• Back

UZROK I SVRHA PATNJE.... MATERIJALNA PROLAZNOST

Svjetovni ljudi su toliko odvojeni od istine da ne (po)znaju snagu vjere ili pak što znači biti privučen u blisko sjedinjenje sa Bogom, i prema tome oni promatraju samo svjetovne događaje i ne spoznaju da je neispravan odnos prema Bogu ono što uzrokuje svaki svjetovni događaj, i uzrokuje ljudsku patnju.

Sve dok čovječanstvu nedostaje ovo znanje njihovo mučno stanje se neće promijeniti. Patnja će neprestano uzimati druge oblike tako da kroz njihove mnoge i različite nevolje i boli mogu jednog dana steći razumijevanje da druga sila, koja nije ljudska, stoji iza svih nevoljâ – da njihov autor nije samo ljudska već da istovremeno djeluje i volja Više Sile, i da oni moraju zauzeti određeni stav u odnosu na tu Višu Silu.

Znanje o čistoj istini objašnjava sve, i čini veliku izopačenost razumljivom, pošto su uzrok, posljedica i cilj prepoznatljivi. I stoga je promjena moguća jedino kada se ljudi prilagode toj svrsi i cilju i potom nastoje otkloniti uzrok patnje i nevolje, što za svjetovne ljude jeste a i ostaje nerazumljivo sve dok smatraju da je svijet najvažniji, sve dok svojim tijelima daju prioritet, puštajući dušu da gladuje.

Međutim, istinsko znanje se može dati samo onome koji se odvojio od svijeta, jer kada se znanje daje svjetovnim ljudima oni ga neće prepoznati kao istinu i prema tome će ga odbaciti. Zato se takav čovjek mora učiniti prijemčivim za istinu, kroz patnje i nevolje ga se mora naučiti da prepozna bezvrijednost svjetovnih dobara, umanjujući tako njegovu žudnju za njima.

I tako se njegova želja za istinom povećava pod pretpostavkom da nije pod utjecajem zlih sila koje u potpunosti zbunjuju njegove misli, odvraćaju ga od istine i izazivaju u čovjeku mržnju, kako mu svijet zajedno sa njegovim zadovoljstvima počne pružati razočaranje. Takav onda više ne pronalazi vezu sa Bogom dok je na Zemlji, i svako sredstvo koje Bog upotrebljava je uzaludno. Za čovjekovu dušu je ipak korisno prepoznati kratkotrajnost svjetovnih vrijednosti dok je još na Zemlji, i naučiti kako ih prezirati te ne biti sa njima isuviše vezan za Zemlju u trenutku njezinog napuštanja, čak i ako prelazi u drugi svijet ne-dovoljno razvijen.

Prevladavanje materije u duhovnom carstvu onda nije toliko teško i proces višeg razvoja se, kada je ušao u duhovno carstvo, može puno brže dogoditi. Takva duša u duhovnom carstvu puno spremnije prihvaća ponuđenu istinu i ne odupire se Bogu toliko kao na zemlji. I zato sudbina umrlih duša nije toliko beznadežna, tamo gdje su na Zemlji kroz veliku patnju prepoznali prolaznu prirodu zemaljskih dobara, čak i tamo gdje su, izgubiviši svoje zemaljske živote, naizgled postali žrtve nesreće.

I stoga je čak i bol i patnja koju je uzrokovala volja zlih ljudi korisna za dušu koja je još jako daleko od Boga. I zato Bog dozvoljava da ljudi u slobodnoj volji bijesne jedni protiv drugih dok On to ne zaustavi kada se to poklapa sa Njegovim vječnim namjerama. A sve dok ljudi žive u neznanju, sve dok zatvaraju svoje uši za istinu, On im dozvoljava da dozrijevaju kroz svoje vlastite akcije i da iskuse neizrecive patnje i nevolje, pošto oni to sami žele i stoga su sami uzročnici svojih patnji.

