• Back

ATEISTI....

U golemi ponor propada duša čovjeka čija udaljenost od Boga je toliko očigledna. On je na sebe uzeo zemaljsko postojanje kako bi okončao beskrajno dug prolaz kroz formu, a nazaduje, jer nedostaje mu jedna stvar, a to je Boga naći i željeti Ga spoznati. I njegova volja neprestano će nijekati sve što bi Boga dalo prepoznati i potvrditi. Tako je njegov život na Zemlji samo prijelaz u novi oblik izopćenog stanja, u beživotnost u onostranome, koja isto tako od strane sila koje žele Bogu služiti biva korištena kako bi mu transformirala razmišljanje, kako bi neizrecivo mučan prolazak kroz svu materiju .... ponovni odgojni put .... spriječile, i dušu privele njezinoj pravoj sudbini.

No, to nastojanje daleko je teže u onostranome, pošto svjetla lišeno stanje sa sobom povlači otvrdnuće vlastite volje i svaki pokušaj zbog te volje može propasti. Jedino molitva čovjeka na Zemlji može ga spasiti od krajnje propasti, jer mu ona osjetno dolazi do svijesti i može mu biti prvi i jedini povod za preobraćenje. Na Zemlji mu je u duši u neku ruku nastanjena jedna sila koja ga prisiljava protiviti se svemu Božanskome, a koja svoje izvorište ima u području tame. Ona ga pojačava u osjećaju vlastite oholosti, ona čini da njegove misli neprestano opet idu u onom pravcu koji vodi do riješenja koja ne-prihvaćaju Boga; ona ga zarobljava tako da svaka protusila ostaje bezuspješna, jer je vlastita volja u otporu protiv te sile i podaje se onoj drugoj sili.

Time se opet nameće primjedba zašto je Bog ljude stvorio baš tako a ne drugačije .... Čovjek nad sobom i svojim razmišljanjem ima pravo odluke, i svakome se pruža prilika da promijeni način razmišljanja. No pri tome vlastita volja mora biti aktivna .... u slučaju da je ona jača i da dakle nije spremna preispitati dotadašnje razmišljanje, svako nastojanje dobrih duhovnih sila bezuspješno je. Pojam Boga kod takvog jednog čovjeka u neku ruku je isključen iz njegovog razmišljanja, pošto mu se ne sviđa priznati Silu Kojoj bi se morao podrediti.

U njegovoj predstavi svijet je rezultat sile koja je i čovjeka stvorila slučajno kao proizvod uvijek konstantnih prirodnih sila, no tom živom biću on ne priznaje nikakav dublji smisao. Po tome on vrijeme na Zemlji na određeni način doživljava neplanski, bez ikakvog određenja u svjetovnom smislu, no koje se ovisno o inteligenciji svakog pojedinog čovjeka već s obzirom na sposobnosti dakle samovoljno svladava. I stoga svako nastojanje takvog čovjeka teži samo svjetovnom napretku; on teži unaprijediti udobnost življenja i naziva to djelovanjem u ljubavi, no ta ljubav služi jedino tjelesnim potrebama, i to jedino praćena motivom poboljšanja zdravlja.

Jer sve ono što prolaz kroz zemaljski život čini podnošljivijim čini mu se dragocjeno, s druge strane vjeruje da sam čovjek može prouzročiti poboljšanje zemaljskog postojanja putem ispravog stava prema istome. No koliko je pogrešni duhovni stav uzročnikom otežanog zemaljskog života, s tim nije upoznat, što znači, on to ne želi razumjeti, jer bi priznavanje toga od njega zahtijevalo drugi način života, koji opet nije u skladu sa njegovom potrebom za svijetom i njegovim načinom razmišljanja.

A takvi ljudi u svome duševnom razvoju daleko zaostaju, jer svi ispiti, sva patnja i sva ostala inače im upućena pomoć ne prozivode preokret pogrešnog načina razmišljanja, sve dok težnja za Istinom u njemu ne postane snažna i dok mu do svijesti ne dopre prolaznost svega zemaljskoga .... Tek tada bi bilo moguće da i volja postane podatnija i da se ponaša manje odbojno. Stoga borba i molitve za takve duše ne bi trebale prestajati, jer sve dok čovjek boravi na Zemlji, pomoć mu može biti pružena, i na kraju prihvaćena, dok mu u onostranome za to nedostaje sva snaga i samo mu molitva čovjeka može olakšati, ako mu volja ne stremi prema gore.

