• Back

MUDROST JE NEZAMISLIVA BEZ LJUBAVI.... NEPROPADLJIVO ZNANJE....

Da bi postao mudar, čovjek mora bezuvjetno stajati u Ljubavi, tome bezuvjetno mora prethoditi Ljubavno djelovanje, želi li čovjek primiti Božansku mudrost. Mudrost bez Ljubavi je nezamisliva, zbog čega će ljudi koji sebe smatraju mudrima, biti u zabludi ukoliko im nedostaje Ljubav. To je prvo što mora biti uvaženo, želi li bližnji donijeti ispravnu prosudbu o vrijednosti ili bezvrijednosti onoga što čovjek vjeruje da posjeduje u znanju. Mudrost se treba očekivati jedino tamo gdje je Tvorac, njen Darivatelj, Sam mudar.... gdje mudrost može biti posredovana, budući je Sam Darivatelj mudrost. Stoga su sve mudre misli zračenja Onoga Koji je u Sebi Ljubav, zbog čega ove misli također iznova moraju biti prihvaćene od jednog srca punog Ljubavi, jer drugačije one ne bi bile percipirane kao mudrosti. Jer, mudrost je nešto duhovno, što iznova može biti primljeno jedino od Duha u čovjeku, no Duh u čovjeku tek onda počinje djelovati, ako je on kroz Ljubavno djelovanje pokrenut na to. Bez Ljubavi je sve mrtvo, također i tobožnje znanje, koje se onda tiče samo zemaljskih stvari, i bez duhovne je vrijednosti, ili je obmanjujuće znanje koje ne može nikada biti nazvano mudrošću. Ljudi doduše mogu posjedovati svjetovno znanje, koje također odgovara Istini, koje se međutim ipak jedino tiče stvari koje su potpuno nevažne za dušu, odnosno za njen viši razvoj, no ovo znanje dokončava (gasne) u trenutku smrti, dakle propadljivo je i bez vrijednosti za vječnost. No jedino to će pred svijetom vrijediti kao mudrost, budući može biti potvrđeno dokazima, stoga je na neki način nepovrjedivo. Duhovno pak znanje stoga neće biti prepoznato, jer za to ne može biti pribavljen nikakav dokaz. No, mudar je jedino čovjek koji posjeduje duhovno znanje, jer ga sa sobom prenosi prijeko u vječnost. Nesebično Ljubavno djelovanje mu donosi mudrost, budući je oboje Božansko, a ono što proizlazi iz Boga, također ne može nikada nestati. Što prisnije (dublje, iskrenije) se čovjek povezuje s Bogom kroz djelovanje u Ljubavi, to mudriji on mora postati, budući mu sada pritječe Božanski dar, koji nije ponuđen ograničeno, nego može biti primljen neograničeno, i stoga čovjek sada postaje mudar, budući on stoji u Ljubavi.

AMEN

Sabedoria sem amor impensável.... Conhecimento Imperecável....

Para se tornar sábio o ser humano deve estar absolutamente enamorado, o trabalho amoroso deve necessariamente precedê-lo, se o ser humano quiser receber a sabedoria divina. A sabedoria sem amor é impensável, e é por isso que as pessoas que se acham sábias errarão se lhes faltar amor. Esta é a primeira coisa que deve ser levada em conta se o ser humano quiser fazer um julgamento correto sobre o valor ou o valor do que o ser humano acredita possuir em conhecimento. A sabedoria só pode ser esperada onde o criador, o doador dela, é sábio.... onde a sabedoria pode ser transmitida porque o próprio doador é sabedoria. Daí que todos os pensamentos sábios sejam emanações dAquele que é amor em si mesmo, razão pela qual esses pensamentos também devem ser novamente recebidos por um coração amoroso, pois de outra forma não seriam percebidos como sabedorias. Pois a sabedoria é algo espiritual que, por sua vez, só pode ser recebido pelo espírito no ser humano, mas o espírito no ser humano só começa a funcionar se for estimulado a fazê-lo através de uma atividade amorosa. Sem amor tudo está morto, também o suposto conhecimento, que então só toca coisas terrenas sem valor espiritual ou é conhecimento errôneo, que nunca pode ser tratado como sabedoria. As pessoas podem certamente chamar de seu próprio conhecimento mundano, que também corresponde à verdade, mas que só toca em coisas que são completamente inessenciais para a alma, ou seja, para o seu desenvolvimento superior, mas esse conhecimento se extingue no momento da morte, portanto é transitório e sem valor para a eternidade. Mas só isso será considerado conhecimento perante o mundo, porque pode ser provado com provas, portanto é, em certa medida, inviolável. O conhecimento espiritual, porém, não é reconhecido porque não é possível produzir provas para ele. No entanto, só a pessoa que chama de seu conhecimento espiritual é sábia, pois a leva consigo para a eternidade. A atividade desinteressada de amor lhe dá sabedoria porque ambos são divinos e o que vem de Deus nunca pode passar. Quanto mais intimamente o ser humano se une a Deus através da atividade amorosa, mais conhecedor ele deve se tornar, porque para ele fluem dons divinos que não são oferecidos de forma limitada, mas podem ser recebidos sem limitações, e assim o ser humano se torna sábio porque se apaixona...._>Amém