• Back

BOGATSTVO I SIROMAŠTVO U ONOSTRANOM...

Samo ono je nepropadljivo, što nosi pečat Ljubavi. Jer, samo što je rođeno u Ljubavi nadživjet će vrijeme i vječnost. I stoga je beskorisno željeti izgraditi nešto što nije u skladu sa zapovijedi Ljubavi, budući će to neizbježno naći svoj kraj, i snaga koju Bog prenosi svakom čovjeku, bit će zloupotrijebljena, ako je ona korištena samo za postupke koji su lišeni svake Ljubavi. Što god izraste iz zemaljskog uspjeha, nema nikakvu trajnu vrijednost, ide putem svega zemaljskog, prolazi... A samo je djelo stvoreno u Ljubavi neuništivo, jer čak i ako je pojavnost jednog takvog rada naizgled prolazna, sve učinjeno u Ljubavi ima vječnu vrijednost... Dobra djela, koja vas slijede u vječnost, ona su koja će jedina biti vrjednovana, kada sve zemaljsko otpadne s čovjeka. A jedino onda duša može govoriti o bogatstvu i siromaštvu, budući je Ljubav i svjetlo jedno, i tko je djelovao u Ljubavi na Zemlji, okružen je zračećim svjetlom; on prepoznaje, on stoji u znanju. Njemu je odjednom jasan veliki značaj zemaljskog života, i posljedice Ljubavnog ili ne-Ljubavnog načina života, i on prepoznaje da je jedino Ljubav otkupljujuća u zemaljskom postojanju. Ono što je čovjek sebi stvorio u zemaljskom bogatstvu, povećanje je onoga što na Zemlji treba biti prevladano. On je prije njegovog stadija kao čovjek, već prevladao svu materiju, odnosno oslobodio se svake forme, dakako, u stanju prisile... A na Zemlji on treba isto napraviti u slobodnom stanju. Ali, naklonost zemaljskom je žudnja za onim što je on već prije nadvladao, i tako, korak unazad. Želja za posjedovanjem je međutim istovremeno nedostatak Ljubavi, jer čovjek koji ljubi želi dati onome koga on ljubi. Onaj čovjek međutim, ljubi jedino svoje ja, i što služi na korist njegovom ja. Stoga je to pogrešna ljubav, koja nikada nema otkupljujući učinak, koja čovjeka kao lancima vezuje za materiju. I tako se sva njegova biga odnosi na tijelo, a ne na dušu, a zemaljsko bogatstvo na koje se odnosila sva ljubav na Zemlji, mora se u onostranom okrenuti u najveće siromaštvo. No, s druge strane, zemaljsko bogatstvo ne treba biti prepreka da se bude Ljubavno aktivan, ako ga on dobrovoljno daje, kako bi spriječio nevolju i brigu bližnjega... ako se srce za to žudno ne vezuje nego, ono što mu je dao Bog, okreće bližnjemu u Ljubavi. Svako djelo i misao mora biti rođeno u Ljubavi, i onda za sobom povlači najbogatiji blagoslov na Zemlji, te u onostranom život u svjetlu i blaženoj sreći.

AMEN

Riqueza e pobreza na vida após a morte....

Só aquilo que tem o selo do amor é imperecível. Pois só o que nasce no amor sobreviverá ao tempo e à eternidade. E, portanto, é inútil querer construir algo que não corresponde ao mandamento do amor, pois isso inevitavelmente chegará ao fim, e a força que Deus dá a cada pessoa será mal utilizada se for usada apenas para ações que carecem de todo amor. Seja qual for o sucesso terreno que surja dele, não tem valor duradouro, ele segue o caminho de todas as coisas terrenas, ele passa.... E apenas uma obra criada no amor é indestrutível, pois mesmo que a aparência exterior de tal atividade seja aparentemente transitória, tudo feito no amor tem valor eterno.... São as boas acções que vos seguem para a eternidade, que só serão valorizadas quando todas as coisas terrenas tiverem caído para longe do ser humano. E só agora a alma pode falar de riqueza ou pobreza, pois amor e luz são um só, e qualquer um que tenha trabalhado no amor na terra está cercado por uma luz radiante; ele reconhece, ele está no conhecimento. De repente o grande significado da vida terrena é claro para ele e as conseqüências de um modo de vida amoroso ou sem amor, e ele reconhece que só o amor é o único fator redentor da existência terrena. O que o ser humano cria para si mesmo na riqueza terrena é um aumento do que deve ser superado na terra. Antes do seu estágio como ser humano, ele já superou toda a matéria, ou seja, libertou-se de todas as formas, embora em estado de compulsão.... E na Terra ele deve fazer o mesmo num estado livre. Mas a inclinação para o terreno é o desejo daquilo que ele já superou antes, e, portanto, um retrocesso. Mas o desejo de posses é ao mesmo tempo uma falta de amor, porque uma pessoa amorosa quer dar à pessoa que ama. Mas essa pessoa só ama o seu ego e o que é vantajoso para o seu ego. Portanto, é um amor errado que nunca tem um efeito redentor, que liga o ser humano à matéria como se estivesse acorrentado. E assim todo cuidado só se aplica ao seu corpo, mas não à sua alma, e a riqueza terrena, que foi objeto de todo amor na Terra, deve se transformar em extrema pobreza no além. Por outro lado, porém, a riqueza terrena não precisa ser um obstáculo à atividade amorosa, desde que seja dada de boa vontade para banir as dificuldades e preocupações dos outros seres humanos.... se o coração não se agarra a ele em desejo, mas vira o que Deus lhe deu para o semelhante em amor. Todas as ações e pensamentos devem nascer no amor, então eles resultarão nas bênçãos mais ricas da terra e uma vida de luz e felicidade no além.....

Amém