• Back

VRIJEME TRAJANJA JEDNOG PERIODA OTKUPLJENJA....

U kolikom vremenskom razdoblju se odvija jedan period otkupljenja, to ovisi o opiranju (nepokornosti) u formu vezanog duhovnog. Jedan period otkupljenja može biti kratkog trajanja, kada su duhovnome postavljeni posebno teški uvjeti, koje ono sada mora ispuniti u svakoj formi. Što su teži ovi uvjeti, to brže duhovno nadilazi dotičnu formu. Cijeli put zemaljskog života, uključujući i posljednje utjelovljenje kao čovjek, može biti prevaljen u vrlo kratkom vremenu, tako da biće može postići zrelost u posljednjem stadiju, i napustiti Zemlju kao svjetlosno biće.... Ali isto tako, ponovljeni zemaljski prolazak kroz materiju, može iznova biti bezuspješan, budući posljednji ispit zemaljskog života u slobodnoj volji neizbježno mora biti položen (savladan), kako bi se postigla konačna sloboda.... no, ova slobodna volja može također podbaciti kao i u prethodnom zemaljskom životu, i tako biće mora uvijek iznova prevaljivati ovaj put kroz Stvaranje, pa razvoj jednog takvog bića može trajati kroz vječnosti, budući svaki neuspjeh u slobodnoj volji, ima za posljedicu ponovljeno vezivanje. A kada je biće u više navrata podbacilo, uvjeti postaju sve teži, te trajanje jednog zemaljskog perioda uvijek ovisi o nepopustljivosti bića, i također o tome koliko je puta ono prošlo kroz razvoj naviše, od krute forme sve do čovjeka. To što biće često podbacuje, jedino je njegova volja, budući se ne služi milošću koja mu je preobilno na raspolaganju za svaki zemaljski put. Tako se biće neće nikada moći usprotiviti da ono ne može namaknuti snagu, nego to uvijek leži na njegovoj volji, da li i kako ono koristi snagu, milost, a prikladno dug je i odgovarajući period razvoja, koji duhovnome može donijeti oslobođenje, kada njegova volja tome teži. Dakle, proces otkupljenja će se uvijek iznova ponavljati. Uvijek iznova će početak jednog perioda biti rajsko stanje, a Kraj će uvijek biti odvajanje dobra od zla.... i obnovljeno prognanstvo potonjeg u nove tvorevine Zemlje, što treba poslužiti duhovnome za konačno sazrijevanje. A vremenski razmaci moraju uvijek postajati kraći, jer svako novo Stvaranje mora postaviti duhovnome sve tvrđe (teže) uvjete, što vodi do sve bržih preoblikovanja, a tako također i do bržeg utjelovljenja kao čovjek. Jer, kad duhovno ne želi odustati od svog nekadašnjeg otpora, Bog primjenjuje sve oštrija sredstva kako bi slomio taj otpor. A jedno takvo razdoblje otkupljenja uskoro dolazi do svog Kraja, kako bi opet započelo novo, s novim Stvaranjem, koje će postaviti takve otežane uvijete na u njemu vezano (prognano) duhovno, da ga potakne na što je brže moguće preoblikovanje, tako da se ono konačno oslobodi iz toga, te kao duhovno biće u slobodnom stanju može ući u vječnost.

AMEN

Duração de um período de redenção....

O período de tempo em que ocorre um período de redenção depende da resistência do ser espiritual vinculado na forma. Um período de redenção pode ser de curta duração, assim que sejam estabelecidas condições particularmente difíceis para o espiritual, que deve agora cumprir em todas as suas formas. Quanto mais difíceis são estas condições, mais rápido o espiritual supera a respectiva forma. Então todo o caminho da vida terrena, incluindo a última encarnação como ser humano, pode ser percorrido em muito pouco tempo para que o ser possa alcançar a maturidade na última etapa e deixar a terra como um ser de luz..... No entanto, um caminho terreno renovado também pode ser novamente mal sucedido, pois a última prova de vida terrena em livre arbítrio tem inevitavelmente que ser passada para alcançar a liberdade final...., mas esse livre arbítrio também pode falhar como na vida terrena anterior e assim o ser tem que cobrir esse caminho através da criação de novo e de novo, assim o desenvolvimento de tal ser pode levar eternidades, pois cada falha no livre arbítrio resulta em vinculação renovada. E assim que o ser falhou várias vezes, as condições se tornam cada vez mais difíceis, e a duração de um período terrestre depende sempre da natureza indomável do ser e também de quantas vezes ele já passou por um desenvolvimento ascendente a partir da forma sólida até o ser humano. O facto de o ser muitas vezes falhar é apenas a sua vontade, que não faz uso da graça que lhe é abundantemente disponível para todos os caminhos terrenos. Portanto, o ser nunca poderá contrapor que não pode reunir as forças, mas está sempre à sua vontade se e como usa a força, a graça e o respectivo período de desenvolvimento também é correspondentemente longo, o que pode trazer libertação ao ser espiritual quando a sua vontade se esforça por ela. Portanto, o processo de redenção se repetirá uma e outra vez. Uma e outra vez o início de um período será um estado paradisíaco, e o fim será sempre uma separação entre o bom e o mau.... e um renovado banimento desta última nas novas criações da terra, que é servir o espiritual para o último amadurecimento. E os períodos de tempo têm de se tornar cada vez mais curtos, porque cada nova criação tem de colocar condições mais duras no espiritual, que levam a deformações cada vez mais rápidas e, portanto, também a uma encarnação mais rápida como ser humano. Pois como o espiritual não quer desistir de sua resistência anterior, Deus aplica meios cada vez mais duros para quebrar essa resistência. E tal época de redenção logo chegará ao fim para recomeçar com uma nova criação que imporá tais condições agravantes ao ser espiritual banido dentro dela, a fim de levá-la à deformação mais rápida possível, para que finalmente seja liberada dela e possa entrar na eternidade como um ser espiritual em estado livre...._>Amém