• Back

BORBA U ONOSTRANOM... PONOVLJENO UTJELOVLJENJE NA ZEMLJI?...

I zato je od velike važnosti kako će biti iskorišten zemaljski život, jer čim je ovaj zaključen, počinje sasvim drugačija borba oko uspona naviše, nego li je bila određena biću na Zemlji. Zemaljski život mu je stalno donosio snagu, koju je ono po volji moglo koristiti, dok je život bića u onostranom blagoslovljen snagom tek onda kada je biće u određenom stupnju zrelosti, no prethodno je sudbina duša jedno stanje potpuno lišeno snage (sasvim nemoćno stanje), dok one nisu postigle ovaj stupanj zrelosti. A posljednje je neizrecivo teško, i bilo bi također sasvim nemoguće, ako mu Božja milost ne bi onda također izašla u susret u obliku zračenja svjetla, koje mu nosi trenutke spoznaje (raspoznavanja), kako bi u biću probudila žudnju za svjetlom. Bog iznova jedino nastoji promijeniti volju bića, da bi mu potom također dao i mogućnost da volju sprovede. Jedino su uvjeti u onostranom mnogo teži za ispuniti. Biće bez snage je također tako slabe volje, da je potreban najveći napor i strpljenje od strane svjetlosnih bića, kako bi uvjerili (opredijelili) biće, da samo aktivira svoju volju. No, nikada se neće jedno biće u stanju tame željeti vratiti na Zemlju, kako bi popravilo svoj promašeni životni put na Zemlji, odnosno, iznova ga prevalilo u skladu sa svojim istinskim zemaljskim zadatkom. A, tek ova volja bi duši donijela ponovljeni boravak na Zemlji. No, volja nezrele duše odnosi se jedino na zemaljski materijalni život, a nikada na duhovni viši razvoj, jer ako se ovaj najprije jednom pokrenuo u njoj, onda ona također zna da jedino služenje u Ljubavi pomaže njen viši razvoj, a za to ona uistinu ima dovoljno prilika u onostranom. Jer, mora se obaviti ogromni rad, treba li dušama biti doneseno svjetlo u obliku znanja. To je aktivnost u onostranom, koju ljudi na Zemlji nisu u stanju pojmiti, a koja je međutim neizrecivo važna... Što je bilo propušteno na Zemlji, mora biti nadoknađeno u onostranom, i kao što je na Zemlji duhovna pomoć bližnjemu čin Ljubavi, tako je također i aktivnost bića u onostranom neprekidno Ljubavno djelovanje.... stalno razdjeljivanje onoga što nedostaje dušama.... razdjeljivanje svjetla i znanja dušama koje su u tami. Ova aktivnost zahtjeva slobodnu volju, baš kao na Zemlji. Biće mora biti spremno aktivirati se služeći, onda kroči naprijed u svome razvoju. Ako je jednom nadvladalo odsustvo volje, onda ono marljivo radi na sebi samome. Zasigurno će se takođe ru dubokom kajanju sjetiti neiskorištenog vremena na Zemlji, ali sada pred sobom vidi krug djelovanja, koje zahtjeva svu njegovu voljnost da pomogne.... Sada duša misli više na duše oko nje koje pate, nego na svoje vlastito stanje, i tek sada ona vrši svoj zadatak sa predanošću, a njeno vlastito stanje postaje sve osvjetljenije, jer ona sada prima svjetlo i snagu, kako bi to predala dalje. No, ako je ona jednom postala primatelj svjetla i snage, onda se više nikada neće željeti vratiti na Zemlju, osim ako treba biti izvršen neki zadatak na Zemlji, koji zahtjeva utjelovljenje jednog svjetlosnog bića na Zemlji... Treba uvijek uzeti u obzir, da u stanju tame duši također nedostaje spoznaja, budući je ona na Zemlji zanemarila svoj duhovni razvoj....No, ako ona to prepoznaje, onda ona također vidi i mogućnosti u onostranom, koje joj osiguravaju uspon. Ponovljeno utjelovljenje na Zemlji bi jedino onda bilo odobreno duši, ako bi ona to željela u potpunoj svjesnosti svog nezrelog stanja, i u svrhu sazrijevanja duše.... ako bi ju dakle, slobodna volja nagnala na ponovljeni zemaljski životni put, kako bi postigla više stanje zrelosti. Ali, to već pretpostavlja određeno znanje, a stoga i određeni stupanj zrelosti, odnosno sposobnost za Ljubav, što onda nagoni dušu da sudjeluje u otkupljujućem djelu u onostranom, jer ona prepoznaje da će također, za to biti potrebna sva snaga, te ona sada svoju Ljubav spremno stavlja u službu tom otkupljujućem djelu.

