• Back

VJEROVANJE U NASTAVAK ŽIVOTA.... POSLJEDICE ZEMALJSKOG ŽIVOTA U ONOSTRANOM....

Zabrinutost za spasenje duše se ne uzima ozbiljno a ipak to bi trebala biti najvažnija stvar, jer ovo je ljudskom biću jedina svrha u životu. Unatoč tome, ljudsko biće ne može biti prisiljeno to činiti, njemu jedino uvijek može iznova biti prikazano da će morati prihvatiti posljedice njegove aktivnosti na Zemlji nakon njegovog zemaljskog života, da će on, ako zanemari njegovu dušu, morati otrpjeti daleko više siromašno i agonije puno postojanje nego što to najosiromašeniji i najtegobnije bolan zemaljski život može biti. Ljudsko biće jedino živi za sadašnjost, i on vjeruje da će ova sadašnjost dokončati sa njegovom fizičkom smrću. I prema tome se on neće potruditi priskrbiti išta za budućnost. A ipak on je jedino na Zemlji radi ove budućnosti....

Vjerovanje u nastavak života nakon smrti mu ne može biti nametnuto, posljedično tome ne može mu se ponuditi nikakav očigledan dokaz iz onostranog tako da se ne bi ograničila njegova sloboda volje (Luka 16:19-31, naglasak na 27-31!). Ali ako bi ljudsko biće samo imalo dobru volju (upo)znati Istinu, duhovni svijet bi mu sebe učinio perceptibilnim, onda bi on obratio pažnju i na najmanji znak, i vjerovanje u onostrano bi u njemu oživjelo. Ali ljudsko biće općenito nije ni najmanje zainteresirano za išta u svezi ‘poslije’. On živi na Zemlji i zadovoljan je sa ovom izvjesnošću, uvijek pod uvjetom da on neće znati ili osjećati ništa više nakon njegove fizičke smrti. I on ne uzima u obzir da je jedino izvanjska forma postala beživotna, budući je duh.... istinski život.... izašao iz nje. On podbacuje uzeti u obzir da je nesposoban umrijeti, da je besmrtan, da jedino ostavlja njegov izvanjski pokrov iza sebe na Zemlji kako bi ušao u njegov istinski dom. I on podbacuje uzeti u obzir da na Zemlji oblikuje duhovno kraljevstvo za sebe, ili.... da će se ono podudarati sa njegovim zemaljskim životom.... da ono (znači kraljevstvo koje priprema za sebe u onostranom) može biti mračno, neprijateljsko i depresivno ili blistavo sjajno i radosno okruženje za dušu ljudskog bića. On ne uzima u obzir da će se prisjetiti njegovog neiskorištenog zemaljskog života sa nepodnošljivim žaljenjem.... budući on neće nikada biti sposoban reći da mu znanje o njemu nije bilo komunicirano.

Svaka osoba će primiti poduke u svezi ovoga, ipak neće svatko prihvatiti ove poduke budući je on nevoljan, a njegova volja ne može biti prisiljena. Onda će oni jedino biti naklonjeni njihovom tijelu, oni će jedino obraćati pažnju na njegovo blagostanje, dok će duša ostati zanemarena. Nevolja čovječanstva je golema, i posljedično tome fizička nedaća mora također biti opsežna, tako da će se ljudsko biće zagledati unutar sebe i postati svjestan nevažnosti svih zemaljskih stvari i također njegovog tijela, tako da će on onda naposlijetku odaslati njegova pitanja u beskonačnost i kao rezultat biti vođen u drugačije razmišljanje.

AMEN

Crença na sobrevivência.... Consequências da vida na Terra na vida após a morte....

A preocupação pela salvação da alma não é levada a sério e, no entanto, deve ser dada prioridade, pois este é o único propósito do ser humano na vida. E mesmo assim, o ser humano não pode ser obrigado a isso, só pode ser conscientizado repetidamente que terá que aceitar as conseqüências da sua atividade na Terra depois da sua vida terrena, que se não considerar a alma na Terra terá que viver através de uma existência muitas vezes mais escassa e dolorosa do que a vida terrena mais pobre e mais dolorosa pode ser. O ser humano só vive no presente, e ele acredita que esse presente termina com a morte do corpo. E por isso ele também não se preocupa com o futuro. E no entanto ele só está na Terra por causa desta futura.... A crença na continuação da vida após a morte não pode ser-lhe transmitida à força e, portanto, nenhuma evidência óbvia do além pode ser-lhe oferecida, nem para não restringir a sua liberdade de fé. Mas se o ser humano tivesse a boa vontade de estar na verdade, o mundo espiritual se daria a conhecer a ele, pois então ele prestaria atenção aos menores sinais e a crença no além se tornaria viva nele. Mas, na maioria das vezes, o homem não dá importância a saber nada sobre o "além". Ele vive na Terra e se contenta com essa certeza, sempre assumindo que nada mais sabe e sente após a morte corporal. E ele não considera que apenas a forma exterior se tornou sem vida, porque o espírito.... a verdadeira vida.... escapou dela. escapou dela. Ele não considera que não pode morrer, que é imperecível, que só deixa a sua forma exterior para trás na Terra, para entrar na verdadeira casa. E ele não considera que ele mesmo molda o reino espiritual na Terra.... que corresponde à sua vida terrena.... que pode ser um ambiente sem luz, pouco amistoso e deprimente ou radiante, encantador para a alma do ser humano. Ele não considera que ele se lembra de sua vida terrestre não utilizada em remorso agonizante...., já que ele nunca pode dizer que o conhecimento disso não foi trazido até ele. Cada pessoa receberá instruções sobre isso, mas nem todas as pessoas aceitam essas instruções porque não estão dispostas, mas a vontade não pode ser forçada. Então eles só consideram seu corpo, sua atenção só é direcionada ao seu bem-estar, enquanto a alma permanece despercebida. As dificuldades da humanidade são grandes e, portanto, as dificuldades físicas também devem ser tão grandes que o ser humano entra em si mesmo e percebe a fragilidade de todas as coisas terrenas e também a fragilidade do corpo, de modo que ele será então confrontado com o infinito de uma forma questionadora e poderá então ser guiado para uma forma diferente de pensar....._>Amém