• Back

RAZLIČITE SFERE U DUHOVNOM KRALJEVSTVU....

Odmah nakon fizičke smrti duša napušta tijelo i odlazi u duhovno kraljevstvo što, zavisno o njezinoj zrelosti, može biti blizu ili daleko od Zemlje. Ovo ne bi trebalo shvatiti u trodimenzionalnom smislu, udaljenost je rezultat različitosti između sfera koje istinski pripadaju duhovnom kraljevstvu pošto su one udaljene od i izvan zemaljsko-materijalnog svijeta i nezrela duša treba putovati dug put u vremenu prije nego pristigne u svjetlosne sfere. Usporedno, zrela duša pristigne u te sfere brzo poput munje nakon njezine fizičke smrti pošto ne iziskuje niti vrijeme niti prostor da bi se prevladala udaljenost od Zemlje do svjetlosnih sfera. Ona jedino treba snagu koju je njezino stanje zrelosti steklo.

Nesavršene duše, međutim, ne mogu sebe razdvojiti tako brzo od Zemlje, dijelom zbog toga jer su preslabe da bi sebe uzdignule a dijelom zato što su njihova osjetla i dalje priljubljena za zemaljske stvari. One ne žele napustiti Zemlju i tako ostaju blizu Zemlje jedno vrlo dugo vrijeme, uglavnom unutar okruženja koja su običavala okupirati tijekom njihovog života. Naknadno one niti ne mogu uvijek osjetiti njihovu promjenu iz zemaljskog u duhovno kraljevstvo. Njihovo okruženje njima i dalje izgleda zemaljsko i duše su često nesvjesne kako više nisu fizički žive. Usprkos tome, čudno im je kako više ne mogu uspostaviti vezu sa ljudima na Zemlji, da ih oni ne mogu čuti i da ih ljudi ignoriraju. Naračun ovog stanja oni postepeno postaju svjesni njihove situacije, počinju razumjeti kako više ne žive na Zemlji već da su onkraj/izvan Zemlje u duhovnom kraljevstvu. Ali sve dok je duša i dalje svjetovna ona sebe ne može udaljiti iz ovog okruženja; ona je i dalje uzemljena i to doživljava kao bolno stanje pošto je sve što žudi ili vjeruje kako posjeduje nedohvatno.

I sada ona polako treba prevladati njezinu žudnju za zemaljskim vlasništvima; jedino kada je u tome uspjela će se ona postepeno odmaknuti od Zemlje, sfere će početi izgledati drugačije, i zavisno o dušinoj zrelosti ona više neće vidjeti zemaljske već jedino duhovne tvorevine, to jest, duhovna vizija duše će biti sposobna vidjeti duhovne tvorevine koje nezrelo biće ne može vidjeti iako su one prisutne. Ali kada zrela duša ode sa Zemlje ona može smjesta razlikovati njezino okruženje u duhovnom kraljevstvu pošto je njezina zrelost ostvarila sposobnost duhovne vizije. Takva će duša također prepoznati duše koje sretne u onostranom dok su nezrele duše za to nesposobne, to jest, one jedino prepoznaju duše koje poput njih samih hodaju u tami, koje su u istom nesavršenom stanju. Međutim, svjetlosna bića su im nevidljiva, i čak kad ova prikriju njihovo svjetlo i približe im se oni ih ne mogu percipirati.... Duhovna se vizija razvija jedino tijekom određenog stanja zrelosti ali onda su duše također okružene sa svjetlom, dok su one koje su nesposobne vidjeti radi njihove nerazvijene duhovne vizije okružene sa duhovnom tamom.

Međutim, zemaljski predmeti za kojima žude su im vidljivi; usprkos tome oni su samo iluzije koje ne postoje u stvarnosti ali koje se pojavljuju uslijed dušine čežnje, da bi odmah opet nestali poput fatamorgane čim ih duša želi dodirnuti ili iskoristiti, jer njihova prolazna/nestalna priroda treba prisiliti dušu da razumije kako treba stremiti za vrijednostima koje su uzvišenije od vremenih zemaljskih vlasništava. Posljedično tome, ni jedno svjetlosno biće se neće približiti duši sve dok ona i dalje žudi takve svojine, pošto svjetovne duše neće slušati svjetlosna bića kada ona dođu zamaskirana da bi donijeli Evanđelje. U ovoj situaciji one jedino mogu biti pomognute molitvom drugog ljudskog bića, jedino onda će se one okrenuti od materije i potražiti alternativu u duhovnom carstvu. Onda će ih bića koja su voljna pomoći susresti, podučiti ih i usmjeriti ih ka putu uzlaza. A što voljnije prihvate instrukcije svjetlosnih bića to će prije steći duhovnu viziju i tako su izbavljeni iz tame.... oni su ušli u sfere gdje mogu primiti i dati svjetlo. Putovali su putem koji može uzeti kratko ali također jako dugo vrijeme, zavisno o dušinom nastojanju za materijalnim vlasništvima koje ju drže priljubljenu uz Zemlju dok ne izgube svoju privlačnost, i onda su od strane svjetlosnih bića upoznati sa čistom istinom kako bi radili za kraljevstvo Božje u onostranom time što će dijeliti znanje sa potrebitim dušama koje i dalje žive u duhovnoj tami.

