• Back

HRAM GOSPODARA....

Gospodarev hram je ljudska duša kad se ona oblikuje u Ljubav tako da se Sam Bog u njoj može nastaniti. I taj hram Bogu je ugodan jer tada čovjek istinski služi Bogu, pošto ga je njegova Ljubav-na aktivnost učinila slugom čovječanstva, a takvu jednu Ljubav Bog nagrađuje Svojom blizinom.... On dolazi u srce onog čovjeka koji ga je uredio kao hram Gospodara. Božje prisustvo je najdivniji poklon za tog čovjeka pa je stoga i (to) srce u kojem On može boraviti počašćeno. Božji hram je nastao tamo gdje Sam Bog čini da zazvuči Njegov glas koji može čuti čovjek u čijem srcu se Bog nastanio.

Čuti Božji glas čovjeka čini najsretnijim stvorenjem na Zemlji te on onda zna da je Bog predobar i svet, da je bezgranična Njegova Ljubav koja je naklonjena čovjeku.... Sam čovjek je postao hramom Gospodara i došlo je do sjedinjenja s Gospodarom.... To je jedno blaženo sjedinjenje, spoj onoga što je nekoć proizišlo iz Boga s njegovim Stvoriteljem, i takav jedan spoj čovjeku mora donijeti najvišu blaženost. A ta blaženost mora biti rezultat života u Ljubavi, jer gdje je Ljubav, tamo je Bog.... a tamo gdje je Bog, tamo je i nezamisliva blaženost.

Kad je čovjek svoje srce uredio kao hram za Gospodara, on je dijete Božje, koje ulazi u sva prava djeteta. Tako da i sa Ocem može razgovarati direktno, može Ga čuti iz najbliže blizine, može čuti Njegov glas, pitati Ga pitanja i žudjeti odgovor, i biti će sretno preko svake mjere što zna da je Gospodar neprestano u njemu. Jer čije srce je Spasitelj izabrao za Svoj hram, taj Njegovu Milost i Ljubav nikad neće izgubiti, jer njega je obuhvatila Božanska Ljubav i Ona ga vječno više ne pušta.

Njegov duh sjedinio se sa Očevim Duhom, tako da više nema propadanja. Ispit zemaljskog života čovjek je položio, definitivno se oslobodio iz vlasti protivnika Boga i iz slobodne volje se odlučio za Boga, Koji sad njegovu voljnost nagrađuje Svojom bezgraničnom Ljubavlju, Svojom prisutnošću, Svojim glasom, koji ovaj sada čuje gdje i kad god ga želi čuti. Pa je tako srce čovjeka postalo hramom, koji u sebi nosi ono najsvetije, Samoga Božanskog Gospodara, Koji je se nastanio u njemu, kao što je obećao....

AMEN

Templo do Senhor....

A alma humana é o templo do Senhor se ela se moldou em amor e agora pode tomar o próprio Deus como sua morada. E este templo é agradável a Deus, por agora o ser humano serve verdadeiramente a Deus porque a sua actividade de amor fez dele um servo da humanidade, e Deus recompensa tal amor com a Sua proximidade.... Ele entra no coração do ser humano que o adornou em um templo do Senhor. A presença de Deus é o presente mais delicioso para o ser humano e, portanto, também santifica o coração, que se deixa abrigar por Ele. Tornou-se um templo de Deus onde o próprio Deus deixa soar a Sua voz, que o ser humano pode ouvir em cujo coração Deus tomou morada. Ouvir a voz de Deus faz do ser humano a criatura mais feliz da Terra, e ele agora sabe que Deus é supremamente bom e santo, que o Seu amor é ilimitado, que está inclinado para o ser humano.... O próprio homem tornou-se o templo do Senhor, e a união com Deus teve lugar.... Esta é uma união feliz, uma amálgama do que uma vez surgiu de Deus com o seu Criador, e tal amálgama deve resultar em suprema bem-aventurança para o ser humano. E esta felicidade deve ser o resultado de uma vida de amor, pois onde o amor existe é Deus.... e onde Deus existe é uma felicidade não sonhada. Assim que o homem formou o seu coração num templo para o Senhor, ele é um filho de Deus que entra em todos os direitos filiais. E assim também pode falar ao Pai de boca em boca, pode ouvi-Lo de perto, pode ouvir a Sua voz, perguntar-Lhe e desejar uma resposta, e ficará extremamente feliz em conhecer o Senhor dentro de si em todos os momentos. Pois qualquer pessoa cujo coração o Salvador escolheu como seu templo nunca perderá a sua graça e o seu amor, pois o amor divino o tomou e nunca mais o deixará ir. O seu espírito uniu-se ao Pai-Espírito e, portanto, não há mais recaída. O ser humano passou no teste da vida terrena, ele finalmente se libertou do poder do adversário de Deus e de sua própria vontade decidiu a favor de Deus, que agora recompensa sua vontade com seu amor sem limites, com sua presença, com sua voz, que agora soa para ele onde e quando ele quiser ouvi-la. E assim o coração humano tornou-se um templo que contém a mais santa das coisas, o próprio Senhor divino, que nele fixou residência, como prometeu_>Amém