• Back

DUŠE U NEVOLJI.... KAJANJE.... BLAGONAKLONA POMOĆ

Kada prođete kroz ovaj zemaljski život i uđete u duhovno carstvo, i kada vam bude vraćeno sjećanje na dug put prije vašeg utjelovljenja kao čovjek, onda će vam vrijeme koje ste proveli na Zemlji izgledati poput trenutka. Uvidjet ćete kolika je privilegija za vašu dušu bila ova zadnja faza vašeg razvoja. Sretan je onaj koji ju je dobro iskoristio, koji je poradi toga primio blagoslove pri ulasku u duhovno carstvo. Jer takva duša nema grižnju savjesti zbog toga što nije na najbolji način iskoristila svoj zemaljski život. Grižnja savjesti je u unostranom stoga puno veća pošto duša shvaća da ne može nadoknaditi ono što je propustila i zanemarila na Zemlji, kada duša shvati koliku joj je nezamislivu patnju donio neiskorišteni zemaljski život, i kako je lagan bio kratak ljudski život, kojeg nije vrednovala na pravi način.

Žaljenja za neiskorištenim zemaljskim životom su takva agonija za dušu da ona vrši pokoru i pogoršava svoje stanje agonije. Život na Zemlji sa njegovim mnogim mogućnostima je sada gotov i duša mora snositi posljedice. Oni koji su spriječeni tako da ne uđu u carstvo svjetla moraju nastaviti svoj razvoj u onostranom sa puno više poteškoća nego na Zemlji.

Vi ne znate kako je takvim dušama u mraku teško, i koliko milostive ljubavi im je potrebno da bi primili pomoć. Vi bi trebali imati sažaljenje prema njima, i pružiti im vašu ljubav, ili oni ne mogu biti iskupljeni zbog svoje slabosti. Samo im ljubav može dati snagu. Te duše se nadaju i mole da će im ljudi ukazati takvu ljubav.

Svjetlosni duhovi mogu pomoći takvim dušama kada su one zauzvrat voljne pomoći drugim dušama. Ali za taj zadatak njihova vlastita volja mora biti osnažena a to se može dogoditi jedino kroz ljubav ljudi na Zemlji. Izgubljene duše koje nisu ispravno iskoristile svoj zemaljski život, ili su živjele bez ikakvog duhovnog nastojanja su u velikoj potrebi, pošto su bez snage i imaju slabu volju.

Pomoći tim dušama u njihovoj velikoj potrebi je jedan od najvećih zadataka ljubavi kojeg vi kao ljudska bića možete izvršiti. Vi bi trebali neprestano moliti za te duše. Recite im kroz vaše misli da budu aktivni u ljubavi. Također i u onostranom bi im vi opet i iznova trebali propovijedati ljubav. Morate im govoriti kroz vaše misli i poslati im snagu kroz ljubav, koju oni osjećaju kao blagoslov, i na taj način olakša(va)ti njihovu patnju. Oni će vam zauvijek biti zahvalni kada ih podignete iz njihovih patnji vašom blagonaklonom pomoći.

Čim budu mogli sudjelovati u djelu iskupljenja i dati olakšanje drugim dušama donoseći im duhovno znanje, njihova vlastita velika nevolja će nestati. Ali oni to moraju zaraditi kroz njihovu volju da pomažu drugima. Njihovo žaljene nestaje u istoj mjeri kako se povećava njihova želja za pomaganjem.

Oni shvaćaju da su potrebni u duhovnom carstvu i njihov im entuzijazam omogućava da zaborave svoju vlastitu bijedu. Sada će njihovo nastojanje biti sakupiti duhovna blaga sa ciljem da bi ih podijelili sa drugima. Duša, pružajući ljubav, koju je zanemarila na Zemlji, stvara za seba obnavljajuću aktivnost. Ona onda može nastaviti sa svojim razvojem u duhovnom carstvu, zahvaljujući pomoći koja joj je bila dostavljena kroz ljubav ljudi na Zemlji, za što će biti zauvijek zahvalna.

