• Back

SPOSOBNOST RAZMIŠLJANJA I SVJETOVNO RAZUMIJEVANJE... OSJEĆAJ SRCA...

Za unutarnje duševno ustrojstvo čovjeka nije presudna sposobnost razmišljanja, i obim svjetovnog razumijevanja ne donosi stanje zrelosti duše, nego jedino stupanj Ljubavi onoga, koji se bez obzira na njegove zemaljske sposobnosti i životne situacije, pokušava približiti Bogu, i tu želju osjeća u najvećoj dubini srca. A tome uistinu ne pripada ni svjetovna mudrost, ni izvanredna misaona aktivnost, nego osjećaj srca svatko može njegovati, budući on u njemu drijema kao klica, i stvar je svakog pojedinog čovjeka da ovu klicu dovede do cvata, a za to također svaki čovjek posjeduje sposobnost... Gdje bi inače bila Božja pravednost... ako bi On jednom čovjeku želio postaviti lakše uvijete za postizanje savršenstva, a drugome teže?... Svim ljudima stoje na raspolaganju iste mogućnosti i iste povlastice, čak i ako bi moglo izgledati kao da su prirodni uvjeti tako različiti, da bi oni također morali dovesti do različitih razvoja. Jednostavno, ne-komplicirano razmišljanje jednog čovjeka ima prividnu prednost, da će za njega biti lakše prihvatiti vjeru, s druge strane je međutim čovjek, čije je racionalno razmišljanje iznimno razvijeno, sposoban podrobno proniknuti čuda Božanskog Stvaranja, i stoga bi mogao on, koji ima sposobnost, imati širi uvid u Božje Stvaranje, također postati veći vjernik, ako ga kroz to razumsko znanje ne spriječi njegova oholost, a ova je opet podjednako jedan otpor, kojeg on mora dobrovoljno nadvladati u svrhu usavršavanja. Svim bićima su postavljeni jednaki uvjeti, i stoga se svako biće treba boriti protiv istih slabosti i mana, samo njihovo nadvladavanje jednome uspijeva u kraćem vremenu, dok drugi često podlegnu, i time osnažuju baš te mane, pa im je potrebna sve veća snaga kako bi postali njihov gospodar, i otuda će se neka ružna osobina očitovati snažnije, budući da borba protiv nje nije primjenjivana odmah na početku, nego se najprije znatno doprinijelo njenom povećanju, te je sada potreban to veći otpor. Dakle, nikada nema nikakvu štetu za duševni život, ili mogućnost za sazrijevanje duše, ako se razmišljanje čovjeka kreće u manjem ili većem području, jer je u konačnici odlučujuća jedino sposobnost primanja srca (sposobnost srca da primi), no to je vlastita stvar svakog pojedinca, da nju razvije ili ju pusti da uvene, budući da je Božja Ljubav obdarila svu Svoju zemaljsku djecu ovom sposobnošću, a samo je prepušteno svakom pojedinom biću da ju koristi prema svojoj volji.

AMEN

Capacidade de raciocínio e compreensão do mundo.... Sentimento do coração....

Não é a capacidade de pensar que é decisiva para o estado espiritual interior de uma pessoa, e não é o tamanho do intelecto mundano que determina o estado de maturidade da alma, mas apenas o grau de amor da pessoa que, independentemente das suas capacidades terrenas e situação na vida, tenta aproximar-se de Deus e sente este desejo no seu coração mais profundo. E isso realmente não requer nem sabedoria mundana nem atividade mental extraordinária, mas todos podem cultivar o sentimento do coração, uma vez que ele adormece dentro dele como uma semente e cada pessoa tem o dever de trazer essa semente para florescer, e cada pessoa também possui a capacidade de fazer isso.... Onde mais poderia estar a justiça de Deus.... se Ele quer tornar as condições para alcançar a perfeição mais fáceis para uma pessoa e mais difíceis para outra?.... A mesma oportunidade e as mesmas vantagens estão disponíveis para todos os seres humanos, mesmo que possa parecer que as condições naturais são tão diferentes que também devem resultar em desenvolvimentos diferentes. O pensamento simples e descomplicado de um homem parece ter a vantagem de que a fé é mais facilmente aceitável para ele.... Por outro lado, porém, o ser humano cujo pensamento intelectual está excepcionalmente desenvolvido é capaz de pensar com maior profundidade através das maravilhas da criação divina e, assim, ele, que tem a oportunidade de obter uma visão mais ampla da criação de Deus, poderia igualmente tornar-se um crente se esse conhecimento intelectual não o impedisse de o fazer devido à sua arrogância, e essa arrogância, por sua vez, é precisamente uma resistência que ele tem de superar voluntariamente com o propósito de perfeição.... As mesmas condições são colocadas sobre todos os seres, e assim todo ser tem que lutar contra as mesmas fraquezas e falhas, apenas alguns conseguem superá-las em um tempo mais curto, enquanto outros muitas vezes sucumbem e assim reforçam precisamente essas falhas e assim requerem cada vez mais força para poder dominá-las, e assim muitas características feias serão, portanto, expressas mais fortemente porque a luta contra ela não se aplicou a ela desde o início, mas apenas contribuiu consideravelmente para o seu aumento antes e agora toda a maior resistência é necessária. Assim, nunca tem qualquer desvantagem na vida da alma ou na possibilidade de a alma amadurecer, quer o pensamento do ser humano se mova em distritos menores ou maiores, pois em última análise só a capacidade do coração de receber é decisiva, mas é da responsabilidade de cada indivíduo desenvolvê-la ou deixá-la atrofiar, pois o amor de Deus dotou todos os Seus filhos terrenos desta capacidade e só a deixou aos seres individuais para a usarem de acordo com a sua vontade....

Amém