• Back

POSTANAK BOGA ČOVJEKOM....

To što Sam na Zemlji uzeo prebivalište u jednom ljudskom omotaču, ostat će nerješiv problem za ljude, sve dok borave na Zemlji, jer nikada neće moći shvatiti da se Najuzvišeniji, Stvoritelj neba i Zemlje, mogao skloniti u ljudsko biće, u omotač koji je prema tome značio ograničenje za ovaj Duh od vječnosti. Ljudi nisu nikada bili u stanju prodrijeti u ovu tajnu, čak i kada im je objašnjeno u skladu sa zrelošću njihove duše. Ovaj problem postanka čovjekom je tako zagonetan, pa ipak ga Moja Ljubav nastoji uvijek iznova učiniti razumljivim ljudima, tako da oni mogu (po)vjerovati, ono što trebaju vjerovati da bi postali blaženi. Razlog za Moj postanak čovjekom na Zemlji se prije svega nalazi u Mojoj beskrajnoj Ljubavi. Moja stvorenja više nisu bila u stanju prepoznati vezu od sebe do njihovog Stvoritelja. I stoga Sam Ja Sebe Samoga htio učiniti njima prepoznatljivim (primjetnim, očiglednim, jasnim), da ih potaknem da ponovno uspostave vezu sa Mnom, jer Moja Ljubav vječno čezne za onim što je proizašlo iz Mene. A žudnja mora također postojati sa strane Mojih stvorenja, ako se treba dogoditi sjedinjenje. Moja je Ljubav stoga Sebe Samu željela približiti ljudima, tako da Me oni prepoznaju.... Čovjek je tek jedno djelo stvaranja u najsićušnijoj minijaturi, uspoređeno sa Mojom beskonačno velikom snagom.... on ne bi mogao stati pred Moju puninu snage bez da od nje bude zdrobljen.... Njemu Sam Ja stoga morao doći u za njega najrazumljivijem i najpodnošljivijem obliku, da mu dam mogućnost da stupi u vezu sa Mnom. I stoga Sam Ja došao ljudima kao čovjek.... Moj Duh, koji također kao duhovna iskra drijema u svakom čovjeku, uzeo je u svoj punini prebivalište u ljudskoj formi. Forma je na taj način sakrila Božansko pred njihovim očima, pred kojim nisu mogli opstati ako bi ih ono obasjalo u svoj punini snage.... Moj Duh ispunja beskonačnost.... no On se također može sakriti u najmanjem omotaču (čahuri), jer Moj Duh nije vezan vremenom i prostorom. Moj Duh nije trebao nikakvu čahuru, ali je Sebi dao omotač zbog Mojih stvorenja, koja Me bez omotača (otkrivenog, ogoljenog) nikada nisu bila u stanju podnijeti. U ljudskoj formi Sam tako Sebe doveo ljudima na očigled blizu. Svaka ljudska forma je najprije oživljena kroz Moju duhovnu iskru, kroz Moj Dah, Moj udio koji je na početku utjelovljenja kao čovjek položen u njega, drijema i čeka buđenje. A Moje stvorenje je Božansko, čim ono ovu duhovnu iskru, udio Mene Samoga, probudi kroz Ljubav.... Čovjek Isus je onda kroz Ljubavno djelovanje duhovnu iskru u Sebi doveo u život, iskra se zapalila u jasni plamen, i On je povukao Mene u svoj punini u Svoju vanjsku tjelesnu formu, koja je sada postala Meni Samome boravište. Moj Duh od vječnosti nije vezan vremenom i prostorom, on nije ograničen, on ispunjava cijeli svemir, duhovno kraljevstvo i sva stvorenja (tvorevine), On je posvuda.... posljedično, on također mora moći prebivati u ljudskoj ovojnici (omotaču), ako ovaj omotač dozvoljava Njegovo prebivanje unutra, ukoliko sebe tako oblikuje, da više neće biti progutan od Moje sile i Moje Ljubavi.... Jer ovo pretpostavlja savršenstvo koje nedostaje ljudima, ali koje je Isus postigao na Zemlji. Stoga je čovjek Isus mogao stajati u najužoj vezi sa Mnom bez da prestane postojati, dok je Njegov omotač zaklonio Mene pred onima koji nisu mogli podnijeti Moju blizinu, jer su još bili nesavršeni. Ipak su Me oni mogli vidjeti, ali Me nisu prepoznavali, vidjeli su samo čovjeka Isusa, ali ne