AMEN

Diferentes esferas no reino espiritual....

Imediatamente após a morte do corpo a alma deixa o corpo e flutua para o reino espiritual, que, dependendo do seu estado de maturidade, pode estar perto ou longe da Terra. Isso não deve ser entendido espacialmente, mas a distância resulta da diferença das esferas, todas pertencentes ao reino espiritual, porque elas se encontram separadas e fora do mundo terreno-material e a alma, ainda imatura, tem que percorrer um caminho muito longo no tempo, antes de alcançar as esferas de luz. Uma alma madura, pelo contrário, é transferida num instante para aquelas esferas após a sua morte física, porque não precisa de tempo nem espaço para superar a distância da Terra para as esferas de luz. Apenas a força que o estado de maturidade da alma lhe deu é suficiente para ela. As almas imperfeitas, por outro lado, não são capazes de se separar tão rapidamente da Terra, porque outrora são impotentes para se balançar para cima e depois os seus sentidos também estão atados às coisas terrenas. Eles não querem deixar a Terra e assim permanecer perto da Terra por muito tempo, principalmente nas redondezas que chamaram de suas durante sua vida. Consequentemente, eles não sentem imediatamente a mudança do reino terreno para o espiritual. Pois sua morada ainda lhes parece terrena e as almas muitas vezes não estão conscientes de que não têm mais a sua vida física. Mas isso os afasta de que não podem mais estabelecer contato com pessoas na Terra, de que não podem se fazer ouvir e são deixados despercebidos pelas pessoas. Esta circunstância leva-os lentamente a perceberem a sua situação, a perceberem que já não moram na Terra, mas para além dela, no reino espiritual. No entanto, enquanto a alma ainda estiver de espírito terreno, ela não é capaz de se remover deste ambiente; ela ainda está ligada à terra e este é um estado atormentador para ela, porque tudo o que ela deseja ou acredita possuir é inatingível para ela. E agora deve superar lentamente o desejo de bens terrenos; só quando consegue fazê-lo é que se distancia cada vez mais da Terra, as esferas tomam uma forma diferente, o olho não vê criações terrenas, mas apenas espirituais, dependendo do estado de maturidade da alma, ou seja, o olho espiritual da alma é capaz de ver coisas espirituais que o ser imperfeito é incapaz de ver, embora estejam presentes. Porém, se uma alma mais madura se afasta da Terra, imediatamente poderá distinguir o seu ambiente no reino espiritual, porque o olho espiritual tem essa capacidade como resultado da maturidade da sua alma. Tal alma reconhecerá também as almas que encontra no além, enquanto que, ao contrário, as almas imaturas são incapazes de o fazer, isto é, só reconhecem as almas daqueles que também vivem nas trevas e que, portanto, se encontram no mesmo estado imperfeito. No entanto, os seres luminosos são invisíveis para eles, e mesmo que se aproximem deles no véu da sua luz, não os reconhecem....

O olho espiritual só se abre num certo estado de maturidade, mas depois também há luz ao redor das almas, enquanto as trevas espirituais rodeiam as almas que não podem ver nada, porque a visão espiritual ainda está fechada para elas. As coisas terrenas, pelo contrário, estão visivelmente diante dos seus olhos, de acordo com o seu desejo; mas estas são apenas ilusões que não existem na realidade, mas que lhe aparecem através do desejo da alma, a fim de, contudo, desaparecerem como uma sombra assim que a alma quiser agarrá-las e usá-las, pois a alma deve reconhecer, a partir da sua transitoriedade, que deve esforçar-se por algo mais elevado do que os bens terrenos que se desvanecem. Assim, enquanto a alma ainda o desejar, também nenhum ser de luz se aproximará dele, pois as almas de espírito material não ouvirão as palavras dos seres de luz, se vierem em seu disfarce e quiserem trazer-lhes o Evangelho. Eles só podem ser ajudados nesta situação através da oração de um ser humano, só então eles se afastarão da matéria, e então eles procurarão um substituto no reino espiritual. Seres dispostos a ajudar a vir ao seu encontro quem os instrui e lhes mostra o caminho para a ascensão. E quanto mais cedo aceitarem as instruções dos seres de luz, mais cedo o olho espiritual se lhes abre, e agora são arrebatados da escuridão.... eles entraram em esferas onde lhes é permitido receber luz e dar luz. Eles percorreram o caminho, que pode demorar um curto mas também muito tempo, dependendo da persistência da alma em lutar pelos bens materiais que a mantêm ligada à terra até serem superados, para agora poderem ser introduzidos à verdade pura pelos seres da luz, para agora poderem trabalhar no além pelo Reino de Deus pela alma, distribuindo agora o conhecimento às almas necessitadas que ainda caminham na escuridão espiritual...._>Amém