• Back

SPAJANJE DUŠE S DUHO(VNI)M....

Čovjek si samo treba predočiti to da njegova duša čezne za oslobođenjem, i on će svom voljom prionuti da ju oslobodi iz zarobljeništva. Duša čovjeka je isto tako duhovno koje treba naći put do Boga.... ona je supstanca koja se u slobodi osjeća dobro i formu koja ju ovija doživljava kao užasnu prisilu. Ona je bez ikakve veze sa duhovnim koje je proizašlo iz Boga, sve dok još nije pronašla pravi put, no sama je neslobodno, napaćeno biće, koje jedino u sjedinjenju s duhom dospijeva do jedne izvjesne slobode.

Dokle god duša odgovara zahtijevima tijela, u stanju je neslobode; tek prihvaćanje zahtjeva duha čini ju slobodnijom, i kad ona onda stremi potpunom sjedinjenju s njim, ona se oslobađa iz prisile svezanosti. Da bi se taj proces doveo do kraja, volja za definitivnim sjedinjenjem s duhovnim mora biti izuzetno snažna, duša, dakle svo razmišljanje, osjećanje i htijenje čovjeka, mora biti usmjereno samo na to da živi u skladu s tim ciljem, ona znači zemaljski život ne smije više živjeti neplanski, nego se mora povezati s onim silama koje joj pomažu pri tom poslu koji joj tada treba biti jedini zadatak, jer duša je oslabljena u svojoj volji. Ona taj posao na sebi samoj može svladati samo uz podršku. Ona se u tu svrhu prvo mora poslužiti snagom koju joj Bog neograničeno daje na raspolaganje, samo što za prijem nje volja duše mora biti aktivirana.

A tu aktivnost volje mora poduzeti ona sama; ona mora žudjeti ići prema gore, žudjeti stanje slobode, nesvezanosti, ona žudnjom za tim mora očitovati svoju volju da opet postane ono što je bila i što je njeno stvarno određenje [[(namjena, sudbina)]], tada joj je i put slobodan, jer ona je u svojoj namjeri podupirana, ona je snabdjevana snagom i onda nesputano može krenuti putem ka gore, može se oblikovati onako da je sjedinjenje s duhom iz Boga posljedica njenog stremljenja.... može odustati od svog neslobodnog stanja i zadnju zemljsku formu napustiti kao potpuno slobodno biće....

AMEN

Verbinding van de ziel met het geestelijke

De mens hoeft zich alleen maar voor te stellen, dat zijn ziel vurig naar bevrijding verlangt en hij zal zijn hele wil inzetten om haar uit de gevangenschap te helpen. De ziel van de mens is eveneens iets geestelijks, dat de weg naar God vinden moet. Ze is substantie, die zich goed voelt in een ongebonden toestand en die de haar omhullende vorm als een vreselijke dwang ervaart.

Ze is zonder enige binding met het uit God voortgekomen geestelijke, zolang ze de juiste weg nog niet gevonden heeft. Zolang is ze slechts een onvrij, gekweld wezen, dat alleen door de vereniging met de geest pas tot een zekere vrijheid komt. Zolang de ziel aan het verlangen van het lichaam beantwoordt, is haar toestand onvrij. Pas het ingaan op het verlangen van de geest maakt haar vrijer. En als ze nu de volledige vereniging met hem nastreeft, maakt ze zich los uit de dwang van het gebonden zijn.

Om dit proces nu tot een einde te brengen, moet de wil tot de definitieve vereniging met het geestelijke buitengewoon sterk zijn. De ziel, dus al het denken, voelen en willen in de mens, moet erop gericht zijn om overeenkomstig dit doel te leven. Ze mag dus het aardse leven niet meer zonder plan leven, maar ze moet zich met deze krachten, die haar behulpzaam zijn bij het werk, dat nu alleen haar enige opdracht zal zijn, in verbinding stellen, want de ziel is verzwakt in haar wil. Ze kan dit werk aan zichzelf enkel met hulp meester worden. Ze moet daartoe eerst een beroep doen op de kracht, die God haar echter mateloos ter beschikking stelt. Alleen moet de wil van de ziel voor het in ontvangst nemen hiervan werkzaam worden.

En deze werkzaamheid van de wil moet ze zelf tot stand brengen. Ze moet verlangen hebben naar boven, verlangen naar een vrije, ongebonden toestand. Ze moet door het verlangen daarnaar haar wil tonen weer dat te willen worden, wat ze was en wat haar eigenlijke bestemming is. Dan is voor haar ook de weg vrij, want ze wordt in haar voornemen gesteund. Ze wordt met kracht bedacht en kan nu ongehinderd de weg naar de hoogte nemen. Ze kan zich zo vormen, dat een vereniging met de geest uit God het gevolg van haar streven is. Ze kan haar onvrije toestand opgeven en de laatste aardse vorm als een volledig vrij wezen verlaten.

Amen