AMEN

Wrestling in the afterlife.... Encodificação na terra novamente?....

E por isso é de grande importância a forma como a vida terrena é usada, pois assim que se decide começar uma luta completamente diferente pela ascensão, como foi concedida ao ser na Terra. A vida terrena continuou a dar-lhe força que podia usar à vontade, enquanto que a vida do ser no além só é abençoada com força quando o ser atingiu um certo grau de maturidade, mas antes disso um estado completamente impotente é o destino das almas até que elas tenham atingido esse grau de maturidade. E esta última é inexprimivelmente difícil e seria também totalmente impossível se a graça de Deus não o encontrasse ainda sob a forma de raios de luz que lhe trazem momentos de reconhecimento, a fim de despertar o desejo de luz no ser. Mais uma vez, Deus só procura mudar a vontade do ser para depois também lhe dar a oportunidade de realizar a vontade. Apenas as condições no além são muito mais difíceis de preencher. Um ser impotente é também tão fraco que requer o maior esforço e paciência por parte dos seres de luz para determinar o ser a deixar a sua própria vontade tornar-se activa. Mas um ser em estado de escuridão nunca pedirá para voltar à Terra para compensar o seu modo de vida mal orientado na Terra, isto é, para colocá-lo de volta de acordo com a sua tarefa terrena real. Pois só assim a alma ganharia uma estadia renovada na Terra. Mas a vontade imatura da alma só se aplica à vida material terrena, mas nunca ao desenvolvimento espiritual superior, porque uma vez que se tornou ativa, então também sabe que só o serviço amoroso promove o seu desenvolvimento superior, e tem realmente oportunidade suficiente para isso no além. Pois há uma enorme quantidade de trabalho a ser feito para que as almas sejam supridas de luz sob a forma de conhecimento. É a actividade no além que as pessoas na Terra não conseguem compreender e que, no entanto, é de uma importância indescritível.... O que foi negligenciado na Terra tem que ser compensado no além, e assim como a ajuda espiritual aos semelhantes é um ato de amor na Terra, também a atividade dos seres no além é uma atividade contínua de amor.... uma distribuição constante do que as almas não têm.... uma distribuição de luz e conhecimento para as almas que habitam nas trevas. Esta actividade requer livre arbítrio, tal como na Terra. O ser deve estar disposto a estar ao serviço, então ele progredirá no seu desenvolvimento. Uma vez superada a sua falta de vontade, ela trabalhará diligentemente sobre si mesma. Certamente também se lembrará do tempo não utilizado na Terra em profundo remorso, mas agora vê diante de si uma esfera de atividade que requer toda a sua disposição para ajudar. A alma agora pensa mais nas almas que sofrem à sua volta do que no seu próprio estado, e só então cumpre a sua tarefa com devoção, e o seu próprio estado torna-se cada vez mais iluminado, porque agora recebe luz e força para a transmitir. Mas uma vez que se tenha tornado um receptor de luz e força, nunca mais desejará retornar à Terra, a menos que uma tarefa seja realizada na Terra, que necessite da encarnação de um ser de luz na Terra. Deve-se ter sempre em conta que no estado de escuridão a alma também carece de realização, uma vez que negligenciou o seu desenvolvimento espiritual na Terra.... Mas se reconhecer isto, também verá as possibilidades no além que garantirão a sua ascensão. Contudo, uma encarnação repetida na Terra só seria concedida à alma se ela a desejasse em plena consciência do seu estado imaturo e com o propósito de amadurecer a alma...., assim se o livre arbítrio a instasse a viver novamente na Terra para atingir um estado de maturidade mais elevado. Mas isso já pressupõe um certo conhecimento e, portanto, também um certo grau de maturidade, ou seja, a capacidade de amar, que depois impele a alma a participar na obra de redenção no além, porque reconhece que para isso também são necessárias todas as forças e agora coloca voluntariamente o seu amor ao serviço dessa obra de redenção...._>Amém