• Back

SPOSOBNOST RAZMIŠLJANJA I SVJETOVNO RAZUMIJEVANJE... OSJEĆAJ SRCA...

Za unutarnje duševno ustrojstvo čovjeka nije presudna sposobnost razmišljanja, i obim svjetovnog razumijevanja ne donosi stanje zrelosti duše, nego jedino stupanj Ljubavi onoga, koji se bez obzira na njegove zemaljske sposobnosti i životne situacije, pokušava približiti Bogu, i tu želju osjeća u najvećoj dubini srca. A tome uistinu ne pripada ni svjetovna mudrost, ni izvanredna misaona aktivnost, nego osjećaj srca svatko može njegovati, budući on u njemu drijema kao klica, i stvar je svakog pojedinog čovjeka da ovu klicu dovede do cvata, a za to također svaki čovjek posjeduje sposobnost... Gdje bi inače bila Božja pravednost... ako bi On jednom čovjeku želio postaviti lakše uvijete za postizanje savršenstva, a drugome teže?... Svim ljudima stoje na raspolaganju iste mogućnosti i iste povlastice, čak i ako bi moglo izgledati kao da su prirodni uvjeti tako različiti, da bi oni također morali dovesti do različitih razvoja. Jednostavno, ne-komplicirano razmišljanje jednog čovjeka ima prividnu prednost, da će za njega biti lakše prihvatiti vjeru, s druge strane je međutim čovjek, čije je racionalno razmišljanje iznimno razvijeno, sposoban podrobno proniknuti čuda Božanskog Stvaranja, i stoga bi mogao on, koji ima sposobnost, imati širi uvid u Božje Stvaranje, također postati veći vjernik, ako ga kroz to razumsko znanje ne spriječi njegova oholost, a ova je opet podjednako jedan otpor, kojeg on mora dobrovoljno nadvladati u svrhu usavršavanja. Svim bićima su postavljeni jednaki uvjeti, i stoga se svako biće treba boriti protiv istih slabosti i mana, samo njihovo nadvladavanje jednome uspijeva u kraćem vremenu, dok drugi često podlegnu, i time osnažuju baš te mane, pa im je potrebna sve veća snaga kako bi postali njihov gospodar, i otuda će se neka ružna osobina očitovati snažnije, budući da borba protiv nje nije primjenjivana odmah na početku, nego se najprije znatno doprinijelo njenom povećanju, te je sada potreban to veći otpor. Dakle, nikada nema nikakvu štetu za duševni život, ili mogućnost za sazrijevanje duše, ako se razmišljanje čovjeka kreće u manjem ili većem području, jer je u konačnici odlučujuća jedino sposobnost primanja srca (sposobnost srca da primi), no to je vlastita stvar svakog pojedinca, da nju razvije ili ju pusti da uvene, budući da je Božja Ljubav obdarila svu Svoju zemaljsku djecu ovom sposobnošću, a samo je prepušteno svakom pojedinom biću da ju koristi prema svojoj volji.

AMEN

Denkvermogen en wereldwijsheid– Gewaarworden van het hart

Niet het denkvermogen is doorslaggevend voor de innerlijke gesteldheid van de ziel van de mens en niet de grootte van de wereldwijsheid veroorzaakt de rijpheid van de ziel, maar alleen de graad van liefde van de ziel, die ongeacht zijn aardse bekwaamheden en levenssituatie probeert om God naderbij te komen en die dit verlangen in het diepste van zijn hart bespeurt. En daartoe behoort waarlijk noch wereldse wijsheid, noch buitengewone activiteit van de gedachten, maar het gewaarworden van het hart kan iedereen beoefenen, omdat het als kiem in hem sluimert en het elk mens zijn eigen zaak is om deze kiem tot bloei te brengen. En hier bezit elk mens ook de bekwaamheid voor.

Waar zou anders de rechtvaardigheid van God zijn, als Hij voor de ene mens de voorwaarde voor het bereiken van volmaaktheid gemakkelijker, en voor de ander moeilijker zou willen maken? Alle mensen staan dezelfde mogelijkheden en dezelfde gunsten ter beschikking, al mag het erop lijken, dat de natuurlijke omstandigheden zo verschillend zijn, dat ze dus ook verschillende ontwikkelingen ten gevolge zouden moeten hebben.

Het eenvoudige, ongecompliceerde denken van een mens heeft schijnbaar dit als voordeel, dat het geloof voor hem gemakkelijker aanvaardbaar is. Aan de andere kant echter is de mens, wiens verstandsmatige denken buitengewoon ontwikkeld is, in staat om het wonder van de goddelijke schepping nauwkeuriger te doordenken. En dus zou hij, die de mogelijkheid heeft, op de meest omvangrijke manier een kijkje kunnen nemen in Gods schepping, eveneens gelovig kunnen worden, als zijn verwaandheid door deze verstandelijke kennis hem niet zou hinderen. En dit is juist weer een weerstand, die hij met de voltooiing als doel, vrijwillig moet overwinnen.

Er worden aan alle wezens dezelfde voorwaarden gesteld en dus moet elk wezen tegen dezelfde zwakheden en fouten strijden. Alleen behaalt de één de overwinning in kortere tijd, terwijl anderen hier vaak bezwijken en juist hierdoor de fouten versterken en dus een steeds grotere kracht nodig hebben om deze fouten de baas te kunnen worden en zo zal om die reden menige onaangename eigenschappen sterker tot uitdrukking komen, omdat de strijd tegen deze eigenschappen niet van het begin af aan gevoerd werd, maar van tevoren werd er eerst aanzienlijk aan de toename van deze eigenschappen bijgedragen en nu is er des te grotere tegenstand vereist.

Er bestaat dus nooit één of ander nadeel voor het zielenleven of de mogelijkheid van het uitrijpen van de ziel, of het denken van de mens zich nu in kleinere of grotere gebieden beweegt, want uiteindelijk is enkel de ontvangstbekwaamheid van het hart doorslaggevend. Maar het is voor eenieder zijn eigen zaak om deze bekwaamheid te ontwikkelen of te laten verkommeren, want de liefde van God heeft al Zijn mensenkinderen met deze vaardigheid uitgerust en het is aan het afzonderlijke wezen overgelaten om haar te gebruiken volgens zijn wil.

Amen