• Back

NOVO-ROĐENJE DUHA....

Od trenutka duhovnog novo-rođenja čovjek je pod neprestanom skrbi onostranih bića koja se brinu za njega služeći Gospodaru. Kad je čovjek svjesno ušao u kontakt sa duhovnim svijetom i kad je onda njegovo nastojanje usmjereno na to da vodi Bogu-mio život, on na izvjestan način završava sa zemaljskim životom, pošto više stremi napretku duše nego svjetskom uspjehu. On je dakle postao novi čovjek, ima nove ciljeve pred očima, u cijeli njegov život ušla je promjena, on obraća više pažnje na svoj duševni život, trudi se oblikovati se po Božjoj volji.

I to je dakle duhovno novo-rođenje, gdje se budi duh u čovjeku, gdje se on može slobodno razvijati, kako bi stupio u vezu sa duhovnim izvan sebe. Tad onostrana bića mogu s lakoćom utjecati na čovjeka da čini ono što je dobro, tj. ispravno pred Bogom. Jedino što ne smije pružati otvoreni otpor protiv tih sila koje mu žele dobro. Ako ga nagoni na dobro djelo, on iz sitničavog zemaljskog kolebanja tom nagonjenju ne smije suprotstavljati svoju volju i onda protiv svog unutarnjeg uvjerenja činiti, misliti ili govoriti nešto drugo.

On se tad mora, ako se jednom podložio Božanskoj volji, s vjerom i prepustiti vječnom Božanstvu. Tad je i oslobođen sve odgovornosti za svoj zemaljski život. Jer sva duhovna bića koja Bogu žele služiti, određuju tada čovjeka za njegov zemaljski život. Dakako da se čovjek još mora boriti da bi se njegovo stanje zrelosti povećalo, no nikada se ne mora strašiti da će njegov duh opet pasti u tamu i da bi čovjeka mogao potisnuti na jedan davno nadvladani stupanj. To sprječavaju onostrana svjetlosna bića, dok god čovjek moli za silu i snagu vjere.

Jer ta molitva uvijek nanovo izražava volju usmjerenu Bogu, i čovjek ne može činiti krivo, dok god se okreće Samom Bogu. Čovjek nije savršen, i stoga će pred svijetom, tj. pred svjetskim ljudima biti optuživan još za pokoju slabost, a i on često sam sa sobom neće biti zadovoljan. No on nikada ne može propasti u ponor, dakle novo-rođenje duha opstati će, usprkos vanjskim nedostacima i greškama. Jedino što molitva mora biti još dublja i češća, kako bi se umnožila snaga za dobrim i onda ta sila čovjeku može pritjecati kroz aktivna svjetlosna bića, koja se brinu za ljude i pomažu im, ako su ovi u duševnoj nevolji....

AMEN

Renascimento do Espírito....

A partir da hora do renascimento espiritual o ser humano está em constante cuidado com os seres do outro lado que, servindo a Deus, o Senhor, cuidam dele. Se o ser humano tomou conscientemente contato com o mundo espiritual e agora se esforça para levar uma vida agradável a Deus, ele, por assim dizer, terminará sua vida terrena, porque ele se esforça mais pelo progresso da alma do que pelo sucesso mundano. Assim ele se tornou uma nova pessoa, ele tem novos objetivos em mente, uma mudança ocorreu em toda a sua vida, ele presta mais atenção à sua vida de alma, ele procura se moldar de acordo com a vontade divina. E assim é o renascimento espiritual onde o espírito desperta no ser humano, onde ele pode se desenvolver livremente para entrar em contato com o espiritual para além de si mesmo. Agora é fácil para os seres do além influenciar o ser humano a fazer o que é bom, ou seja, pouco antes de Deus. Mas ele não deve resistir abertamente àquelas forças que lhe são favoráveis. Se ele é incitado a fazer uma boa ação, não deve, por pequenas preocupações terrenas, opor-se a esse impulso com sua vontade e depois fazer, pensar ou falar algo mais contra sua convicção interior. Uma vez submetido à vontade divina, ele deve agora também confiar-se fielmente à Divindade eterna. Então ele também é liberado de toda responsabilidade pela sua vida terrena. Para todos os seres espirituais que querem servir a Deus, agora determinam o modo de vida do ser humano. O ser humano certamente ainda terá que lutar para aumentar seu estado de maturidade, mas ele nunca precisará temer que seu espírito possa cair de novo nas trevas e empurrar o ser humano de volta a um nível que ele já superou há muito tempo. Isto é impedido pelos seres de luz no além, desde que o ser humano reze pela força e poder da fé. Pois esta oração manifesta, uma e outra vez, a vontade dirigida a Deus, e o ser humano não pode fazer mal enquanto se voltar para o próprio Deus. O ser humano não é perfeito e, portanto, ainda será acusado de muitas fraquezas perante o mundo, ou seja, perante as pessoas mundanas, e ele próprio muitas vezes também não ficará satisfeito consigo mesmo. Mas ele nunca pode cair no abismo, assim o renascimento do espírito permanece, apesar dos defeitos e falhas externas. Só a oração tem de ser usada mais intimamente e com mais frequência para que a força do bem aumente e esta força possa então ser enviada às pessoas através de seres de luz eficazes que cuidam das pessoas e as ajudam quando elas estão em perigo de vida....

Amém