• Back

SVJETLOSNE SFERE.... PONOVNI SUSRET.... BLAŽENSTVO....

Poput oblaka svjetlosti će se zrela duša nakon svoje tjelesne smrti uzvinuti iz zemaljske oblasti u onostrane sfere, i onda je ona prevladala svu materiju, onda je ona slobodna od svakog lanca, ona je opet ono što je izvorno bila, slobodno duhovno biće, puno svjetla i snage. Ona je vidljiva i prepoznatljiva samo jednako zrelom duhovnom, koje je stoga u stanju duhovno gledati, dok ostaje nevidljiva nezrelom duhovnom, pa ne može ni biti prepoznata od njega. I zato između zrelog i nezrelog duhovnoga, odnosno između umrlih duša sa Zemlje, koje ulaze u onostrano u različitom stanju zrelosti, također ne može biti ponovnog susreta (viđenja), tako dugo dok nezrelo duhovno ne postigne određeni stupanj zrelosti, koji mu otvara svjetlosne sfere. Nesavršeno duhovno je doduše, prepoznatljivo svjetlosnim bićima, budući ova vide sve, i njima ništa nije skriveno; tako ona poznaju i svaku dušu koja se još uvijek nalazi u tami duha; no ona ne mogu biti prepoznata od njih. Čežnja duša za njihovim voljenima, ponekad je tako snažna da je to pokretačka sila za viši razvoj u onostranom, čim je duša ušla u fazu spoznaje i zna o mogućnosti napredovanja u duhovnom kraljevstvu kroz Ljubavno djelovanje. Tada je ona neumorno aktivna, budući ju žudnja za njoj bliskim dušama neprekidno potiče naviše. Jer, ona prepoznaje slične sebi, te stoga zna da će ponovno vidjeti i svoje ljubljene, i ova spoznaja joj uvijek iznova daje snagu, a ova snaga joj je dovedena upravo od onih bića koja su cilj njene čežnje; ona mogu dušama dostaviti snagu, ipak neprepoznata od njih. Približe li im se ona kako bi im dala pomoćni savjet, ona se tada prikriju, budući nezrele duše ne mogu podnijeti njihovu puninu svjetla. One stoga vide sebe okružene bićima, koja su im međutim nepoznata, i koja naizgled ne pripadaju nikakvoj drugoj svjetlosnoj sferi nego njihovoj vlastitoj. No, budući da im ona pomažu savjetom i djelom, nesavršene duše su im zahvalne i sklone, te one slijede njihove savjete. I tako zrela bića povlače njihove ljubljene naviše, sve dok ne postignu stupanj zrelosti u kojem oni postaju primatelji svjetla. Onda oni također mogu duhovno gledati, oni prepoznaju njihovo okruženje, oni prepoznaju svjetlosna bića jednake zrelosti, i njihovo blaženstvo stalno raste, jer se oni s njima mogu povezati, jer će iznova vidjeti svoje ljubljene, i sada sa svoje strane opet pomažu onima koji skapavaju u tami duha. Tek kada je postignut stupanj zrelosti koji omogućuje duhovno gledanje, duša je slobodna od svakog tereta, budući je onda i ona u svjetlu, u spoznaji Čiste Istine i u Ljubavi. A svaka aktivnost koju ona sada izvodi, je usrećujuća, budući ju jedino Ljubav na to potiče, a Ljubavno djelovanje joj uvijek pobuđuje blaženstvo. Spajanje s jednako zrelim dušama, koje se upotpunjuju u najdubljem skladu, istinsko je blaženstvo, budući je najdublja Ljubav koja traži i nalazi sjedinjenje. A Ljubav je uvijek usrećujuća, ako se ona odnosi na čisto duhovno, jer ona je davajuća, a ne potražujuća. Pa ipak, ova Ljubav kulminira u žudnji za Bogom, u konačnom sjedinjenju s Njime. A ova žudnja će se uvijek ispuniti, jer biće može žudjeti Boga u svako doba, i može također u svako doba računati na ispunjenje svoje čežnje, budući Bog daje neprestano, On uvijek razdjeljuje Svoju Ljubav, i time stanovnike duhovnog kraljevstva čini najblaženijim bićima.... Njihovo blaženstvo je nepredočivo, budući Ljubav i svjetlo ispunjaju ove sfere, gdje bića mogu boraviti u blizini Boga, Koji je vječna Ljubav i Samo izvorno svjetlo.