Mene u Njemu. Sam Ja sam međutim postao čovjek, Sam Ja sam dao Sebi ljudski omotač, jer Ja Sam doista jesam Stvoritelj svega što je vidljivo. To što sam došao ljudima ima svoj razlog (uzrok) u Mojoj golemoj Ljubavi za njih, budući da su imali potrebu za Mojim prisustvom, da bi iznova pronašli put povratka Meni. Ja sam postao čovjekom i kao čovjek sam poduzeo borbu s Mojim protivnikom, koji je Moja stvorenja želio odgurnuti od Mene, i uzeo im svaku snagu volje da mu se suprotstave.... I tako sam se Ja s njim borio za ljude.... A Moje oružje je bilo Ljubav, koja pobjeđuje sve što joj se suprotstavi.... Ja Sam patio i umro kao čovjek za ljude, iz Ljubavi za njih, da bih pobijedio protivnika, čija snaga nije mogla izdržati ovo oružje, čiju sam moć slomio kroz Ljubav.... (10 Siječanj 1946) Moj silazak na Zemlju je dakle bio odluka borbe između svjetla i tame. Samo svjetlo je predalo Sebe princu tame da razbije njegovu moć nad duhovnim, koje se u slobodnoj volji moralo odlučiti za svjetlo ili za tamu. Moj protivnik međutim, nije dopuštao ovu odluku slobodne volje, nego je prisiljavao duhovno, budući da je zauzimao (zaokupljao, okupirao) oslabljenu volju ljudi, da je on ljude učinio nesposobnima prepoznati Boga, da je on tako, Mene kao Svjetlo od vječnosti, nastojao zadržati udaljenim od njih, kako bi spriječio da se oni odluče za Mene. I stoga sam Ja došao ljudima pomoći. Uzeo sam moć Mojemu protivniku da na ovaj način utječe na ljude oslabljene volje, postavio sam Sebe Osobno na stranu ljudi, i borio se protiv njega kao čovjek.... odnosno, Moja vanjska forma je bila podložena (podvrgnuta) istim zakonima kao i bilo kojeg drugog čovjeka. Ona je morala proći kroz sve kušnje i zemaljske slabosti, ali ona je bila ispunjena (oživljena) Ljubavlju, i snaga Ljubavi je zadržala pobjedu, ona je bila jača od moći onoga koji je bio bez Ljubavi. U čovjeku Isusu sam Ja bio u svoj punini, Moj Duh od vječnosti je uzeo u Njemu prebivalište, no prethodno Se čovjek Isus tako oblikovao, da Ja mogu uzeti Njega za boravište. Moja vanjska forma je sasvim jednako bila Moje djelo, djelo Stvoritelja od vječnosti, ali, također je ova vanjska forma na početku utjelovljenja Njegove duše bila nosilac nezrelih supstanci, koja se kroz volju čovjeka Isusa, kroz Njegovu Ljubav, prethodno morala produhoviti, tako je najprije morala postati posuda za primanje Mene Samoga. Jer Ja, najsavršeniji Duh od vječnosti, mogao Sam uzeti prebivalište jedino u savršenoj posudi.... Ali, onda Sam vidljivo prebivao među ljudima, onda sam Ja Sam hodao na Zemlji u obliku čovjeka; Sam Ja, Duh, Koji vlada beskonačnošću, sišao Sam na Zemlju, očitovao Sam se u formi koja je ljudima bila vidljiva.... Ovo je tajna koja će vam ostati neshvatljiva, unatoč bilo kakvom objašnjenju, ali Ja nju vama nastojim učiniti toliko razumljivom, da vi u Isusu možete Mene Osobno priznati, jer tako, kao što tinjajuća iskrica može narasti da djeluje elementarno kao moćna vatra, tako se duhovna iskra u čovjeku Isusu zapalila do najjasnijeg žara, i sjedinila se sa vječnom vatrom, vječna vatra je sagorjela (konzumirala) sve zemaljsko od čovjeka Isusa i ostalo je samo Božansko u i na Njemu.... To sam bio Ja, veliki Duh od vječnosti, Koji je bio vidljiv ljudima, da im iznova donese znanje od Boga (Božje), Kojem su oni morali stremiti na Zemlji, za Kojeg su se morali odlučiti u slobodnoj volji, i Koji je za njih iznova stekao (kupio) snagu kroz Svoju smrt na križu, koju je čovjek Isus uzeo na Sebe, da izbavi Svoje bližnje.

