• Back

PUT DUŠE PRIJE NJENOG ZEMALJSKOG POSTOJANJA... UČENJE O REINKARNACIJI....

U nezamislivo dugo vremena ljudska je duša prethodno prolazila svoj put kroz tisuće utjelovljenja svake vrste. Ovo vrijeme je donijelo određeno stanje zrelosti, koje se sada, u posljednjem stadiju kao čovjek, treba dovesti do još višeg savršenstva. Znanje o tome bi trebalo biti dovoljno za napregnuti krajnje snage kako bi se postiglo stanje savršenstva, ali upravo ovo znanje je potpuno odbačeno od većine ljudi. Nažalost, često postoji pogrešno mišljenje, da se duša ne mora najprije oblikovati u ono što ona jest, nego je svojstvena živom biću uvijek na isti način, te da se o duši može govoriti samo kod čovjeka, ako se uopće želi prihvatiti nešto opstojeće nakon smrti. Životinji se osporava bilo kakva duša ili duhovna supstanca.... i upravo to vodi do potpuno pogrešnih mišljenja, budući da nadasve prijeko potrebna nužnost svih živih bića, uopće nije priznata, osim čovjeku. Stoga je od najveće važnosti držati pred očima raznoliko, neopisivo često preoblikovanje vanjske čahure (omotača), kako bi tek onda postali svjesni cjelokupne odgovornosti kao čovjeka u zemaljskom životu. Ako bi svakom biću bilo namjeravano samo jedno jedinstveno utjelovljenje, onda bi uvjeti za ovo utjelovljenje trebali biti doista iznimno teški, ako bi oni morali dovesti do stanja zrelosti nužnog za vječno blaženstvo, jer je udaljenost takvog duhovnog bića od vječnog Božanstva prekomjerno velika, da bi ona u tako kratkom vremenu mogla biti bitno smanjena. Zato je Stvoritelj svim bićima naumio ovo stanje prisile, u kojem prema Božanskoj volji, svako stvorenje bez vlastite odgovornosti teži višem razvoju. Proživjeti ovu uvodnu i pripremnu fazu ljudske duše u svoj mnogolikosti je od tako ogromnog značaja, da tek otuda proizlazi cjelokupna odgovornost koju čovjek nosi naspram svoje duše, jer se ova duša borila na najnevjerojatniji način, i oduprla svim poteškoćama.... morala je tako ispuniti beskrajne zadatke i u svemu se podrediti Božjoj volji, prošla je put koji nije bio lagan.... koji je međutim bio jedini način da se duša oblikuje tako da može savladati posljednji veliki ispit snage u čovjeku, ako je volja da izdrži (odoli, savlada) u njoj snažna. Svako ljudsko biće je stoga kao takvo, jedan svijet u sebi.... ono je djelo Stvaranja koje, sve na Zemlji postojeće i ljudskom oku vidljivo, u najfinijem umanjenju sklanja u sebi.... ljudska duša je prošla kroz sva ova čuda Stvaranja, i sada u njenom posljednjem utjelovljenju mora izdržati golemu borbu, ne treba li bitka, koja je trajala tisućljećima do stadija čovjeka, biti uzaludna. Čovjek mora ostati potpuno svjestan ove odgovornosti i moliti Boga za snagu, da ispuni posljednji zadatak na Zemlji, i da tako donese duši iskupljenje od beskrajno duge muke.

AMEN

Caminho da alma antes da existência da Terra.... Teoria da re-embodização....

Em tempos imemoriais, a alma humana percorreu o seu caminho através de milhares de encarnações de todo o tipo. Este tempo trouxe uma certa maturidade, que agora, na última etapa como ser humano, ainda deve levar a uma perfeição superior. O conhecimento disto deve ser suficiente para aplicar a máxima força para alcançar o estado de perfeição, mas precisamente este conhecimento é completamente rejeitado pela maioria das pessoas. Infelizmente, há muitas vezes a opinião errônea de que uma alma não tem que se formar primeiro no que é, mas é sempre inerente ao ser vivo da mesma forma e que só se pode falar de uma alma num ser humano se se quiser aceitar algo que continua a existir depois da morte. Ao animal é negada qualquer alma ou substância espiritual.... E precisamente isso leva a visões completamente erradas, na medida em que não se reconhece de modo algum a necessidade extremamente convincente de todos os seres vivos à parte do homem. É, portanto, da maior importância ter em mente a transformação variada e indescritivelmente frequente da concha externa, para só então tomar consciência de toda a responsabilidade como ser humano na vida terrena. Se apenas uma encarnação fosse destinada a cada ser, então as condições dessa encarnação teriam de ser tão extraordinariamente difíceis se levassem ao estado de maturidade exigido para a felicidade eterna, pois a distância desse ser espiritual da Deidade eterna é imensamente grande demais para ser substancialmente reduzida em tão pouco tempo. Portanto, o Criador pretendeu este único estado obrigatório para todos os seres em que, segundo a vontade divina, cada criatura se esforça por um desenvolvimento superior, sem qualquer responsabilidade própria. Viver esta etapa preliminar da alma humana em toda a sua diversidade é de tal importância que só dela nasce toda a responsabilidade que o ser humano tem para com a sua alma, pois esta alma lutou da maneira mais inacreditável e desafiou todas as oposições. teve que cumprir tarefas tão infinitas e submeter-se à vontade de Deus em tudo, percorreu um caminho que não foi fácil.... mas que foi a única maneira de formar a alma de tal forma que pode passar o último grande teste de força no ser humano quando a vontade de existir se torna poderosa nele. Cada ser humano é, portanto, como tal, um mundo em si mesmo.... é uma obra de criação que contém em si tudo o que existe na terra e é visível ao olho humano na mais fina redução.... A alma humana passou por todos esses milagres da criação e agora, em sua última encarnação, tem que suportar uma tremenda luta, para que os milênios de luta até a etapa do ser humano não tenham sido em vão. O ser humano deve permanecer plenamente consciente desta responsabilidade e pedir a Deus forças para cumprir a última tarefa na Terra e assim trazer a redenção para a alma de infinitas e duradouras dificuldades....

Amém