• Back

DAR GOVORENJA I NJEGOVO ISPRAVNO KORIŠTENJE....

Dar govorenja je Bog često uskratio čovjeku, kako bi ga učinio malenim i skromnim, jer će iznimno dobro razvijen dar govorenja čovjeka ponajčešće učiniti oholim (bahatim). To je također djelo protivnika, da on rječitog čovjeka često čini poslušnim svojoj volji, i on ga onda koristi kao zastupnika svega onoga što je usmjereno protiv Boga. Jer, dobar govornik će pronaći znatno više sljedbenika nego čovjek kojemu nedostaju riječi da objavi svoje mišljenje. Šutljiv čovjek će, naprotiv, većinom biti dublji u razmišljanju, i stoga će i Čista Istina od ovoga biti lakše prepoznata, dok rječit čovjek više površno govori o svemu što ga pokreće, te budući da on sam sebe rado sluša govoriti, svoju rječitost koristi za to da opširno govori o sporednim stvarima, stoga se njegovom govoru ne treba pripisivati nikakva posebna vrijednost. Kod takvih se ljudi često susreće samoljublje, i stoga oni također nikada neće prihvatiti mišljenje drugog čovjeka, nego će biti zadovoljni jedino ako je njihovo mišljenje (pogled) priznato. I zato oni neprestano govore, za vlastito zadovoljstvo, a da bližnjima kroz to ne prenose nešto vrijedno. Ako bi oni htjeli koristiti njihov dar govorenja govoreći za Gospodara, šireći Kristovo Učenje, i pomažući zalutalim dušama doći na pravi put, onda bi oni ispravno koristili Božji dar, i to bi donijelo jedino blagoslov za čovječanstvo i za samog govornika. No, baš o tome takvi ljudi žele malo čuti, i oni su radije spremni govoriti protiv onoga što je Božja volja; jer gdje se prepriječi samoljublje, tamo nedostaje spoznaja Istine, i oni su stoga slabe vjere, zbog čega oni ni ne mogu uvjereno zastupati ono što oni sami se razumiju, stoga ni ne vjeruju. Otuda Bog mora probuditi ljude i pokloniti im Dar govorenja, da oni istupaju (zalažu se) za Njega i Njegovo Ime, i ispovijedaju Božje djelovanje u svijetu. A ovi će govoriti prema Njegovoj volji, oni će se boriti mačem svojih usta, i njihov Dar govorenja će ljude uvjeriti, jer više ne govori oholost iz onoga koji govore Objavu Božje volje, nego je mudrost ovih bila primljena u najdubljoj poniznosti srca. I stoga vrijednost izgovorene Riječi treba prepoznati po tome da li iz govornika govori poniznost ili oholost, i sukladan tome će biti i učinak na bližnje. Slijepi i neuki će prihvatiti govor oholog, no, oni koji vide, kojima već svijetli svjetlo Duha, prepoznat će Božansku Istinu, kada im je ona ponuđena od govornika voljnog služiti Bogu. Želi li čovjek prenijeti Božju Riječ bližnjima, onda će on moći govoriti kao anđeoskim jezikom, njemu kao da će riječi biti položene u usta, i on će biti sposoban poput najvećih govornika izgovarati riječi, i s punom snagom uvjerenja zastupati to što on govori ljudima. I stoga Dar govorenja može služiti za to da izrazi došaptavanja protivnika, no on također može biti Dar milosti, da predstavlja (zastupa) Božansku mudrost. Ali znak raspoznavanja oba govornika će biti Ljubav za bližnje ili samoljublje.

AMEN

Redenaarstalent en het juiste gebruik

God heeft de mens de gave om te spreken vaak onthouden om hem klein en bescheiden te laten blijven, want een buitengewoon goed ontwikkeld redenaarstalent zou de mensen meestal ook arrogant laten worden. Het is ook een werkzaam zijn van de tegenstander, dat hij de welbespraakte mens vaak meegaand maakt met zijn wil en hij hem dan gebruikt als voorvechter van alles, wat tegen God gericht is. Want een goede spreker zal aanzienlijk meer aanhangers vinden dan een mens, die het aan woorden ontbreekt om zijn mening bekend te maken.

De mens daarentegen, die arm aan woorden is, zal meestal diepere gedachten hebben en zodoende zal ook de zuivere waarheid gemakkelijker door deze mens herkend worden, terwijl de welbespraakte mens oppervlakkiger spreekt over alles wat hem beweegt en, omdat hij zichzelf graag hoort spreken, zijn welbespraaktheid ervoor gebruikt om uitvoerig over onbelangrijke zaken te spreken, dus aan zijn spreken kan geen bijzondere waarde toegeschreven worden. Bij zulke mensen is vaak een zekere eigenliefde aan te treffen en daarom zullen ze ook nooit de mening van andere mensen goedvinden, maar enkel tevredengesteld zijn, wanneer met hun mening ingestemd wordt.

Als ze hun redenaarstalent zouden willen gebruiken door voor de Heer te spreken om de leer van Christus te verspreiden en dwalende zielen op de juiste weg te helpen, dan zouden ze het geschenk van God goed gebruiken en het zou enkel zegen brengen voor de mensheid en voor de spreker zelf. Maar juist daar willen zulke mensen weinig over horen en ze zijn eerder bereid om te pleiten tegen dat, wat Gods wil is. Want waar de eigenliefde de plaats ingenomen heeft, daar ontbreekt het inzicht in de waarheid. En ze zijn daarom weinig gelovig, omdat ze ook niet met overtuiging kunnen opkomen voor dat, wat ze zelf niet begrijpen, dus ook niet geloven.

En daarom moet God mensen opwekken en hun de gave van het spreken schenken, zodat ze voor Hem en Zijn naam opkomen en in de wereld van Gods werkzaam zijn getuigenis afleggen. En deze mensen zullen volgens Zijn wil spreken. Ze zullen met het zwaard van hun mond strijden en hun redenaarstalent zal de mensen overtuigen, omdat er niet met verwaandheid gesproken wordt door degenen, die de goddelijke wil bekendmaken, maar wier wijsheid in de diepste deemoed van het hart ontvangen wordt.

En zodoende is hier de waarde van het gesproken woord aan te herkennen, of de redenaar vanuit deemoed of verwaandheid spreekt en zo zal ook het effect op de medemensen zijn. De blinden en onwetenden zullen de praatjes van degenen, die verwaand zijn, accepteren, maar degenen die zien, voor wie het licht van de geest al straalt, zullen de goddelijke waarheid herkennen, als deze hun aangeboden wordt door sprekers, die God willen dienen.

Als de mens het woord van God aan de medemensen door wil geven, dan zal hij als met engelentongen kunnen spreken. De woorden worden hem als het ware in de mond gelegd en hij zal in staat zijn om net als de grootste sprekers de woorden te gebruiken en met volle overtuiging dat verdedigen, wat hij tot de mensen spreekt.

En zodoende kan de gave van het spreken ervoor dienen om de influisteringen van de tegenstander weer te geven, maar ze kan ook een goddelijk genadegeschenk zijn om goddelijke wijsheden te verdedigen. En het kenmerk van beide sprekers zal de liefde voor de naaste of de eigenliefde zijn.

Amen