AMEN

Encarnação de Deus....

O fato de eu ter morado na Terra em uma concha humana continuará sendo um problema insolúvel para as pessoas enquanto elas viverem na Terra, pois nunca poderão compreender que o mais sublime, o Criador do céu e da Terra, poderia se abrigar num ser humano, numa concha, o que, portanto, significava limitação para esse espírito da eternidade. As pessoas nunca serão capazes de penetrar neste mistério, mesmo que isso lhes seja explicado de acordo com a sua maturidade de alma. Este problema da manifestação humana é tão misterioso e, no entanto, o Meu amor tenta, uma e outra vez, torná-lo compreensível para as pessoas, para que elas possam acreditar no que devem acreditar, a fim de se tornarem felizes e felizes. Por enquanto, a razão da Minha encarnação na Terra está no Meu amor infinito. As minhas criaturas já não eram capazes de reconhecer a ligação entre elas e o seu Criador. E assim quis tornar-Me reconhecível para eles, a fim de estimulá-los a restabelecer o vínculo comigo, pois o Meu amor deseja eternamente aquilo que emergiu de Mim. E o desejo deve ser também da parte das Minhas criações vivas, para que a união se realize. Assim o Meu amor quis aproximar-se das pessoas para que elas me reconhecessem.... O homem é apenas uma obra de criação na menor miniatura em comparação com a Minha força infinitamente grande.... ele não seria capaz de enfrentar a Minha abundância de força sem ser esmagado por ela.... Assim eu tive que confrontá-lo de uma forma que ele pudesse entender e suportar, a fim de dar-lhe a oportunidade de fazer contato comigo. E assim eu vim para as pessoas como um ser humano.... O meu espírito, que também se dilui em cada ser humano como uma centelha espiritual, tomou morada em toda a sua plenitude sob uma forma humana. A forma assim escondeu o Divino dos seus olhos, perante os quais eles não poderiam existir se ele os irradiasse em toda a plenitude de força.... O meu espírito preencheu o infinito.... Mas também poderia se abrigar na menor concha porque Meu espírito não está ligado ao tempo e ao espaço. Meu espírito não precisava de um disfarce, mas deu-se a si mesmo um disfarce para o bem das Minhas criaturas, que nunca foram capazes de Me suportar sem um disfarce. Numa forma humana, portanto, eu me aproximei visivelmente das pessoas. Toda forma humana é vivificada pela Minha centelha espiritual, pela Minha respiração, pela Minha porção, que, colocada nela no início da sua encarnação como ser humano, está adormecida e aguarda o despertar. E a Minha criação viva torna-se divina assim que desperta esta centelha espiritual, a parte de Mim mesmo, através do amor.... O homem Jesus então trouxe a centelha espiritual dentro de Si mesmo à vida através da atividade amorosa, a centelha acendeu em uma chama brilhante e Ele me atraiu em toda a sua plenitude para Sua forma física externa, que agora se tornou a morada de Mim mesmo. O meu espírito de eternidade não está ligado ao tempo e ao espaço, não é limitado, preenche todo o universo, o reino espiritual e todas as criações, está em todo o lado.... consequentemente, também deve ser capaz de habitar numa concha humana se esta concha permitir a sua habitação na medida em que se tenha moldado de tal forma que já não seja consumida pela Minha força e amor.... Pois isso pressupõe a perfeição, que faltava às pessoas, mas que Jesus tinha conseguido na Terra. É por isso que o homem Jesus pôde estar em contacto mais próximo de Mim sem passar, enquanto a Sua cobertura me protegeu daqueles que não podiam suportar a Minha proximidade porque ainda eram imperfeitos. No entanto, eles puderam Me ver, mas não Me