AMEN

Esferas de luz.... Reunion.... Bliss....

Após a morte do seu corpo a alma madura subirá como uma nuvem de luz do reino terreno para as esferas do além, e então terá superado toda a matéria, então estará livre de toda escravidão, será novamente o que era originalmente, um ser espiritual livre e cheio de luz e força. Só é visível e reconhecível para o ser espiritual igualmente maduro, que, portanto, é capaz de ver espiritualmente, enquanto que permanece invisível para o ser espiritual imaturo, pelo que também não pode ser reconhecido por ele. E, portanto, não pode haver reunião entre os espíritos maduros e os imaturos, portanto entre as almas que partiram da Terra, que entram no além em diferentes estados de maturidade, até que o espírito imperfeito tenha atingido um certo grau de maturidade que lhe abra as esferas da luz. A substância espiritual imperfeita pode, de fato, ser reconhecida pelos seres de luz, pois eles vêem tudo e nada lhes é ocultado; assim também conhecem toda alma que ainda se encontra nas trevas espirituais, mas não podem ser reconhecidos por eles. Mas o desejo das almas pelos seus entes queridos é por vezes tão forte que é uma força motriz para um desenvolvimento mais elevado no além, assim que a alma entrou na fase do reconhecimento e sabe da possibilidade de ascensão no reino espiritual através da actividade amorosa. Então está agitado porque o desejo de almas próximas a ele o impulsiona constantemente para cima. Pois ela reconhece a sua própria espécie e, portanto, sabe que voltará a ver também os seus entes queridos, e esta consciência dá-lhe força uma e outra vez, e esta força é-lhe fornecida precisamente por aqueles seres que são o objectivo do seu anseio; eles podem transmitir força às almas, mas não são reconhecidos por eles. Se eles se aproximam para dar-lhes conselhos úteis, então eles se cobrem porque as almas imaturas não podem suportar a sua abundância de luz. Assim eles se vêem rodeados de seres que, contudo, lhes são estranhos e que, aparentemente, não pertencem a nenhuma outra esfera de luz além deles próprios. Mas como os ajudam com conselhos e ações, as almas imperfeitas são agradecidas e favorecidas por eles e seguem seus conselhos. E assim os seres maduros atraem para eles os seus entes queridos, até atingirem um grau de maturidade em que se tornam receptores de luz. Então eles também são capazes de ver espiritualmente, reconhecem o seu ambiente, reconhecem os seres de luz de igual maturidade, e a sua felicidade aumenta constantemente, porque podem unir-se a eles, porque vêem novamente os seus entes queridos e agora, por sua vez, ajudam novamente aqueles que definham nas trevas do espírito. Somente quando se atinge o grau de maturidade que permite o ver espiritual é que a alma está livre de toda carga, pois também ela está na luz, na realização da pura verdade e no amor. E toda atividade que agora realiza é feliz porque só o amor o impulsiona a fazê-lo e a atividade amorosa sempre desencadeia a felicidade. A fusão com almas igualmente maduras que se complementam na mais íntima harmonia é a verdadeira bem-aventurança, pois é o amor mais íntimo que procura e encontra a união. E o amor é sempre feliz se se aplica ao puramente espiritual, pois é dar, não é exigente. E no entanto este amor culmina no desejo por Deus, na união final com Ele. E esse desejo será sempre satisfeito, pois o ser pode desejar a Deus a qualquer momento e também pode contar com a satisfação do seu anseio a qualquer momento, pois Deus dá constantemente, Ele distribui constantemente o Seu amor e, assim, faz dos habitantes do reino espiritual os seres mais bem-aventurados..... A sua felicidade é inconcebível, pois o amor e a luz preenchem aquelas esferas onde os seres podem habitar perto de Deus, que é o amor eterno e a própria fonte de luz...._>Amém