• Back

ZEMALJSKI POSJED I SAMOLJUBLJE....DUHOVNI POSJED I LJUBAV PREMA BLIŽNJEMU....

Djelovanje u Ljubavi će uvijek biti široko polje aktivnosti, neprestano ćete se moći vježbati u tome samo ako je vaša volja naklonjena vječnom Božanstvu. Po punini neljubavnosti među ljudima moći ćete i prepoznati koliko se duh čovjeka udaljio od Božje svijesti..... Kako on uvijek samo traži zadovoljavanje svoga “ja” i sva ljubav za koju je sposoban je usmjerena tom ja. I iz te samo-ljubavi uvijek proizlazi samo zlo..... Ovisnost o tome da se sve zamislivo posjeduje za sebe je uzrok svim porocima i manama koje se tada lijepe za takav jedan život samoljublja.

Primjećujete to već na jednostavnom procesu umnažanja dobara. Čovjek će se uvijek samo truditi da zadobije za sebe sve ono što mu se čini poželjno, i ne preže ni od korištenja sredstva za stjecanje koja povrjeđuju Božje zapovijedi..... Doći će do posjedovanja nezakonitim putem ili putem lukavštine ili varanja bližnjih..... Neće se ustezati od laži samo ako mu ona donosi i najmanju dobit.

No nikad neće gajiti Ljubav prema bližnjemu i time mu nedostaje sve što ga može približiti vječnom Božanstvu. A aktivnost u istinskoj Ljubavi prema bližnjemu imati će blagotvorno djelovanje u istoj mjeri. Taj čovjek će se uvijek truditi zaštititi bližnjega od svega što njemu samom izgleda štetno i stalno će prebivati u Istini i postupati će u skladu sa Božjim zapovijedima i time i kroz aktivnost u djelima Ljubavi prema bližnjem neprestano moći uživati u Božjem Prisustvu.

Tko nesebično bližnjima daje dobro, njegov duhovni posjed će se povećavati i u onostranom mu donijeti neprolaznu plaću, i jedino je potrebna volja čovjeka da bi nakon tjelesne smrti mogao uživati u najuzvišenijim stanjima. Mamljenja svijeta su protu-teža i čovjek u svojoj zaslijepljenosti ne prepoznaje bezvrijednost zemaljskih zadovoljstava nego se svim sredstvima trudi njih domoći i stoga je njegova sudbina u onostranom bijedna, otužna, pošto će mu biti plaćeno istom onakvom mjerom kakvom je on u zemaljskom životu davao svojim bližnjima.

Tko pretjerano ljubi jedino sebe nikada ne može zadobiti Božju Milost, pošto Gospodar njegovo djelovanje i nastojanje nikada neće blagosloviti..... Jedino mu prakticiranje Ljubavi prema bližnjemu Nju osigurava. Tko voljno daje od svog posjeda, duplo će primiti, i to ne samo zemaljski nego u još većoj mjeri duhovno, jer Ljubav je ono najuzvišenije i jedino putem Ljubavi se čovjek može spasiti još na Zemlji.....

AMEN

Posesiones terrenales y amor propio.... Posesión espiritual y caridad....

Obrar en el amor siempre será un amplio campo de actividad, podréis practicarlo incesantemente, si tan solo vuestra voluntad se inclina hacia la deidad eterna. En la abundancia del desamor entre los hombres también reconoceréis cuán lejos el espíritu del hombre se ha alejado de la conciencia de Dios.... cómo siempre busca la satisfacción de su “yo” y todo el amor del que es capaz, solo está dedicado a este. Y de este amor propio solo emana siempre maldad.... La adicción de poseer todo lo imaginable para uno mismo es la causa de todos los vicios y malas costumbres que luego se aferran a este amante de sí mismo.

Yo podéis observar esto en el simple proceso de aumentar los bienes. El hombre sólo se esforzará a lograr por sí mismo todo lo que le parezca deseable, y no rehuirá ningún medio de obtenerlo que viole los mandamientos de Dios.... Se apropiará ilegalmente de algo o tratará de dañar a sus semejantes mediante la astucia y engaño.... no se alejará de la mentira se le aporta la más mínima ventaja.

Pero nunca cultivará su amor por sus semejantes, por lo que carece de todo lo que pueda acercarlo a la Deidad eterna. Pero en la misma medida la actividad en el verdadero amor al prójimo tendrá un efecto beneficio. El hombre siempre se esforzará por proteger a su semejante de todo lo que crea es desventajosa para él mismo, y siempre se permanecerá en la verdad y actuará de acuerdo con los mandamientos de Dios y así también disfrutará de la presencia de Dios en cualquier momento a través de las obras de amor al prójimo.

Quien desinteresadamente hace el bien a su prójimo, sus posesiones espirituales aumentarán y le otorgarán una recompensa imperecedera en el más allá, y solo se requiere la voluntad del hombre para poder disfrutar de los mayores placeres después de la muerte corporal. Las tentaciones del mundo son el contrapeso y el hombre en su ceguera no reconoce la inutilidad de los gozos terrenales, sino que trata de apoderarse de ellos con todos los medios, y su suerte en el más allá, por tanto, será una vida pobre y sin alegrías, porque se le concederá en la misma medida, que él dio a sus semejantes en la vida terrenal.

Quien se ama demasiado a sí mismo nunca podrá ganar la gracia divina, porque el Señor nunca bendecirá sus acciones y lo que hace.... Sólo la practica en el amor al prójimo le asegura eso. Aquel que voluntariamente entrega de su propiedad se recibe dos veces, y no solo terrenal, sino en mayor medida aun espiritualmente, porque el amor es lo más alto, y solo a través del amor el hombre se puede redimir ya en la tierra....

Amén