• Back

NEDOSTATAK SAMOSPOZNAJE.... SAMOLJUBLJE.... TVRDOGLAVOST....

Obrati pažnju na riječi koje ti pritječu: najgorče stanje života priređuju si sami ljudi koji se nalaze u neprestanom unutarnjem neskladu i ne izmole da im u pomoć pritekne Božja Milost kroz koju bi bili oslobođeni pritiska koji ih opterećuje. Ti ljudi svoje vlastito stanje uvijek smatraju nesretnim i sve više bivaju (od)nošeni mutnim osjećajima i njihovo cijelo postojanje na kraju je još samo bezgranično ogorčenje, i to bez pravog povoda.

Samoljublje je kod tih ljudi previše razvijeno što čini da oni ne mogu prevazići sebe i u sudbini drugih ljudi nalaze daleko više smisla, tako da ispravna prosudba tim ljudima uvijek ostaje nešto strano. Oni odbijaju sve razumne argumente i time imaju daleko teži život radi vlastite tvrdoglavosti, inače bi dobra volja učinila da se puno lakše nose sa životom.

Sam život je tako poučan (pun prilika za učenje) i daje višestruku osnovicu samo ako je ispravno korišten i ako se u svim duševnim pritiscima utočište nalazi u Ljubavnom djelovanju. Tada je na izvjestan način došlo do uspostavljanja ravnoteže i srce postaje radosno..... I ako osoba samu sebe zanemari, od nje otpada sve teško, i ona ispunjenje života nalazi u djelovanju za druge. Svrha života ipak je uvijek samo sazrijevanje njezinog sebstva, odricanje od ispunjenja vlastitih želja i neprestano dobrovoljno služenje.

Što više se čovjek može podrediti toliko će slobodnije postati njegovo duhovno stanje i što češće se vježba u samo-nadvladavanju toliko jača će biti njegova volja i taj rad na samom sebi donosi oplemenjivanje čitavog bića, uvijek će biti uzeta u obzir samo dobrobit bližnjega i stanje boli koje muči čovjeka biti će otklonjeno..... A to postiže volja za djelovanjem..... Daleko je lakše pobijediti svijet nego samog sebe.....

Čovjek ne želi priznati da je on sam uzročnik svog stanja, uvijek uzroke traži svugdje drugdje radije nego kod sebe samoga i to je njegova greška..... Gdje nedostaje samospoznaje teško je pružiti pomoć..... jer gdje onda početi..... Tko želi biti kritičan samo prema drugima ali nikad prema sebi taj teško da će prepoznati temeljno zlo, on će sam sebe uvijek smatrati samo žaljenja vrijednim i neće namaći volje da stvori svršetak svoga stanja koje ga još tlači.

Tako da samo jedna stvar ima pravi učinak na takvo duševno stanje..... U svoj Ljubavi skrenuti mu pažnju na krivi stav prema životu s kojim se čovjek sam treba nositi što je pak svaki put slučaj kad pati pod pritiskom svog raspoloženja i ne nalazi izlaza. Gdje postoji volja tu je i djelovanje a tek ono oslobađa čovjeka od svakog zla.....

AMEN

Falta de autoconhecimento.... Auto-amor.... teimosia....

Preste atenção às palavras que lhe chegam hoje: A condição mais amarga da vida é causada por pessoas que estão em perpétua autodeterminação e não imploram a graça de Deus por ajuda, através da qual seriam libertadas da pressão que as sobrecarrega. Essas pessoas sempre vêem sua própria situação como tão deplorável e ficam cada vez mais enredadas em sentimentos sombrios e, no final, todo o seu ser é apenas um de amargura sem limites, e isso sem causa justa. O seu amor-próprio está demasiado desenvolvido para se superar a si próprio, e eles vêem a realização da vida no destino de outras pessoas, e assim um julgamento justo permanece sempre algo estranho a estas pessoas. Eles rejeitam todas as razões da razão e assim têm uma vida muito mais difícil devido à sua própria teimosia, pois a boa vontade permitir-lhes-ia dominar a vida muito mais facilmente. A própria vida é tão instrutiva e dá tanta orientação, se apenas for usada corretamente e se recorrer ao trabalho no amor em toda a opressão mental. Então o equilíbrio é criado, por assim dizer, e o coração torna-se alegre.... E quando a própria pessoa é posta de lado, todo o peso cai do ser humano por si mesmo, e ele encontra a realização da vida no trabalho para os outros. A finalidade da vida é sempre apenas a maturação de si mesmo, a renúncia à realização dos próprios desejos e um serviço perpétuo e de boa vontade. Quanto mais o ser humano se puder subordinar, mais livre se tornará o seu estado espiritual, e quanto mais frequentemente praticar a autoconquista, mais forte se tornará a sua vontade, e este trabalho sobre si mesmo resultará num enobrecimento de todo o ser, então apenas o bem-estar do semelhante será levado em conta, e o doloroso estado que atormenta o ser humano será remediado..... E isto é conseguido pela vontade de agir.... É significativamente mais fácil derrotar o mundo do que a si mesmo.... O homem não quer admitir que ele é a causa da sua condição, ele sempre procura a causa em outro lugar que não em si mesmo, e esse é o seu erro.... Onde falta autoconhecimento, a ajuda é difícil de vir por.... porque então onde a alavanca deve ser aplicada.... Aquele que só quer criticar os outros, mas nunca a si mesmo, dificilmente reconhecerá o mal básico, só terá pena de si mesmo e não reunirá a vontade de pôr um fim à sua condição, que no entanto o oprime. E assim só uma coisa pode ter o efeito certo em tal mente.... chamar amorosamente a sua atenção para a sua atitude errada em relação à vida, que o ser humano deveria dominar e não se deixar dominar por ela, que é sempre o caso quando sofre a pressão do seu humor e não consegue encontrar uma saída. Onde existe a vontade, existe também a escritura, e só assim o ser humano fica livre de todo o mal....

Amém