reconheceram, eles só viram o homem Jesus, mas não a Mim nele. Mas Eu mesmo me tornei um ser humano, Eu mesmo me dei uma concha humana, pois Eu mesmo sou o Criador de tudo o que é visível. A razão pela qual eu vim para a humanidade é o Meu amor esmagador por eles, porque eles precisavam da Minha presença para encontrar o caminho de volta para Mim. Tornei-me um ser humano e, como ser humano, assumi a batalha com o meu adversário que queria afastar de Mim as minhas criações vivas e privou-as de toda a força de vontade para se lhe oporem.... E assim eu lutei com ele por pessoas.... E a minha arma era o amor, que vence tudo o que se lhe opõe.... Eu sofri e morri como um ser humano pelas pessoas, por amor a elas, a fim de derrotar o adversário cuja força não podia resistir a esta arma, cuja força eu quebrei através do amor.... (10.1.1946) Minha descida na terra foi, portanto, o resultado de uma batalha entre a luz e as trevas. A própria luz enfrentou o príncipe das trevas para quebrar seu poder sobre o espiritual, que era decidir em livre arbítrio pela luz ou pelas trevas. O meu adversário, porém, não permitiu essa livre decisão de vontade, mas forçou a substância espiritual, na medida em que reivindicou para si a vontade enfraquecida do povo, que impossibilitou o reconhecimento de Deus, que, por isso, tentou afastar de Mim, a luz da eternidade, a fim de impedi-los de decidir em favor de Mim. E por isso vim em auxílio das pessoas. Eu tirei o poder do meu adversário para influenciar pessoas fracas desta maneira, eu me coloquei do lado das pessoas e lutei contra ele como um ser humano...., ou seja, minha forma externa estava sujeita às mesmas leis que qualquer outro ser humano. Tinha que lutar por todas as tentações e fraquezas terrenas, mas foi inspirado pelo amor, e a força do amor manteve a vitória, foi mais forte do que o poder daquele que estava sem amor. No ser humano Jesus eu estava em plenitude, o meu espírito de eternidade tinha tomado morada nEle, mas antes disso o ser humano Jesus tinha-se moldado de tal maneira que eu podia tomá-lo como a minha morada. A minha forma exterior era certamente também a Minha obra, a obra do Criador da eternidade, mas no início da encarnação da Sua alma essa forma exterior era também portadora de substâncias imaturas que primeiro tinham de se espiritualizar através da vontade do homem Jesus, através do Seu amor, portanto primeiro tinha de se tornar o receptáculo do Meu Eu.... Pois eu, o Espírito mais perfeito da eternidade, só podia tomar morada num recipiente perfeito.... Mas então eu morei visivelmente entre os homens, então eu mesmo caminhei sobre a terra na forma de um ser humano; eu mesmo, o Espírito que controla o infinito, tinha descido à terra, tinha-me manifestado numa forma que era visível aos homens.... Este é um mistério que permanecerá incompreensível para vós apesar de qualquer explicação, e no entanto tento torná-lo compreensível para vós a tal ponto que possais reconhecer-Me a Mim mesmo em Jesus, pois assim como uma centelha ardente pode crescer para ter um efeito elementar como um fogo poderoso, assim a centelha espiritual no homem que Jesus acendeu nas brasas mais brilhantes e se uniu ao fogo eterno, o fogo eterno consumiu tudo o que era terreno do homem Jesus e apenas o divino permaneceu nEle e sobre Ele.... Fui eu, o grande Espírito da eternidade, que fui visível às pessoas para lhes trazer de novo o conhecimento de Deus, a quem deveriam lutar na terra, para quem deveriam decidir de livre vontade e que adquiri forças para o fazer novamente através da Sua morte na cruz, que o homem Jesus tomou sobre si para redimir os seus semelhantes...._>Amém