AMEN

Pobres almas. Arrepentimiento

Cuando vosotros los hombres habéis dejado la Tierra atrás y habéis entrado en el Reino espiritual, tan pronto que os esté dado el recuerdo sobre el tiempo infinito antes de vuestra encarnación como hombre, entonces todo vuestro camino por la Tierra no os parecerá más que un solo instante... y reconoceréis también la gran Gracia que el último estado de vuestro desarrollo significaba para vuestra alma... y reconoceréis que benditos son todos aquellos que han aprovechado de esta Gracia, lo que les ha facilitado la entrada de la Luz... pues ellos no tienen que hacerse reproches de haber desaprovechado de la Gracia de su vida en la Tierra.

Sabed que el arrepentimiento en el Más Allá resulta doble de angustioso cuando el alma se da cuenta que no puede subsanar nada de lo que en la Tierra había errado o omitido... cuando el alma reconoce los inimaginables tormentos que implica el camino de la migración8 por la Tierra... y cuando se entera de lo fácil que, en cambio, resulta el corto período de vida como hombre, y aun así no lo ha valorado correspondientemente.

El arrepentimiento por una vida terrenal vivida equivocadamente es tan atormentador y agobiante para el alma que ya por eso está expiando - por lo que su estado fatal aún empeora; pero ahora la vida terrenal con sus facilidades para madurar ya se acabó y, conforme a su conducta en la Tierra, el alma tiene que cargar con las consecuencias.

Ahora tiene que continuar con su proceso de desarrollo en el Más Allá. Pero si la entrada en el Reino de Luz todavía le está negada, será bajo dificultades mucho mayores que en la Tierra.

Vosotros los hombres no tenéis idea de la miseria en que se encuentra un alma que todavía se halla en tinieblas, y del amor que necesita para ser socorrida. Todos vosotros debéis tener misericordia de tales almas, les debéis dar amor porque de lo contrario nunca encontrarán salvación; pues ellas solas están demasiado débiles, y como únicamente el amor les da fuerza, estas almas esperan que los hombres se lo den, y por eso se lo piden...

Porque lo espiritual lúcido sólo puede asistir a estas almas cuando estas están dispuestas a ayudar también a otras almas. Pero para que en ellas surja esta voluntad de ayudar hay que fortalecer su voluntad - y esto sólo puede efectuar la fuerza que les llega mediante el amor de los hombres en la Tierra.

Almas no redimidas -es decir, las que no han aprovechado bien de su vida en la Tierra o las que allí han vivido totalmente sin la menor aspiración espiritual- se encuentran en grandes apuros porque carecen completamente de fuerza, y su voluntad es totalmente debilitada. Socorrer a estas almas es la mayor obra de amor que el hombre puede realizar.

Que continuamente rece para estas almas... que les mande sus pensamientos en que las avisa que deben actuar en el amor, también en el Más Allá... que cada vez de nuevo les predique el amor... que en sus pensamientos hable con ellas y les transmita fuerza mediante su amor. Esto resulta agradable para las almas porque alivia sus sufrimientos.

A los hombres que mediante su ayuda amorosa liberan a estas almas de su estado angustioso, estas se lo agradecerán eternamente. En la medida en que puedan, también ellas participan en la obra de la Redención... mientras puedan ayudar a otras almas a disminuir sus penas haciéndoles llegar un saber espiritual - un saber que ellas mismas antes tienen que adquirir.

Por ser dispuestas a ayudar, sus mayores tormentos ya se han disuelto y su arrepentimiento sigue disipándose en la misma medida en que su voluntad para ayudar aumenta. Porque ahora reconoce que la necesitan en el Reino espiritual, con lo que su propio celo hace que se olvide de su propia pena... aspira a acumular bienes espirituales para luego poder repartirlos; pues se ha creado un nuevo campo de actividad y ahora procura a recuperar lo que en la Tierra había omitido: dar amor...

Ahora continúa en su camino de desarrollo en el Reino espiritual, gracias a los pensamientos de amor que los hombres en la Tierra les dedicaron - por lo que les estará agradecida eternamente.

Amén.