti ono što je dobro. Jer dan ce doci neocekivano [[(1 Solunjanima 5:2, 4; 2 Petrova 3:10)]] i bezbrojne ce ljude baciti u ruinu, u smrt, to jest, u ograniceno stanje unutar materije iz kojeg ce oni biti jedino sposobni sebe osloboditi nakon beskonacno dugog vremena. Budite upozoreni, vi ljudi, jer to se tice vjecnosti, tice se vas samih, vaših duša, koje su u jako velikoj opasnosti a ipak mogu i dalje biti spašene ako ste vi dobre volje.

AMEN

De kwellingen van een hernieuwde kluistering in de materie

Met woorden kunnen u de kwellingen niet beschreven worden die een hernieuwde kluistering in de harde materie voor het geestelijke betekenen, want het is een toestand die voor het menselijke verstand onbegrijpelijk is. Het geestelijke ervaart zichzelf als reëel, en toch kan het zijn wil niet gebruiken waarvan het zich bewust is als bewijs van zijn werkelijk bestaan.

Het geestelijke is gekluisterd en was oorspronkelijk geschapen als iets dat vrij kon werken. Daarom betekent nu zijn onmacht, zijn krachteloosheid en zijn gekluisterde toestand onuitsprekelijke kwellingen voor het geestelijke, die het veeleer weerstrevend inplaats van gewillig maken zich onder GOD's Wil te buigen.

En de mensheid is in het bezit van een vrije wil en gaat deze kwellende toestand tegemoet. Zij zou nog voldoende tijd hebben dit noodlot van zich af te wenden, maar deze toestand is door geen enkele voorstelling van mensen die weten, bevattelijk of duidelijk te maken. Het geloof in een vergelding en het voortleven van de ziel ontbreekt haar geheel, waardoor ook met onderrichting niets bereikt kan worden. En daarom is de nood onuitsprekelijk groot waarin de zielen van de meeste mensen zich bevinden.

Nog is de mens "heer" over de schepping. Hij staat er in zekere mate boven en kan zich de schepping ten nutte maken naar zijn wil. Maar eens zal hij zelf weer een stukje schepping zijn, aanvankelijk een dood onbewegelijk ding dat benut kan worden maar ook onbenut kan blijven voor ondenkbaar lange tijd. Eens zal hij ver achter staan bij wat hij nu is. Er zal een eindeloos lange tijd vergaan tot hij zich weer opwaarts ontwikkeld heeft tot mens, tot het wezen dat met een vrije wil begaafd is en de kracht bezit deze wil te gebruiken.

Door hoeveel periodes het geestelijke echter moet heengaan, hoeveel kwalen het moet dulden en welke bezigheden het in gebonden toestand moet uitvoeren kan een mens niet begrijpen - en is daarom voor hem ongelooflijk. - En toch draagt hijzelf de verantwoording voor het lot van zijn ziel nà de dood.

Nog heeft hij de mogelijkheid om werken van liefde te verrichten die dit bittere lot van hem afwenden, nog heeft hij de gelegenheid kennis te nemen van GOD's Wil door het aanhoren van het goddelijke Woord. En als hij deze wil nakomt verandert het wezen geheel - en maakt hij aanspraak op een toestand van licht en op de vrijheid na zijn lichamelijke dood. Nog kan de mens zijn verstand gebruiken en nadenken over zichzelf, Zijn Schepper van eeuwigheid en zijn aardse levensdoel. En als hij maar wil zal hij ook kunnen geloven.

GOD wendt Zich met Zijn genade tot alle mensen en geeft hun een duwtje om de juiste richting in te gaan en de juiste weg te kiezen. Biedt de mens geen tegenstand dan laat hij zich op de juiste weg zetten, en het ware doel is hem verzekerd.

Maar GOD respecteert ook de weerstand, d.w.z. HIJ dwingt de mens niet tegen zijn wil. Maar daartegenover draagt de mens ook de verantwoording voor zijn ziel, en hij bereidt haar het lot dat uitermate kwellend is. Zij moet tot haar onuitsprekelijk verdriet de weg van de hernieuwde kluistering gaan, want de genade van GOD mag niet afgewezen worden omdat dit ook een afwijzen van Zijn Liefde betekent. Het is derhalve verwijdering van het geestelijke van GOD af, inplaats van nadering tot HEM, wat bedoeling en einddoel van het aardse leven is.

In de eindtijd bewandelen maar weinig mensen de juiste weg. En daarom is de nood reuzegroot en vereist dringend hulp. Daarom moet van de zijde der dienaren van GOD op aarde van het verschrikkelijke lot gewag gemaakt worden dat de menselijke ziel te wachten staat, als zij zichzelf niet verandert in de laatste tijd vóór het einde. Het einde moet hun steeds weer voorgesteld worden als vlak bij, want de tijd gaat snel en de grootste inspanning is geboden voor de ondergang nog zielen te redden die zulke vermaningen en waarschuwingen aannemen, en hun wil naar het goede keren. Want de dag zal onverwachts komen en ontelbaar veel mensen in het verderf storten, in de dood, d.w.z. in een gebonden toestand waaruit zij zich pas na een eindeloos lange tijd kunnen vrijmaken. Mensen, laat u toch waarschuwen, want het gaat om de eeuwigheid. Het gaat om uzelf, om uw zielen die in het grootste gevaar zijn en toch nog gered kunnen worden, als u van goede wil bent.

Amen