AMEN

Negador de Dios....

El espíritu del hombre se hunde en una profundidad enorme, cuya distancia de Dios es tan evidente que niega a Dios. ha asumido la existencia terrenal para concluir un cambio sin fin a través de las formas, y es concebido regresivamente porque le falta una cosa: querer encontrar y conocer a Dios. Y su voluntad negará siempre todo lo que permite reconocer y afirmar a Dios. Por lo tanto, su caminar por la tierra es sólo una transición a una nueva forma de un estado desterrado, a la falta de vida en el más allá, que también es utilizada por todas las fuerzas que quieren servir a Dios para transformar su pensamiento, para impedir el viaje indescriptiblemente doloroso a través de toda la materia.... el camino de educación renovado.... y para guiar el alma al destino correcto.

Pero este esfuerzo será mucho más difícil en el más allá, ya que el estado de falta de luz implica un endurecimiento de la propia voluntad y cualquier intento de ayudar a esta voluntad puede fracasar. Sólo la oración de una persona en la tierra puede salvarla de la última caída, a medida que esta oración se vuelve tangiblemente consciente para él y puede ser la primera y única razón para cambiar de opinión. En su alma en la tierra reside, por así decirlo, una fuerza que le obligue a rebelarse contra todo lo divino y que tenga su origen en el reino de las tinieblas. Lo fortalece en el sentimiento se su propia arrogancia, siempre deja que sus pensamientos tomen la dirección que conduce a resultados que rechazan a Dios; Lo captura de tal manera que toda fuerza opuesta permanece ineficaz porque su propia su propia voluntad resiste a esta fuerza y se somete a esa fuerza.

Entonces la objeción de por qué Dios creó a los humanos de esta manera y no de otra manera ya no es válida.... El hombre tiene derecho a determinarse a sí mismo y a su pensamiento, y a todos se les ofrece la oportunidad de cambiar a una forma diferente de pensar. Pero la propia voluntad debe estar activa.... pero si ésta es más fuerte y por lo tanto no está preparada para someter a prueba el pensamiento anterior, entonces todo esfuerzos de buena fuerza espiritual es infructuoso. El concepto que una persona así tiene de Dios está, por así decirlo, completamente excluido de su pensamiento, porque no se siente cómodo reconociendo un poder al que tendría que someterse.

En su opinión, la creación es el resultado de una fuerza que creó arbitrariamente al hombre como producto de fuerzas naturales que siempre permanecieron iguales, pero que no otorgaron a estas criaturas una determinación más profunda. Por eso ve el tiempo en la tierra como al azar, sin ningún propósito en el sentido mundano, sino dependiente de la inteligencia de cada ser humano, es decir, obrar por su propia cuenta según su capacidad. Y es por eso que todo esfuerzo de tal hombre sólo estará dirigido a mejoras mundanas; busca promover un cierto bienestar y lo llama acto de amor, pero este amor es sólo para las necesidades corporales, y siempre guiado por el motivo de aumentar el propio bienestar.

Porque todo lo que hace más llevadero el viaje por la vida terrenal, sólo le parece valioso y, a su vez, cree que el hombre mismo puede mejorar la existencia terrenal si adopta una actitud correcta hacia ella. Sin embargo, hasta qué punto la actitud espiritual equivocada es la razón de una vida difícil en la tierra, está fuera de su conocimiento, es decir, no quiere entenderlo, ya que esta concesión también requería de él un forma de vida diferente, que nuevamente no corresponde a su deseo por el mundo y a su pensamiento.

Y estas personas quedan muy atrás en su desarrollo espiritual, porque todas las pruebas, todos los sufrimientos y toda otra ayuda que se les envía no provocan un cambio en el pensamiento erróneo, mientras el impulso por la verdad no se vuelva poderoso en ellas y tomen conciencia de la fugacidad de todo lo terrenal.... Sólo entonces sería posible que la voluntad se volviera más dócil y se comportara menos negativamente. Por eso la lucha y la oración por tales almas no deben cesar, porque mientras una persona esté en la tierra se le puede dar ayuda y puede recibirla y utilizarla, mientras que en el más allá carece de fuerza para hacerlo y sólo la oración de una persona puede proporcionarle alivio, si su voluntad no exige hacia arriba....

amén