AMEN

Causa.... Propósito y Objetivo del sufrimiento.... Conocimiento.... Fugacidad

Los seres humanos de mentalidad mundana están tan lejos de la verdad que no saben qué fuerza se puede sacar de la fe y de la conexión íntima con Dios. Y por eso prestan atención sólo a los acontecimientos mundanos y no reconocen que la actitud equivocada hacia Dios es también la causa de todos los acontecimientos mundiales que tienen un efecto de sufrimiento en los humanos. Y mientras los humanos carecen de esta cognición, la condición de sufrimiento no cambiará. El sufrimiento sólo seguirá adoptando diferentes formas para que los humanos, a través de la diversidad de sus necesidades y tribulaciones, lleguen a la idea de que detrás de todas las tribulaciones hay un poder distinto del humano, que no es sola la voluntad humana la que es la causa, sino que al mismo tiempo entra en acción la voluntad de un poder superior y que se adoptan una determinada postura frente a este poder superior.

El conocimiento acerca de la verdad pura lo explica todo, hace comprensible la gran necesidad porque la causa, el propósito y el objetivo son reconocibles. Y sólo entonces existe una posibilidad de cambio, tan pronto como los humanos se adapten al propósito y el objetivo, es decir, que traten de eliminar la causa del sufrimiento y la angustia, que, sin embargo, es y sigue siendo incomprensible para el ser humano de mentalidad mundana, siempre y cuando deje que el mundo cuente como primero, siempre y cuando le dé a su cuerpo todos los privilegios y deje que su alma muera de hambre.

Sin embargo, el conocimiento acerca de la verdad sólo puede ser transmitido al ser humano que se separa del mundo, porque tan pronto como se imparte el conocimiento a la persona de mentalidad mundana, no lo reconoce como verdad y lo rechaza. Por lo tanto, a través del mayor sufrimiento debe ser llevado a un estado en el que sea receptivo a la verdad.... a través del sufrimiento y las dificultades aprende a reconocer la inutilidad de los bienes mundanos y el deseo por ellos disminuye.... en consecuencia, el deseo por la verdad aumente, siempre que no se deje influenciar por fuerzas malas que confunden completamente su pensamiento y tratan de distraerlo de la verdad, que suscitan el odio en el ser humano cuanto más el mundo lo decepciona con sus alegrías. Pero éstos ya no encuentran la conexión con Dios en la Tierra, y todos los medios que Dios utiliza no logran su propósito.

Sin embargo, es una ventaja para el alma humana si aprende a reconocer la fugacidad de los valores terrenales mientras aún está en la Tierra, si aprende a despreciarlos y ya no está excesivamente ligada a la Tierra por ellos, incluso si entra al más allá en un bajo grado de madurez. Entonces ya no es tan difícil superar la materia en el reino espiritual, y el proceso de desarrollo superior puede avanzar más rápidamente una vez que ha comenzado en el reino espiritual. Es más probable que el alma acepte la verdad que se le presenta en el ámbito espiritual; ella ya no está tan opuesta a Dios como lo era en la Tierra. Y es por eso que el destino de las almas de los difuntos no es tan desesperado si reconocen la fugacidad de los bienes terrenales a través de grandes sufrimientos en la Tierra, incluso si aparentemente pierden su vida terrena como víctimas del tiempo de necesidad....

Y así el sufrimiento y la necesidad causados por la mala voluntad humana también son útiles para las almas que aún están lejos de Dios, y por eso Dios permite que los hombres se enfurezcan unos contra otros por su propia voluntad hasta que Él Mismo ordene detenerlos, si corresponde a Su plan desde la Eternidad. Y mientras los seres humanos caminen en la ignorancia, mientras cierren sus oídos a la verdad, Él les dejará madurar por sus propias acciones, y les dejará pasar por penurias y sufrimientos indescriptibles porque ellos mismos así lo quieren y son ellos mismos los autores de estos sufrimientos....

amén